....++++++++…เกียร์..ใจ...+++++...

อาภาภัส

                  .++++++++เกียร์..ใจ++++++.........
      แนวหมู่ไม้รายเรียงอยู่ลดหลั่น                 สูงสุดกั้นต่ำเตี้ยละเหี่ยไฉน
เหลียวมองหลังพลังลดหมดแรงใจ             จากนี้ไปจบสิ้นถิ่นเคยเนา
  จะหยิบฟ้ามาวางตรงทางกว้าง                  พร้อมวาดวางถนนใหญ่ใหม่ด้วยเสา
  ให้หลายสิบหยิบหมุดตรึงตอกเพลา          ดุมล้อเกลาบ้านเกวียนเทียนชีวี
  เติมน้ำมันอนันต์ผลพร่างมวลมิตร       สลักจิตปรับแจกแลกศักดิ์ศรี   
 ยอมเฉือนคมถมบาดสังเวยพลี               ลบกลบหนี้ขูดร้างกลางสังเวียน
 หวังโชคช่วยอวยเอื้ออำนวยเหตุ            พระปรกเกตุโปรดเกล้าองค์เหนือเศียร
   พึงขยายเวทมนต์บันไดเจียร                 ส่งทางเตียนต่อสานงานมวลชน   
  นับเวลาลงคลุกในบึงโคลน                        ราวต้องโดนคำสาปทุกแห่งหน
    มาเทลงชีวิตพันละวน                  คลื่นฉงนสาดซ้ำกรรมดำเนิน
    มิได้เคยเรียกร้องกู่ก้องฟ้า                            ยอมเพื่อว่ากตัญญูคู่เขตเถิน
    มาบัดนี้เห็นทีเปลี่ยนทางเดิน                       ขอความเพลินหล่นหล้าพาห่มตัว
    หาอุ่นไอไยเยื่อเจือใจสด                               สะอาดพจน์พราวหูแม้ยลหัวว
    ฤาหยามเหยียดเสียดสีระเนนัว                      ก็มิกลัวสุดท้ายตายดุจเดียว
     ลมหายใจเหลืออยู่สู้เติมต่อ                           ทะนงก่อแม้ร้างชนแลเหลียว
     จิตสำนึกผนึกขั้วรัดลายเกลียว                 ดังขว้างเคียวฟันขาดฟาดครึกโครม
     อาจหาญกล้าแม้ว่าเจอไฟป่า                           เผาชีวาซ้ำเติมราวคลื่นโถม
     ก็ยอมลงนรกบ้างกางกระโจม                        ด้วยเชื่อโคมคือโดมดวงความดี
     คงสนองสำเหนียกตะเกียกตะกาย                  มิได้หมายดินกลบลบราศี
     จักต้องเห็นเย็นผ่อนโรยฤดี                             นับจากนี้เนืองล้นจนสิ้นใจ
                  อาภาภัส   28  พฤศจิกายน 2547