สุภาพบุรุษนักกลอน - อย่ามัวงอนกันนาน ๆ

ผู้หญิงไร้เงา

สุภาพบุรุษนักกลอน
                                  ไวยากรณ์
หากถูกปล้นหัวใจไปจากตัว
กลัวนะกลัวว่าเขาจะไปทิ้ง
ดวงใจนี้ใช่ซุกซนวิ่งเหมือนลิง
แต่เป็นปลิงเกาะยึดแน่นไม่เปลี่ยนแปลง
ผมไม่ใช่พวกลิเกหรือตำรวจ
และไม่ได้เล่นจำอวดอย่าหน่ายแหนง
ที่ทำไปไม่ได้เป็นเช่นการแสดง
ที่แอบแฝงทำดีให้ตายใจ
เป็นเพียงแค่นักกลอนพวกเพ้อฝัน
เฝ้ารำพันผ่านอักษรบอกไปให้
ว่าคิดถึงรักจริงและห่วงใย
จากดวงใจดวงหนึ่งจะพึงมี
คงต้องใช้เวลาเพื่อพิสูจน์
ว่าที่พูดที่เขียนจริงหรือนี่
หากไม่เป็นดั่งเธออ้างวจี
คงต้องทำโทษคนดีงอนนานนาน
     อย่ามัวงอนกันนาน
                                      ผู้หญิงไร้เงา
       
เมื่อน้องปล้นหัวใจได้มาแล้ว
ขอพี่แก้วอย่ากังวลจนหม่นหมอง
น้องนั้นจะดูแลและรับรอง
ให้ทุกห้องหัวใจได้สุขจริง
แต่ขอบอกไว้นิดใช่คิดหลง
หรือพะวงคำห่วงติดบ่วงหญิง
ยิ่งกว่านั้นหากพี่เป็นดั่งเช่นปลิง
อาจถูกทิ้งได้เหมือนกันทุกวันมา
แม้ว่าพี่จะไม่เป็นเช่นเรือจ้าง
และไม่เคยจะสร้างกับปัญหา
แถมตำรวจหรือจำอวดในทุกครา
ตัวพี่ยาไม่เคยเป็นมาเน้นกัน
แต่อักษรออดอ้อนที่ป้อนให้
ทำให้ใจพร่ำเพ้อละเมอฝัน
ในแบบของนักกลอนอ้อนสัมพันธ์
กลัวคำนั้นจะไม่จริงอิงหลักการ
จึงขอใช้เวลาเพื่อพิสูจน์
กับคำพูดที่ให้ไว้ใฝ่ประสาน
หากว่าจริงแล้วไซร้ในดวงมาน
จะยกให้ตลอดกาลไม่ผ่านเลย
แต่หากไม่จริงหนอขอบอกกล่าว
ในทุกคราวแล้วไซร้ใจเงียบเฉย
ยิ่งกว่านั้นจะพาไปให้ลงเอย
ในคลองเลยลอยไกลให้พ้นตัว
แต่หากจริงแล้วไซร้ในคำพูด
เมื่อพิสูจน์ในคำมั่นนั้นไม่มั่ว
จะยอมง้อเรื่อยไปใจพลันพัว
แต่อย่ามัวงอนนานพานแก่ตาย อิอิ