กาลครั้งหนึ้งที่ปลายฝัน เล่าเรื่องราวบรรยายสุดดวงจัน ครั้งหนึ่งนั้นกล่าววั้ยว่า ก่อนมืดค่ำเดือนอ้ายที่วันเพ็ญ อาจจะเกิดอาเพศที่ขับขาน ไม่สำราญบานหทัยอีกแน่วแน่ เพราะครั้นนั้นหัวใจได้หลบหาย ไม่มีเสาหลักที่ตรงกลางจางหายไป หาที่ว่างตรงหลางระหว่างลม เผื่อตรงกลางเอาไว้ว่างคอย จะข้ามลอยผิดพริ้วไปตามลม ปมตรงกลางที่ซอกใจยังถวิล หาคนแก้ปมอันสุดชะอมไว้ตรงนี้ น้ำตาล่วงโรยริลริลระณี สุดกลอนนี้จะหาไม่กลอนเทอเอย