เข้าวันใหม่เห็นไอแสงแห่งตะวัน ดาวและจันทร์พากันแอบแนบขอบฟ้า แสงริบหรี่มิอาจสู้สุริยา รอเวลาอาทิตย์โรยสิ้นเรี่ยวแรง รัตติกาลผ่านมาถึงจึงสดใส ต่างออกไปส่องกระพริบระยิบแสง ครองนภาเพียงคราไร้ตะวันแดง ไม่คิดแข่งด้วยแรงน้อยด้อยกำลัง เมื่อไรหนาตะวันกล้าจะผ่อนผัน ให้เรานั้นได้ร่วมฟ้าสมใจหวัง อยู่ร่วมกันอยู่ร่วมแรงแบ่งพลัง โปรดรับฟังคำรำพันจากจันทร์ดาว...
17 มกราคม 2548 21:56 น. - comment id 408043
ไปตลาดหยิบกระจาด มาใส่ถาดพร้อมรักรวม ตะวันจันทร์ดาวสรวง ลอยเด่นดวงในเพลงใจ ดาวเจ้าเอยจันทร์งาม แสงอร่ามสกาวใส สุริยันอำไพ ดุจเดียวไซร้ส่องสีทอง
17 มกราคม 2548 22:53 น. - comment id 408096
น่ารักดีค่ะ
17 มกราคม 2548 23:26 น. - comment id 408132
รำพันฝันหาเวลาเศร้า รำพันฝันมีเราเวลาหวาน รำพันแห่งชีวิตจิตตะการ รำพันแห่งความหวานอย่างมากมี *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
18 มกราคม 2548 05:35 น. - comment id 408180
คงได้เวลาที่ดวงอาทิตย์จะมาแก้ตัวแล้วนะ..( - -) ------------------------------------------------------------- ดาวและจันทร์ อย่าเคืองฉัน โกรธกันเลย ใช่ละเลย เย่อหยิ่ง เสียเมื่อไหร่ อยู่ดายเดียว ให้ห่อเหี่ยว เปล่าเปลี่ยวใจ ฉันอยากได้ อยู่ใกล้เพื่อน เหมือนๆกัน แต่จำทน ด้วยเหตุผล แห่งหน้าที่ บทบาทมี ในสรรพสิ่ง ทั้งเธอฉัน แม้เส้นทาง คู่ขนาน ไม่พบกัน สายสัมพันธ์ จงเชื่อมไว้ ไม่เสื่อมคลาย ไม่เห็นกัน เพียงโลกคั่น กั้นอยู่กลาง ระยะทาง เพียงอ้อมโลก ก็สมหมาย มิตรภาพ จะไม่หยุด แม้จุดปลาย โลกมลาย ฉันคงได้ อยู่ใกล้เธอ... ---------------------------------------------------------- นี่กลอนบทแรกในรอบ 2 ปี ดีใจที่เข้ามาอ่านกันน้า