มองฟ้าแล... ............จันทรา

ดาหลา & ปะการัง


ลมหนาวพัดมาระรอกแล้วระลอกเล่า
             ฉันนั่งมองมอง.......ฟ้ายามนี้
                                ค่ำคืนที่เหน็บหนาว.....ที่เงียบสงัด
 นอนผ่อนลมหายใจ เบาๆ 
                 มองไปข้างหน้าที่.ปลายฟ้า
                              เห็นดาวระยิบระยับ.......เต็มฟ้า
                                                 มองหาดาวดวงเดียว ที่สวยที่สุด
  ที่ กำลังทอแสงอ่อน ข้างดาวกลุ่ม ใหญ่นั้น
                  อยาก เอื้อมมือ คว้าเอาดาวนั้นมาแนบหัวใจ
                                พลันจินตนาการ ไป ว่า
                                                    ฉันเป็นลูกโป่งที่กำลังถูกเป่า ให้ พองออก ๆ
  ยืด ออกไป ในอากาศ
                  แล้วลอยล่องไป ยังดาวดวงนั้น 
                                   ระหว่างทางนั้นๆๆ ฉันรู้สึกว่า 
                                                 มีความเป็นธรรมชาติ.......นุ่มนวล 
 
เหมือนฉันคือ อากาศ อย่างไรอย่างนั้น
                    มีคนถามฉันว่า คิดอะไร เมื่อ ดูดาว ..........
                                   ตอบไป เบาๆ ว่า คิดว่าตัวฉันเล็ก แล้วก้อเล็กมาก 
                                                   จนไม่มีค่า และราคา เมื่อเทียบ ดวงดา
                                     แต่ ผู้ที่ถามกลับบอกฉันว่า
                    เวลาที่เรามองดาว เรา มองอกไป
 ไกลจากตัวจะรู้สึกว่าเราเล็ก แต่ลอง ก้มลง ดู เบื้องล่าง
 เธอจะรู้สึกว่าเธอ ตัว ใหญ่ กว่า ต้นหญ้า อีก หลายแสนเท่า
 
                      ฉันทำตาม และ ได้รับรู้ว่า 
                                    คำอธิบายนั้น เป็นจริง.........
                                                  และผู้ที่ถาม ก็บอก ฉันว่า ...........
  ตราบใด ที่เธอยังคิดว่าเธอด้อยค่า
                  ก็ยังไม่มีใคร มองเธอเป็น ...ดวงดาวที่ อยู่สูงกว่าเป็นแน่ แท้
                                    จงหันมา ดูตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง และ 
                                                   ปรับหัวใจ มองตัวเอง ให้มีค่า 
                                     เหมือน ...........อากาศที่มนุษย์ 
                   ต้องการ ใช้หายใจ................. 
                                                                                          ดาหลา & ปะการัง
				
comments powered by Disqus
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    23 พฤศจิกายน 2547 12:28 น. - comment id 375824

    ทะเลหมอก ลมหนาว คราวฟ้าสาง
    จะเลือนร่าง ลาลับ และดับหาย
    แต่ความเหงา อ้างว้าง ไม่รู้วาย
    ไม่เคยหาย หรือลาลับ ไปสักครา 
    
    ***แวะมาแอ่วหาจ้า..............
  • วิจิตร ภู่เงิน

    23 พฤศจิกายน 2547 14:52 น. - comment id 375923

    //
    
    วิจิตรไม่ค่อยได้ดูครับ
    
    ดูดาวก็ไม่รู้ชื่อ
    
    ไม่สนุกครับ
  • ผลิใบสู่วัยกล้า ( ไม่ได้ล๊อกอิน)

    23 พฤศจิกายน 2547 15:44 น. - comment id 375961

    เหงาจังครับ
    
    
  • มะปรางหวาน5

    23 พฤศจิกายน 2547 16:09 น. - comment id 375999

    เพียงเพื่อผ่านมาเป็นกำลังใจ
    ในวันที่สดใสจิตใจเป็นนักกลอนนะค่ะ
    
    ... ( * . * ) ... กลอนน่ารักดีค่ะ... ( * . * ) ...
    
    +.+.+.+... คิดถึงจังเลยคนดี ...+.+.+.+
    
    ^^^  มะปรางหวาน...สาวน้อยร้อยอารมณ์ ^^^
  • ดาหลา & ปะการัง

    23 พฤศจิกายน 2547 16:56 น. - comment id 376017

    ทะเลหมอก ลมหนาว คราวฟ้าสาง
    จะเลือนร่าง ลาลับ และดับหาย
    แต่ความเหงา อ้างว้าง ไม่รู้วาย
    ไม่เคยหาย หรือลาลับ ไปสักครา 
    
    ***แวะมาแอ่วหาจ้า..............  
     จาก : รหัสสมาชิก : 9048 - บินเดี่ยวหมื่นลี้ .....
    กลอนเพราะมากจ๊ะ
    
    
    วิจตร จ๋า  ไม่รุ้จักชื่อเหมือนกัน แต่ นั่งดูดาว เดือน เพื่อนจ้องตาคนที่อยู่ไกลตา ตะหาก เล่า.........
    
    ถ้า ผลิใบฯ เหงา มานับดาว ด้วยกันนะคะ
    
     ขอบคุณมะปรางหวานค่ะ  ที่แวะมาเยี่ย่มนะคะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    23 พฤศจิกายน 2547 21:46 น. - comment id 376359

    เรามีค่าเสมอค่ะ  มานั่งดูดาวเป็นเพื่อนนะค่ะ
  • ลักษมณ์

    24 พฤศจิกายน 2547 05:32 น. - comment id 376617

    :-]

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน