ฉันเคยบอกเธอว่า เธอทำให้ฉันรู้ค่าของตัวเองแค่ไหน เพราะเป็นคนที่เธอรัก.........จึงพิเศษกว่าใครๆ และเธอก็เป็นอะไรๆที่ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ได้ ............เช่นกัน........... จากวันนั้นถึงวันนี้ ฉันก็ยังมีเพียงความเชื่อมั่น เชื่อในรักของกันและกัน แม้ว่าเธอนั้นจะอยู่ห่างไกล แต่ความรักไม่เคยมีจริง แม้ว่าฉันเคยเป็นสิ่ง.......พิเศษขนาดไหน แต่พอเวลาเปลี่ยน....คนก็เลยเปลี่ยนไป ส่วนความรักความจริงใจ มันก็หายไปกับกาลเวลา
8 ธันวาคม 2547 22:19 น. - comment id 385288
สวัสดีคะ..ชาติกานต์ แอ็ปเปิ้ลเคยได้ยินมาเสมอ ว่าโลกใบนี้ไม่มีอะไร ยืนยง เท่าการเปลี่ยนแปลง ถึงวันนั้น แม้อาจจะยังไม่เข้าใจนัก ว่าทำไม หลาย ๆ สิ่งต้องเปลี่ยนไป แม้แต่ความรัก แต่ก็ยัง...ยืนยัน ที่จะรอคอยความรู้สึกนั้น แม้ยากเกินจะสัมผัสได้จริง อยากให้ความรู้สึกของฉันในตอนนี้ ล่องลอยผ่านราตรี แล้วหลับฝัน โลกในวันรุ่งเช้าเป็นอย่างไรไม่สำคัญ ขอแค่ในคืนที่เงียบงัน มีเธอมาเติมความอบอุ่นให้หัวใจ จะไม่ขออะไรมากกว่านี้ ขอเพียง 1 นาที ที่มีเธออยู่ข้างกายก็มีความหมาย คงไม่โทษฟ้าที่กว้าง และระยะห่างหนทางไกล คงเป็นฉัน..ที่ไม่ได้เกิดมา..เพื่อเป็นใครในใจเธอ ชอบคะ...ขอเก็บกลอนนี้ไว้นะคะ ^_____^
8 ธันวาคม 2547 22:21 น. - comment id 385292
เห็นด้วยที่สุด...รักตอนนี้มันชำรุดเหลือเกิน
8 ธันวาคม 2547 23:34 น. - comment id 385346
เมื่อความรักหล่นหายแค่รายทาง ความเป็นจริงเพียงสร้างความห่างหาย สิ่งที่พบประสบอยู่ข้างกาย คือความรักที่เดียวดายคล้ายสายลม *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
9 ธันวาคม 2547 11:30 น. - comment id 385536
มาเยี่ยมครับ อ่านงานด้วย อิอิ แก้วประเสริฐ.