เอาคืนมา

มู่หลาน

ยามใจคิด ยิ่งแค้น คนเคยคู่
น่าจะรู้ ฉันรัก เธออักโข
เพียงฉันเผลอ แลบลิ้น ปลิ้นตาโชว์
เธอก็โผ หาคนใหม่ ไม่อาวรณ์
อยากจะไป ไม่ว่า ไปอย่ากลับ
จงไปลับ ผุดเกิด เถิดสมร
ขอเพียงค่า ใช้จ่าย หลายขั้นตอน
ฉันขอถอน คืนมา ก่อนลาไกล
ค่าตั๋วหนัง ครั้งละ หนึ่งร้อยบาท
นับไม่ขาด สามสิบครั้ง ยังคูณไหว
สามพันบาท โอฬาร บานตะไท
เดี๋ยวคิดใหม่ ยังมี อีกมากมาย
เลี้ยงขนม เลี้ยงข้าว ราวหมื่นสอง
แล้วยังของ ฝากญาติ ฟาดไปหลาย
รวมค่ารถ จดย้ำ จำไม่คลาย
รวมกันได้ สี่หมื่นกว่า อย่าลืมคืน
ค่าไฟของ สองเดือนก่อน ในตอนนั้น
เธอให้ฉัน ออกแทน แม้นอยากฝืน
พันแปดร้อย สิบบาทถ้วน ล้วนกล้ำกลืน
เธอรีบยื่น เงินนั้น คืนฉันมา
ยังที่เธอ ยืมไป ไม่น้อยอยู่
เธอคงรู้ คืนฉัน สิ้นปัญหา
หนี้หนึ่งแสน สองหมื่น รีบคืนมา
ดอกอัตรา ร้อยละยี่สิบรีบๆเลย				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    8 กุมภาพันธ์ 2548 17:50 น. - comment id 422182

    แค่เพียงต้นก็จนเกล้าฟาวได้ไหม
    อีกดอกเบี้ยแพงไปไม่จ่ายเหมือน
    แถมบอกเลยเฉลยทั้งปีเดือน
    รักลางเลือนเหมือนต้นดอกของบอกเธอ
    
    *-*ไม่จ่ายดีกว่าค่ะ อิอิ แต่งเก่งจังเลยค่ะ ชื่นชมและชื่นชอบในผลงานค่ะ*-*
  • แม่จิตร

    8 กุมภาพันธ์ 2548 21:22 น. - comment id 422319

    อืม แจ๋วดีนะ 
    เจ๋งดีครับ  
    บอกตรง ๆ ขำนะ คลายเครียดดี
    :)

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน