โอ้ดึกดื่นคืนนี้ไม่มีหลับ จะรำงับหัวใจไม่ให้หลง ดาวทุกดวงร่วงแสงแห่งฟ้าลง นั่งบรรจงเพลงกลอนกล่อมกานดา กระแจะจุณเจิมจันทน์ทุกหนั่นเนื้อ ยากจะเชื่อฉุดใจให้ห่วงหา เคลิ้มถวิลกลิ่นปรางกัลยา ชื่นหนักหนาชื่นใจไปทุกที เคยประจงจูบทีไรใจกระเจิด หลงเตลิดหลงพ้อไม่พอที่ ร้องเพลงแก้เกี้ยวกันทุกวันปี ไม่เคยคลายหน่ายหนีนึกรำพึง จะหักห้ามความรักได้อย่างไรเล่า จะห้ามหักหนักเบาบ่นคิดถึง หรือหักแม้แต่ความคิดคนึง หักแค่ครึ่งก็จะครวญหวนใจลอย ดาวจะดับมืดไปในความมืด ทางยาวยืดไร้แสงแห่งหิ่งห้อย ชวาลาหรี่แสงลงเหลือเล็กน้อย แสงเพชรพลอยพร้อยใจยังไหววาม สิ้นเสียงกลอนกล่อมมาเมื่อฟ้าสาง เก็จน้ำค้างเคยค้างก็ครวญหวาม ฟ้าเชื่อมฟ้ามาสว่างรวิราม เชื่อมความงามความรักนี้เป็นหนึ่งเดียว
น้ำตาหมอก 19 พ.ย. 2547 17:39 น. - ID 65865 
817
0
0
20 พฤศจิกายน 2547 18:49 น. - comment id 374145
:)
22 พฤศจิกายน 2547 13:51 น. - comment id 375011
กลับไปตามอ่านบทกลอนคุณทุกบทที่ผ่านมาค่ะ รักงานงามแบบละมุนละเมียดนี้มาก http://thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_65638.php บทนี้ยิ่งรักที่สุดค่ะ จะตามอ่านอย่างชิดใกล้ตลอดไปนะคะ ด้วยชื่นใจชื่นชมค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
