สบตา... ขอโทษ...ที่เฉยเฉย...เหมือนเย็นชา...เพราะมันก็ใช่ บางที...ก็มองเห็นคน...เหมือนคน...ไม่มองเห็นใคร ก็แค่...ไม่อยากจะรับอะไร...เรื่องราวของใคร...เรื่องอะไร...ของคน เธอเป็นไง... บางทีก็ไม่ถามไถ่...เหมือนไม่ใส่ใจ...เหมือนไม่อยากสน บางที...เรื่องของเธอ...เรื่องของฉัน...เรื่องของใครต่อใครมาปะปน เมื่ออยู่ท่ามกลางความวุ่นวายสับสน...ฉันคงไม่ใช่คน...ที่จะไปวุ่นวายคิดค้นกับเรื่องของใคร เมื่อฉันไม่รู้...ว่าที่ฉันเห็นอยู่...คือเธอหรือเปล่า และเธอก็ไม่อาจจะบอกเรื่องราว...ว่าแท้จริงฉันเองเป็นแบบไหน และเมื่อหลายหลายสิ่ง...เธอไม่อาจเข้าใจว่าอะไรจริง...อะไรเคลือบด้วยความนัย จะให้ฉันมองเห็นสิ่งไหน...นอกจากความว่างเปล่าที่ถูกเนื้อหนังครอบไว้ ...ข้างใน...ตัวเธอ...
ละอองน้ำ 1 ธ.ค. 2547 20:09 น. - ID 66742 
1038
5
0
1 ธันวาคม 2547 20:21 น. - comment id 381966
บางที กานต์เองไม่รู้เลยค่ะว่าเป็นคนแบบไหน แบบงงมากค่ะ แวะมาทักทายค่ะ
1 ธันวาคม 2547 20:42 น. - comment id 381983
น่านสิคะ ร้องเพลงไปด้วยเลย เขียนดีค่ะ
1 ธันวาคม 2547 23:21 น. - comment id 382113
อูยยย โดนใจจังขอรับละอองน้ำคนสวย ... แวะมาทักทายนะจ๊ะ หวังว่าคงสบายดีนะขอรับ : )
2 ธันวาคม 2547 07:15 น. - comment id 382222
เศร้า มาทักทายยามเช้า และมาเป็นกำลังใจให้นะครับ
2 ธันวาคม 2547 20:42 น. - comment id 382667
ก็คงต้องมีบางเรื่องที่เราไม่เข้าใจตัวเองบ้างมั้งคะเพียงพลิ้ว เอ...เพลงอะไรเหรอคะ tiki ขอบคุณเน้อเมจิคเชี่ยน แต่แหมร้องซะเหมือนโดนเหยียบเท้า... อย่าเศร้าตามเลย ผลิใบฯ...
3 ธันวาคม 2547 05:44 น. - comment id 382816
ถ้าว่างเปล่า คงจะดี มีที่เสริม คอยมาเติม หัวใจ ให้เต็มหนา แต่เต็มแล้ว ยากรินไหล ใส่กายา ความว่างเปล่า ดีกว่าจ้า หาที่เติม
3 ธันวาคม 2547 10:53 น. - comment id 382898
หมายถึงชาล้นถ้วยรึเปล่าคะ.... : )
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
