...โปรดนับหนึ่ง ถึงร้อย แล้วค่อยห่าง ให้ฉันล้าง ความเจ็บ ก่อนเก็บฝัง อย่าให้ออก ดอกผล ที่ปนชัง เป็นความหลัง ขมขื่น ต้องฝืนทน ให้มันหาย ตายจาก ใช่มากเรื่อง ไม่ขุ่นเคือง ใครเลย ไม่เคยสน ถึงไม่เหลือ เยื่อใย ไม่กังวล เพราะเป็นคน ห่วงเธอ เสมอมา รักครั้งนี้ ที่เหลือ เธอเชื่อหน่อย ไม่เต็มร้อย เหมือนเก่า เคยเฝ้าหา ยังเกินครึ่ง หนึ่งนิด ไม่คิดลา เหลือคุณค่า ของเพื่อน คอยเตือนใจ ว่าก่อนนั้น ฉันนี้ เคยมีรัก จนรู้จัก ว่ามี ดีไฉน ถึงวันนี้ ดีนั้น เปลี่ยนผันไป ยังคงไว้ สิ่งดี ที่ด่างดำ ช่วยนับหนึ่ง ถึงร้อย อีกหน่อยเถิด เรื่องที่เกิด ขึ้นมา ให้น่าขำ เหมือนกินข้าว เช้าเย็น เป็นประจำ พออิ่มหนำ เมื่อไหร่ กลับไกลจาน อย่ากังวล คนดี สุดที่รัก เจอก็ทัก ฉันได้ ใช่สงสาร เพียงอีกครั้ง ยังไง คงไม่นาน อย่าพ้นผ่าน เหมือนรัก ที่จากไป...
ค้างคาวคืนคอน 14 ธ.ค. 2547 23:08 น. - ID 67559 
899
4
0
15 ธันวาคม 2547 08:30 น. - comment id 388965
เพียรนับหนึ่งถึงร้อยแล้วค่อยห่าง เธอบอกทางให้ทำสุดช้ำฝืน รับไม่ได้เพราะหัวใจใคร่หยัดยืน อย่ารื้อฟื้นเรื่องเก่าทุกข์เศร้าตรม รักของเธอคราวนั้นผ่านไปแล้ว ไร้วี่แววภาพหลอนนอนขื่นขม หากเยื่อใยซุกไว้คล้ายเป็นปม อาจระทมยาวนานรักรานใจ หวังแต่เพียงรักนี้เรามีกัน สร้างความฝันสวยงามตามจิตใฝ่ ค่อยประคองเดินนับลำดับไป หนึ่งก้าวได้จบร้อยมิคอยรวน
15 ธันวาคม 2547 10:47 น. - comment id 389042
ทำเฉยชาหาทางนั้นหมางเมิน เราเคยเพลินเชิญรักภักดิ์สุขสันต์ เจอวันนี้สิ่งดีดีมีให้กัน แต่ดับพลันฝันร้ายคล้ายครอบงำ เป็นอะไรยังไงหรือใจเจ้า แค่เรื่องเก่าสองเราเศร้าถลำ สิ่งดีดีฉันนี้ยังจดจำ ทักสักคำไม่มีเลยหรือไร รักเราก่อนตอนรักช่างดูดดื่ม หวานเป็นปลื้มชื่นใจแสนออ่นไหว แต่บัดนี้ถึงเราเลิกกันไป ยิ้มได้ไหมสักครั้งที่เราเจอ
15 ธันวาคม 2547 11:40 น. - comment id 389071
http://thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_67574.php ........ ไปอยู่ที่หนาย...ขวัญใจพี่หลวง โอ้แม่พุ่มพวง..เธอลืมพี่หลวง..แล่วหม้าย ที่เธอยืนยันเป็นนักเป็นหนา ว่าสี่ปีจะหวนมาใหม่ แล้วนี่อะไร... ไยเธอลืมสัญญา..... ไม่พรื้อหรอกน้อง ถ้าเธอจะลืมคนเก่า จะลื้มเรื้องราวที่เธอนั่นเคยสัญญา เธออ้อร้อ..ได้แนบเนียน..พี่ช้ำ..เหลือเกินกานดา โถแก้วตา..อยู่นั้ย..ไยมาลืมคำ ............. แด่พี่หลวงค้างคาวที่สาวนาแสนรักเช่นกันจ๊ะ พี่พุด..สาวนายามเศร้าร้าวรานราวหมาหัวเน่า
15 ธันวาคม 2547 17:58 น. - comment id 389328
จะนับหนึ่งถึงร้อยคอยประสาน แม้ดวงมานร้าวหม่นยังทนไหว เพียงนับหนึ่งถึงร้อยไม่น้อยไป แค่ให้เธอกลับใจมามีกัน *-*ชื่นชมในผลงานเสมอค่ะ กลอนไพเราะมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
15 ธันวาคม 2547 19:24 น. - comment id 389371
ไพเราะครับ แต่อย่านับบ่อยน่ะครับ มาชื่นชม สวัสดีครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
