เจ็บเจียนตายวายชีวาให้อาสัญ พิษรักปั่นทอนจิตปริศนา เมื่อใยรักผูกมัดตรึงอุรา สุดโสกาเมื่อรักมาจากจรไกล โหยหาสุขใยทุกข์กลับยิ่งเพิ่ม หารักเติมรักกลับเหินห่างไป เดียวดายเพียงฉันนั้นหรือไร ยิ่งค้นหายิ่งจากไปยิ่งเจ็บตน หรือฉันนั้นถูกสาบในความรัก เหนื่อยยิ่งนักหนักใจให้จำทน ต่อจากนี้จะไม่รักใครสักคน ไม่หลงกลต่อเล่ห์รักที่หักทรวง
22 มกราคม 2548 03:33 น. - comment id 410829
หลงกลหลงไปได้คิด หักจิตคลายขมตรมใจ
22 มกราคม 2548 04:43 น. - comment id 410842
โอโห งามนะ ดาว บอกอย่างเดียว เล่นเอากระชากใจเศร้าเลย อิอิ
22 มกราคม 2548 12:54 น. - comment id 410982
ถ้ามียอถอนพิษ..แบ่งกันบ้างก็แล้วกันนะครับ...
22 มกราคม 2548 13:32 น. - comment id 411003
-*สายลมหนาวพัดเหงา พัดสองเราให้ห่างเห สายลมพัดถ่ายเท หากรักเจ้ารวนเร คงพัดพลิ้วปลิวลมลอย-*
22 มกราคม 2548 22:26 น. - comment id 411282
ทิกิ ..แม่จิตร..บินเดี่ยวฯ..ดอกข้าว ซาหวาดดี จ้า ทุก ๆ คน ตอนนี้ ขมอง มะทำงาน สั่งการมะออก อิอิ แปล ว่า คิด ไม่ ออก นอน ดีก่า