สายลมโบกพริ้วปลิวพัด ความรักฝากไปได้ยินไหม แม้ว่าห่างกันนานเพียงใด ก็ยังจะคอยเป็นกำลังใจเช่นเคย เมฆลอยอยู่บนนภากว้าง ดาวน้อยอ้างว้างค่ำคืนเหงาหงอย ด้วยจันทร์แรมร้างปล่อยให้คอย ดาวน้อยเศร้าสร้อยคอยจันทร์เพ็ญ ผ่านคืนผ่านวันพานพบ จันทร์สวยสดก็กลับมาให้เห็น ให้ฟ้ากว้างคืนนี้มีจันทร์เพ็ญ ที่ลอยเด่นเคียงคู่ดาวทุกคราวไป
19 ธันวาคม 2547 15:19 น. - comment id 391789
ดาวและเดือนคู่ท้องฟ้า
19 ธันวาคม 2547 18:25 น. - comment id 391867
ไม่ทันดอกข้าว จริงๆๆเลยแอะ ทำไมอยู่กับเป้นคู่ ตัวเราอยู่คนเดียวนั้นแสนเหงา แต่งเพราะนะจ้าา ชอบจัง
19 ธันวาคม 2547 22:04 น. - comment id 392032
แต่งได้ดีค่ะ
21 ธันวาคม 2547 18:10 น. - comment id 393254
เขียนกลอนได้ดีกว่าเก่ามากเลยครับ มีสัมผัสที่ลงตัวพัฒนาไปอีกขั้นแล้วสินะเขียนต่อไปเรื่อยๆนะครับยังมีคนๆนี้ทีอยู่ตรงนี้คอยเป็นกำลังใจให้ในวันที่โลกเหงา มาเป็นกำลังใจครับ