พ่อจ๋าพ่อสุดที่รัก น้ำตาล่วงพรูพรั่งระหว่างแก้ม เวลาแจ่มแปดชั่วโมงตรงตามหนอ เสียงเห่กล่อมลูกน้อยร้อยใจคลอ โอ้นั่นพ่อต้องมาพรากร้างจากไกล วันชื่นสุขปลุกปั่นต้องแสนขื่น เคยระรื่นชื่นบานอันสดใส บัดนี้เล่าเหตุการณ์เหมือนฝันไป จะมีใครนี่หนอเคียงคลอเรา ขอพ่อได้สลายทุกข์จงสุขี มีแดนที่เฉิดฉันท์วิมานเสลา อย่าห่วงใยลูกแม่แม้เพียงเงา แม่จะเฝ้าทำบุญอุดหนุนทาน อันผลบุญคงได้ให้ถึงพ่อ แม่ลูกขอเบิกทางกระจ่างไพศาล ไม่มีวันนั้นลืมตัวพ่อตลอดกาล จะสร้างสรรค์ขานต่องานพ่อเอง สุขเถิดหนอพ่อของแม่และลูก แม่จะผูกดวงใจไม่ให้เคว้ง ทุกสิ่งอย่างเพื่อพ่ออย่าวังเวง ขอพ่อเองจงหลับตาอย่าอาวรณ์. ๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
24 กุมภาพันธ์ 2548 00:49 น. - comment id 430181
แต่งได้ดีค่ะ ราตรีสวัสดิ์ด้วยนะค่ะ
24 กุมภาพันธ์ 2548 06:55 น. - comment id 430229
รักพ่อครับ มาเป็นกำลังใจให้นะครับ
24 กุมภาพันธ์ 2548 14:28 น. - comment id 430459
ชื่นชมจิตใจอันเข้มแข็งของคุณแก้ว พ่อผู้ต้องจากลูกและเมียรักไป... คนจากไปเข้มแข็งค่ะ... คนอยู่ก็ต้องเข้มแข็งเช่นกัน... ชีวิต..มีเส้นทางที่ขีดไว้แล้วค่ะ ต้องทำใจ.. ชื่นชมงานงามค่ะ สวัสดีนะคะ
24 กุมภาพันธ์ 2548 15:28 น. - comment id 430506
คุณ ผู้หญิงไร้เงา กลอนนี้ผมเขียนไว้ในร้อยแก้วของคุณภูตะวันฯ ซึ่งเธอเองไปดูรายการตีสิบ ซึ่งผมไม่เคยได้ดูเลย เธอเขียนเอาไว้ ผมอ่านดูอึ้งไปเลยครับ ซึ่งผมถนัดกลอนเศร้าอยู่แล้ว จึงได้เขียนกลอนนี้ขึ้นมา เกิดนึกชองผลงานของตัวเองคิดว่าบางทีคนอื่นจะไม่ได้อ่านและดูรายการดังกล่าว จึงเอามาลงใหม่แล้วได้ขัดเกลากลอนอีกครั้งหนึ่งครับ หากมีความดีนี้ขอยกให้คุณภูตะวันฯ ครับ ผมแค่ส่วนหนึ่งในการทำเผยแพร่เท่านั้นเองครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
24 กุมภาพันธ์ 2548 15:30 น. - comment id 430509
คุณ ผลิใบสู่วัยกล้า ผมก็รักพ่อและแม่มากครับ แต่ท่านได้จากไปเสียแล้วทิ้งลูกน้อยตาดำๆไว้เผชิญกับโลกต่อไป คิดว่าอีกไม่นานคงจะเดินตามรอยท่านครับ ขอบคุณมากนะครับ แก้วประเสริฐ.
24 กุมภาพันธ์ 2548 15:31 น. - comment id 430514
คุณ กอกก ขอบคุณมากครับ ย้อนกลับไปอ่านที่ผมตอบคุณผู้หญิงไร้เงาด้วยนะครับ อิอิ จะทราบครับขอบคุณอีกครั้งนะครับ แก้วประเสริฐ.
24 กุมภาพันธ์ 2548 16:18 น. - comment id 430551
อ่านงานของคุณภูตะวันแล้วมาเจอกลอนเศร้าเรื่องเดียวกันอีก สงสารหัวอกคนที่เป็นพ่อและทุกๆคนค่ะที่มาเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่ดีกว่าบางคนที่เขาจากไปแบบกระทันหันไม่ทันร่ำลากันใช่ไหมคะ
24 กุมภาพันธ์ 2548 18:09 น. - comment id 430640
คุณ คนเมืองลิง ครับแสดงถึงพ่อเขา มีสติเพียบพร้อมที่ดีมากเสียดายอย่างหนึ่งว่าหากทำหน้าที่พ่อแล้ว มิได้ใฝ่คำนึงถึงทางที่จะไปตามหลักพุทธศาสนาก็จะเป็นที่น่าเสียดายต่อการมีสติอันมั่นคงของเขามากครับ ระยะนั้นเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อของการจุติและกำเนิดใหม่ หากนึกถึงทางบุญเมื่อจุติคือดับไปแล้วจะเกิดทันทีเป็นโอปาติกะตามกระแสร์บุญที่สร้างไว้หรือบาปกรรม หากเมื่อเป็นโอปาติกะแล้วต้องเสวยผลบุญที่สูงมากก็จะเปลี่ยนสภาพใหม่คือเกิดดับ ดับเกิดจนกว่าจะถึงภพที่ต้องไปอยู่ครับแต่ใช้เวลานิดเดียวเอง ผมถึงกล่าวไว้เช่นนี้ครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
28 กุมภาพันธ์ 2548 16:07 น. - comment id 432694
ได้อารมณ์ชัดเจน งานคล้ายโศก แต่อ่านแล้วไม่เศร้าค่ะ เป็นพลังใจได้ลึก ๆ
1 มีนาคม 2548 00:15 น. - comment id 432894
คุณ ฟา ครับเรื่องนี่เป็นเรื่องจริงๆนะครับ ผมเห็นถึงความรักต่อลูกและเมีย ก็ทำหน้าที่ได้สมบูรณ์ยิ่งครับหายากมากนะครับ ผมเลยสะท้อนออกมากให้เป็นกลอน เผื่อเขาเกิดมาอ่านเข้าจะได้เป็นภาพชีวิตของลูกเมียเขาครับ ขอบคุณมากนะครับ แก้วประเสริฐ.