คำมั่นสัญญา.......จนกว่าจะได้พบกัน...

บ้านรอจันทร์

คำสัญญา... จนกว่าจะได้พบกัน
เสียงเพลงหวานพริ้วแผ่วแว่วมาสู่
เหมือนบอกผู้ที่เงียบเหงาเฝ้าคอยหา
ว่ารักนั้นยังติดตรึงตลอดมา
ถึงแม้นว่าสองร่างห่างกันไกล
จำได้มั่นพี่ยืนมองน้องลาจาก
แสนลำบากก้มหน้าน้ำตาไหล
สองมือน้องโบกอำลาอย่างอาลัย
สองดวงใจร่ำหวนครวญคำนึง
ได้พบน้องเหมือนฝันอันสูงส่ง
รักดำรงจากวจีที่พร่ำถึง
เอ่ยคำรักฝากสัญญารักตราตรึง
จริงใจจึงได้พบกันดังฝันมา
พาน้องเดินยามสายชมชายหาด
ทรายสะอาดหอมระรินกลิ่นเกศา
กุมมือน้องนุ่มละมุนอุ่นอุรา
กระซิบว่ารักเจ้าเท่าชีวี
จากคำรักอ่อนหวานผ่านอากาศ
จากกระดาษภาพพริ้มเพราเจ้าโฉมศรี
จากได้เพียงแค่ฝันหายามราตรี
มาบัดนี้น้องเคียงข้างไม่ห่างกาย
กอดถนอมแนบเนาว์เจ้าขวัญจิต
สองชีวิตชั่วนิรันดร์รักมั่นหมาย
แต่ใจเอยด้วยหน้าที่ของพี่ชาย
รักไม่คลายต้องเหินห่างแรมร้างลา
มองเครื่องบินเหินทะยานผ่านฟ้าหม่น
ดังใจคนลอยลับกับเวหา
หันกายเดินก้าวห่างอย่างทรมา
หยาดน้ำตาพร่างพราวราวฝนพรำ
เป็นสุขเถิดน้องจ๋าอย่าหมองเศร้า
รักเพียงเจ้ามอบหทัยให้งามขำ
ไม่นานนักรักหวนคืนชื่นใจจำ
ทุกเช้าค่ำ ณ สถาน บ้านรอจันทร์
..........................................
แด่...........จันทร์กะพ้อ