เหงาทุกครั้งที่ต้องเดียวดาย เธอหายไปไม่กล่าวลา ณ ห้วงแห่งใดในแหล่งหล้า ตราบชั่วดินฟ้า..รอรัก ทิวาราตรีเคลื่อนคล้อย นกน้อยบินไปปักหลัก หัวใจฉันร้าวยิ่งนัก อกหักเป็นฟ้าขาดทะเล นับวันเดือนปีเลยผ่าน ร้าวรานนานเนิ่นผกเผ จางจางหัวใจรวนเร จึงเกไปพบรักใหม่ - -
18 ธันวาคม 2547 18:12 น. - comment id 391278
แวะมาอ่านงานได้อารมณ์ของ ดินสอจ๋าค่ะ
18 ธันวาคม 2547 18:30 น. - comment id 391292
เศร้าจังเลยนะคะ อิ อิ ...รักนี้มีพบมีพราก มีรักมีจากเสมอ ขอเพียงรักมั่นต่อเธอ รักเอ่อมากค่าคู่ควร....
18 ธันวาคม 2547 22:45 น. - comment id 391486
ใหม่เก่า เกิดขึ้น ทุกวัน ดุดัน ทุกห้วง พบเจอ ชีวิต ทนทุกข์ ล้นเอ่อ ขาดเธอ ไกลกัน สุขกว่า หากรักแล้วต้องทุกข์ คงต้องแยกกันไปสักวัน
19 ธันวาคม 2547 00:26 น. - comment id 391532
ต้องพบก่อน แล้วจึงพราก .. พี่อัล คิดเช่นนี้นะคะ
19 ธันวาคม 2547 05:40 น. - comment id 391630
อารมณ์ อ่อนไหว มาเป็นภาษาได้ไพเราะดีจังค่ะ ^0^
19 ธันวาคม 2547 06:51 น. - comment id 391647
น้องจ๋าหายไปนานเลยอ่ะ .. กลับมาคราวนี้ .. จะไปอีกมั๊ย .. หรือเจอเว็บใหม่ .. อิอิ .. ( แซวเล่นจ้า .. ) ....................... คิดถึงและยังจำได้เสมอจ้ะ ..
19 ธันวาคม 2547 14:31 น. - comment id 391779
รักที่แรมจากจรแต่ก่อนนี้ มิกลับมาสักทีมีแต่เหงา รอจนเก้อเพ้อพร่ำย้ำกับเงา อีกไม่นานรักเจ้าจะคืนมา