เมื่อเติบโตเริ่มรุ่นวุ่นวายนัก รู้ประจักษ์รักชอบประกอบเห็น ไม่สมหวังสุดเศร้าเฝ้าลำเค็ญ ล้วนแต่เป็นธรรมดา...อนิจจัง ไม่สมหวังจากรักมักมัวเมา นั่นของเราหลุดลอยเฝ้าคอยหา ไม่กินนอน ตาโหล โอ้อนิจจา เป็นความบ้าของคนฉงนใจ..???
23 พฤศจิกายน 2547 15:06 น. - comment id 375938
เมื่อเวลาแรกรักผักว่าหวาน ยิ่งเนิ่นนานหน้าขมอารมณ์เสีย ยิ่งมองเห็นเป็นแม่มิใช่เมีย คิดจะเขี่ยโขกเขกมะเงกงุ้ม แซววววววววว......นะ
23 พฤศจิกายน 2547 18:12 น. - comment id 376092
เมื่อเติบใหญ่ใจมีรักมักมกหมุ่น เป็นห่วงคุณว่าจะเป็นเช่นไฉน สุขหรือทุกข์เหงาหรือเปล่าอยากเข้าใจ และอีกอย่างอยากเคียงใกล้ใจของคุณ *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
23 พฤศจิกายน 2547 22:16 น. - comment id 376414
ขอบคุณค่ะที่แวะมา มีอะไรกรุณาแนะนำน้องใหม่ด้วยนะคะ