การรอคอยอย่างไร้ความหวัง การอยู่กับสิ่งไม่จีรัง แต่จีรังตรงที่หวังไม่ได้ โลกเปลี่ยน คนเปลี่ยน ทุกอย่างล้วนเปลี่ยนแปลงมากมาย แต่ผลของการรอกลับไม่มีความหมาย ไม่เปลี่ยนไป เธอจะเห็นบ้างหรือเปล่า ว่าฉันยังอยู่ตรงนี้ เธอพบและผ่านคน กี่หนกี่ที ฉันก็ยังอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหน แต่เธอก็ให้ได้เพียงการรอ...และรอ...จนกว่าจะไม่เหลือแรง ไม่เหลือใจ และนั่นเป็นสิ่งเดียวที่เรียกว่าฉันได้...และเธอให้ นอกเหนือน้ำตากับความน้อยใจ ...ที่ฉันมี...
1 ธันวาคม 2547 21:18 น. - comment id 382004
** เป็นบ่อย ๆ เหมือนกันเจ้าค่ะ ที่ต้องให้เพื่อนขึ้นวรรคแรกให้ เพราะไม่รู้ว่าจะขึ้น ยังไงดี การรอคอยอย่างไร้ความหวัง มีเพียงอดีตที่เติมพลังให้ รอคอยได้ อยู่ตรงนี้ ความหอมหวานกับ ภาพเธอในใจที่มี ทำให้ฉัน มีกำลังใจทุกที ที่คิดว่าเธอไกล
1 ธันวาคม 2547 21:59 น. - comment id 382021
แวะมาอ่านกลอนดีดีที่น่าอ่านค่ะ
1 ธันวาคม 2547 23:24 น. - comment id 382116
อิอิ แวะมาอ่านนะจ๊ะคนสวย : )
1 ธันวาคม 2547 23:26 น. - comment id 382118
รักและรอมานานนะคะ
2 ธันวาคม 2547 07:18 น. - comment id 382227
มาทักทายยามเช้า และมาเป็นกำลังใจให้นะครับ
2 ธันวาคม 2547 10:13 น. - comment id 382310
ชาวนาที่ร้อยเอ็ด ตอนนี้รอคอยยิ่งกว่านี้อีก ข้าวกล้ากำลังแห้งตายฝนไม่มีเลย ช่วยด้วย !!!!
2 ธันวาคม 2547 12:13 น. - comment id 382379
สำหรับผมหนุ่มบ้านนา ดั่งข้าวรอคอยเดียวครับ
2 ธันวาคม 2547 20:20 น. - comment id 382648
ฉันยังรอคอย คอยยามเมือเธอหันมา แม้เธอมีน้ำตา จะคอยซับด้วยผ้าเช็ดหน้าผืนเดิม
2 ธันวาคม 2547 20:48 น. - comment id 382672
ความคิดดีค่ะ อิ อิ...
2 ธันวาคม 2547 21:23 น. - comment id 382687
กลอนเศร้านะ...วงเวียน ขอบคุณ tiki ที่แวะมาทักกันบ่อยๆ นึกว่าแวะมาขำซะอีก เมจิคเชี่ยน ว่าจะเข้ามาบ่อยๆแล้วค่ะพี่พุด ทักทายค่ะผลิใบฯ รอต่อไป อย่าเพิ่งท้อถอยก็แล้วกันนะ ลำน้ำน่าน เศร้าจังไอซ์
3 ธันวาคม 2547 05:48 น. - comment id 382817
รอคอยด้วยทรมาน แต่ความหวานไม่ได้ชิม ขมขื่นฝืนรสลิ้ม เอาจนอิ่มเธอป้อนมา
3 ธันวาคม 2547 10:54 น. - comment id 382899
สงสัยจะทรมานด้วย แน่นท้องด้วย...