หัวใจฉันชินและเฉยชา อาจเป็นเพราะกาลเวลานั้นกัดกร่อน มองภาพความหลังอย่างอาวรณ์ แต่ห่างไกลจากรุ่มร้อน รู้สึกรู้สา ช้ำ ฉันยังคงช้ำอยู่.. เธออาจรู้และเห็นได้ในแววตา เหงา.. ใช่ฉันเหงาและเหว่ว้า แต่ฉันชินเกินกว่าจะทรมาน วันคืนผ่านไปสักเท่าไหร่ แผลก็ลึกลงไป เท่าวันที่ผ่าน เจ็บนับแต่เนิ่น จนเกินกว่าคำว่านาน จนดูเหมือนว่ากร้านและเฉยชิน หัวใจฉันหลงทาง หลงอยู่ในความอ้างว้างไม่รู้สิ้น บอกหัวใจกางปีกเถิดกางปีกบิน ใจเจ้ากลับก้มลงดิน..รับชะตา
หมอกจาง 13 ธ.ค. 2547 17:45 น. - ID 67476 
1270
2
0
13 ธันวาคม 2547 19:20 น. - comment id 387912
ก็รักนี้นะ จะสั่งได้ไง ในเมื่อหัวใจเราเองยังสั่งไม่ได้เลย ว่าห้ามรักคนคนนี้
13 ธันวาคม 2547 19:55 น. - comment id 387958
ใช้ความคิดที่ดีตริตรองนะ มาให้กำลังใจ
13 ธันวาคม 2547 20:22 น. - comment id 387972
หลงทาง เสีย เหงื่อ หลงเชื่อเธอ แล้วจะช้ำใจ
13 ธันวาคม 2547 20:52 น. - comment id 387994
หัวใจฉันหลงทาง ทุกอย่างอ้างว้างเสียสิ้น หัวใจได้ยลยิน และรับรู้สิ้นคือหัวใจได้ยินเสียงน้ำตา *-*แต่งได้ดีมากเลยค่ะ*-*
15 ธันวาคม 2547 18:15 น. - comment id 389337
หลงมาอ่าน...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
