...ยามสบตา ตาสบ ได้พบหน้า ยามพูดจาใกล้ชิดกันพลันหวั่นไหว ยามห่างกันพลันคิดถึงจึงหวั่นใจ ยามฤทัยเต้นรัวด้วยกลัวช้ำ ...ใกล้แต่กายแต่หัวใจไยเหินห่าง รักที่สร้างเธอทำลายหมายเหยียบย่ำ จบยอมจาก ยอมเจ็บ แต่ยังจำ โธ่!เวรกรรม ช้ำนัก แอบรักเกย์
17 ธันวาคม 2547 14:36 น. - comment id 390568
ยามสบตาตาสบได้พบหน้า เพ้อพร่ำหาหารักปักใจมั่น ยิ่งกว่านั้นนั้นมอบชอบผูกพัน แต่ทำไมไมนั่นเธอเป็นเกย์ *-*กลอนน่ารักจังเลยค่ะ*-*
17 ธันวาคม 2547 14:42 น. - comment id 390577
อันเกิดมาเป็นผู้หญิงลำบากนัก เจอะประจักษ์ชายใดให้ห่วงหา มันครั่นเนื้อเสียวจับทั้งกายา แต่พอมาพบความจริง...ยิ่งเปรี้ยวใจ **แหม...ทำไปได้**
17 ธันวาคม 2547 20:25 น. - comment id 390819
น่ารักจังค่ะ สงสารจังค่ะ อิอิ
17 ธันวาคม 2547 22:59 น. - comment id 390876
อูย .. แบบนี้ เขียนต่อไม่ถูกเลยค่ะ
18 ธันวาคม 2547 12:42 น. - comment id 391026
โอ้ ??? กรรมจริงๆ
18 ธันวาคม 2547 13:29 น. - comment id 391097
ติดค้าง คำถามคุณไว้อย่างหนึ่ง คือการหาคำให้เหมาะสม กับความหมายที่ต้องการ.. ข้อแรก..คุณต้องอ่านกลอนมากๆ..ออกเสียงด้วย ขยันเขียน..โดยในระยะแรก ง่ายๆก็ใช้วิธีเลียนแบบเอาก่อน..ถ้ากลัวมีปัญหา..ก็เอากลอนของผม..มาตัดแปลงเลียนแบบได้.. อยากเขียนอะไร ก็เขียนไปอย่างที่ใจคิด เสร็จแล้วก็เอามา ใส่สัมผัสต่างๆที่หลัง..ค่อยๆคิด สวัสดีนะครับ..
5 มกราคม 2548 12:11 น. - comment id 400003
:} :]