ดอกคูณคูณดอกอยู่เต็มต้น เหมือนแกล้งคูณความหมองหม่นให้คนผิด คูณอาทรห่วงหาเป็นยาพิษ ฆ่าให้ตายทีละนิดทีละนิดเมื่อคิดถึง เป็นความจริงที่เหมือนฝันอันยิ่งใหญ่ เธอผ่านมาให้ผูกพันในวันหนึ่ง คนหัวใจแตกหักได้พักพึ่ง และซึมซับความซาบซึ้งซึ่งห่วงใย เธอให้..ให้และให้เกินใจคาด จนฉันขลาดที่จะรับกับการให้ อาจเป็นคนว่างเปล่าเหงาเกินไป จึงไม่มีอะไรจะให้แทน กลัวเหลือเกินกลัวเธอผิดหวัง จึงต้องสั่งหัวใจให้หนักแน่น ด้วยความดีที่ปรากฎยากทดแทน ความอบอุ่นก็มากแสนแห่งราคา สุดท้ายยังซ่อนเร้นความเป็นฉัน เหมือนไม่เห็นความผูกพันอันมากค่า ค่อย ๆ เดินออกห่างอย่างช้า ๆ ปล่อยน้ำตาให้รินไหลอย่างเบา ๆ เพราะรักมากจึงเงียบหายเหมือนตายจาก แม้ใจอยากจะมาหาเวลาเหงา ดอกคูณร่วงลงแล้วอย่างแผ่วเบา เจ็บและเศร้า..หัวใจเอย..ไม่เคยลืม
24 มกราคม 2548 11:27 น. - comment id 412040
ใจเอยโอ้เหตุใดไม่คิดบ้าง เธอแรมร้างห่างไปไร้เหตุผล ปล่อยฉันว้าวุ่นใจไม่อาจทน นี่หรือผลแห่งน้ำใจมีให้กัน หากไม่รักก็บอกมาว่าไม่รัก ฉันก็จักตัดใจไม่โศกศัลย์ หากไม่คิดร่วมปลูกผูกสัมพันธ์ แค่บอกกันสักคำทำเฉยไย มิหวังไว้ให้เธอเลอเลิศค่า หรือหน้าตางามงดสวยสดใส ฉันก็คนธรรมดาเช่นใครใคร มีหัวใจรู้จักคิดจิตผูกพัน ลองคิดดูอีกครั้งตั้งใจแน่ อย่าท้อแท้หมองมัวกลัวความฝัน หากแม้นว่าสองเราใจตรงกัน ร่วมฝ่าฟันคงประสบพบสุขเอง ............................................ ** สวัสดีครับ... ก็ลองบอกกันหน่อยสิครับ...อย่ามัวแต่ท้อใจอยู่คนเดียว...**