สวัสดี...ความเหงา

kanoongkaning

สวัสดี..ความเหงา
พักนี้เราเจอกันบ่อยจัง..
แถมชักชวนเอาความอ้างว้าง
มานั่งข้าง ๆ เป็นเพื่อนทุกที..
อยู่ห่าง ๆ ฉันบ้างก็ได้
ไม่ต้องมาอยู่ข้างกายกันอย่างนี้
พักซะมั่งนะเจ้าความเหงาตัวดี
เจอกันทั้งปีไม่เหนื่อยบ้างหรืออย่างไร...
ว่าง ๆก็พาเจ้าความรัก
ให้มาทักทายบ้างจะได้ไหม
ไม่อยากเจอแล้วล่ะความเหงาเข้ามากวนหัวใจ
ขอเจอความรักสดใสบ้าง..ได้ไหมซักกะที...				
comments powered by Disqus
  • แม่จิตร

    9 กุมภาพันธ์ 2548 13:24 น. - comment id 422548

    มีให้เธอคนดีจากวันนั้น
    เหตุใดกันทิ้งฉันหายหน้าหนี
    เป็นอย่างไรสบายไหมคนดี
    ตอบฉันทีที่ห่างเพราะอะไร
    
    จนวันนี้ได้เจอเหมือนอยู่ใกล้
    อยากบอกไปให้รู้สู่ความหมาย
    ความเหงาชายคนหนึ่งมิวางวาย
    กลับกลิ่นไอมิตรภาพตราบนิรันดร์
    
    พรุ่งนี้มีอะไรต้องก้าวต่อ
    โปรดอย่าท้อน้อยใจแม่จอมขวัญ
    หาสิ่งดีควายเหงาเจ้าชีวัน
    ความเหนื่อยนั้นให้ฉันช่วยบรรเทา
    
    สวัสดีนะ คอยอยู่ว่าเมื่อไหร่จะแต่งซะที
    ดีใจ  จริง ๆ ไปทำงานต่อและนะ
    เด๋วโดนเล็ง อิอิ
  • แอ็ปเปิ้ล

    9 กุมภาพันธ์ 2548 13:43 น. - comment id 422563

    เหลือช่องว่างให้ลมหายใจได้เดินผ่าน
    เก็บวันวาน ถักทอฝัน วันแห่งความหมาย
    ร้อยเรียงความเหงา ตราตรึงความเศร้าที่เดียวดาย
    เป็นรอยทางให้..ความรัก..ผ่านมาทักทาย ในวันที่เฝ้ารอ
    
    ปล่อยหัวใจให้โบยบินเสรี
    ตามวิถี จินตนาการหัวใจ อย่างไม่ตัดพ้อ
    เก็บประสบการณ์ คืนและวัน เพื่อเติมต่อ
    ให้ชีวิตสัมผัสความเพียงพอ ต่อเส้นทางของเราเอง
    
    สวัสดีจ๊ะ...บางครั้งความเหงาก็ไม่ได้เหลวร้ายเสมอไป
    ความเหงา..ทำให้เราได้เห็นในบางสิ่งที่หาไม่ได้ ในช่วงเวลามีความสุข
    ทุกอย่างอยู่ที่การเรียนรู้ และยอมรับจ๊ะ 
    
    เมื่อผ่านการเจ็บปวดเราจะรู้ว่าคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ
    ยังไงก็ขอให้พบเจอความรักที่แท้จริงนะจ๊ะ ^_____^  อย่ามากเหงานะหนิง เป็นห่วง
  • kanoongkaning

    9 กุมภาพันธ์ 2548 13:57 น. - comment id 422571

    ถึงแม่จิตร...
    หายไปนานไม่ได้หายไปไหน
    ยังวนเวียนอยู่ในที่แห่งนี้
    ด้วยภาระต่างๆ ทั้งหน้าที่
    จึงไม่ค่อยมีเวลามาแต่งกลอน
    วันนี้โอกาสดี ปีใหม่(จีน)
    จึงมาสานต่อกลอนให้ที่นี่
    ขอบใจนะที่ยังคิดถึงกันทุกๆที
    ขอบใจเธอคนที่ที่ยังทักทายกันเหมือนเดิม..
    
    หายไปนานยังจำกันได้ ดีใจมากเลยค่ะ ก็แวปไปแวปมา แต่ไม่มีโอกาสได้แต่งกลอนมาลงซักกะที แต่ยังเข้ามาทักทายกลอนไทยเสมอค่ะ
    
    ถึงยัยเปิ้ลเพื่อนรัก...
    ร่องรอยของความเหงา
    ที่ยังคงมีหัวใจที่ว่างเปล่าเหมือนก่อน
    ไม่ได้มีผู้ใดมาคอยห่วงหาอาทร
    ที่พอจะทำให้ความเหงาลดทอนจากหัวใจ
    แต่ยังคงก้าวต่อไปข้างหน้า
    ด้วยหัวใจชินชากับความโหดร้าย
    พร้อมจะเจอรุ่งแสงแห่งวันใหม่
    กับกำลังใจที่สร้างใหม่ด้วยหัวใจดวงเดิม
         ขอบใจจ้า msn online ไม่ได้เลยไม่ได้คุยกันเลย ขอบใจนะสำหรับทุกอย่างจ้า..
  • namsai

    9 กุมภาพันธ์ 2548 14:29 น. - comment id 422583

      
    ลาก่อน..ความเหงา
    
    เบื่อต้องจับเจ่ากับเธอนั้น
    
    สวัสดีความสุข..ที่เข้ามาเยี่ยมกัน
    
    อยู่กับฉันนานๆอย่าพึ่งผันจากไป..
    
    ++
    
    ^__^  เอาความสุขมาฝากจ้า
    
    
    
  • ใบเมี่ยง

    9 กุมภาพันธ์ 2548 14:47 น. - comment id 422595

    ถึงแม้วันนี้เราจะเหงา  แต่เราก็ยังมีเพื่อนอยู่นี่
    แล้วเราจะไปกลัวมันทำไม มันจะนานสักเท่าไรที่เราจะต้องเหงา  ฉันเชื่อว่าชักวันเราต้องเจอ แต่ตอนนี้มันยังไม่ใช่  ถ้าวันนั้นมาถึงเมื่อไหร่ เค้าจะขอเป็นกำลังให้ให้รักกันตลอดไป
  • ผู้หญิงไร้เงา

    9 กุมภาพันธ์ 2548 23:03 น. - comment id 422851

    สวัสดีความเหงา
    เจ้ามาคอยเป็นเงาให้เสมอ
    สวัสดีความเศร้าที่เฝ้าเธอ
    และสวัสดีเสมอเจ้าน้ำตา
    
    *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    10 กุมภาพันธ์ 2548 07:11 น. - comment id 422956

    สงสารคนเหงาจัง
    
    
  • kanoongkaning

    10 กุมภาพันธ์ 2548 09:26 น. - comment id 423002

    ขอบคุณนะ ใบเมี่ยง  ผู้หญิงไร้เงา  ผลิใบสู่วัยกล้า   ดีใจที่ยังทักทายกัน

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน