-๏- มิหวังใด-๏-

รดา

                 ในครั้งหนึ่งของชีวิต
                 พรหมคงลิขิตให้เราได้ร่วมทางฝัน
                  สร้างสรรค์วันชื่นคืนสุขร่วมกัน
                  ฉันยังคงจำวันนั้น..ไม่เคยลืม
                  ยังคงคิดถึงวันเก่าๆ
                  แต่ภาพความเหงามักเข้ามาแทนที่
                   สุข ทุกข์ ระคนปนดวงหน้าคนดี
 
                  ต่างเพียงที่วันนี้..ไม่มีเธอ
                  ไม่เป็นไร.. ทุกเศษเสี้ยวของหัวใจยังมีเธอเสมอ
                  แม้ว่าฉันและเธอต่างอาจไม่ได้พบเจอ
                  ยังบอกตัวเองเสมอ...รักเธอ..ไม่เปลี่ยนแปลง.

                  ฝากใครคนนั้น ดูแลหัวใจ..คนสำคัญ
                  อย่าให้ต้องหวั่น..ต้องไหว
                  รัก.. ถนอม ..รักษาดวงใจ
                  ฝากดูแลคน..ของใจ..ของเธอ
                  อย่าให้เขาต้องหมองหม่น
                  เพราะเขาเป็นคน..เคยรัก..
                 เคยคู่เรียงหมอนนอนหนุนตัก
                 เคยมอบใจภักดิ์ปักฤดี
                 รักเขาให้มากกว่าฉัน
                 ใช้ความผูกพัน..ตรึงไว้
                 มัดให้แน่นด้วยสายใยของหัวใจ
                หน้าที่คนรักใหม่..ทำให้ดี!!

                คนคุ้นเคย คนเคยรัก       คนรู้จัก แล้วห่างหาย
                คนที่รัก อาจกลับกลาย      รักสลาย ล่มจมดิน
                อาจเคยรัก ฤาเพียงรัก      อาจรู้จัก รักเท่านั้น
                ฤาอาจเพียง ได้รักกัน       ฤารักกัน เพียงชั่วคราว

                ชีวิตนี้ มิหวังใจ  มิหวังให้ ใครรักร้าง
                รักสิ่งใด ดั่งใจวาง  เปิดใจกว้าง รักหมดใจ
                รักจริงแท้ ไม่ทดแทน  ไร้แบบแผน บทวาดไว้
                รักคนเดียว หมดหัวใจ  รักให้ไป มิหวังคืน