เมือวันวานฉันเหงาเปลี่ยวเปล่าใจ ไม่มีใครจะคิดมาชิดใกล้ จนผ่านผันพบเจอเลยเผลอใจ จึงดึงเธอมาเกี่ยวพันหัวใจเรา จนไม่คิดว่าจะรักใครได้นอกจากเธอ ตราบเท่าที่พร่ำเพ้อบอกทุกคราว แต่แล้วหัวใจเราก็ถึงคราวเปลี่ยนไป เมือ่ได้พบเจอเขาในวันนั้น คนที่ฝันมานานรู้ไหม แต่ไม่กล้าก้าวออกไป เพราะถ้าเขารู้ว่าเราเคยมีใคร เขาจะรับเราได้อย่างไรกัน ฉันยังไม่อยากทำร้ายเธอ ยังนึกถึงเสมอวันที่ผ่าน ฉันกลัวความจริงจะทำเธอร้าวราน ไม่ต้องการให้เธอเสียน้ำตา จะบอกเธอยังไงกับเรื่องใครคนนั้น จะบอกยังไงกับใจฉันที่เปลี่ยน บอกแล้วยังจะเหมือนเดิมไหม บอกแล้วเธอต้องปวดใจ แต่จะบอกก่อนจะจากเธอไป ถึงเวลาบอกความจริงเมื่อไร ขอได้ไหมอย่าร้องไห้คนดี แล้วฉันจะบอกเธออีกที ว่าวันนี้ฉันก็เสียใจ... ไม่น้อยกว่าเธอ
9 มกราคม 2548 14:31 น. - comment id 402810
-*จะรับไว้แม้ใจนี้ต้องเจ็บ น้ำตาเล็บลอดไหลลงนองหน้า จะเก็บไว้ไม่ใส่ใจในครั้งครา แม้รู้ว่าสักวันเธอต้องไป-*
9 มกราคม 2548 14:42 น. - comment id 402822
อยากบอกเธอคำเดียว เสียใจ เสียใจ เหลือเกิน
9 มกราคม 2548 19:25 น. - comment id 402992
บอกยากจังเลยเนอะ
9 มกราคม 2548 20:25 น. - comment id 403072
เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ค่ะ อิ อิ...
10 มกราคม 2548 07:14 น. - comment id 403402
มาเป็นกำลังใจให้