อย่าบึ้งตึง หน้างอ..พอเถิดเจ้า อันตัวเรา ยอมแพ้..มาแต่ไหน จะดึงหู ทุบตี..ยังดีใจ เงียบเงียบไป ใจสั่น..หวั่นอุรา สำนึกผิด ยินยอม..เจ้าจอมเอ๋ย จะมิเอ่ย สิ่งใด..ขัดใจหนา แม้ชี้นก ย้อนยอก..เจ้าบอกปลา จ๊ะมัจฉา ตามเจ้า..อย่างเข้าใจ ดูซินั่น สี่ขา..หมาแท้แท้ เจ้าบอกแน่ นั่นกระจง..มิสงสัย โถเจ้าว่า.จะเห็นต่าง..กันอย่างไร โอษฐภัย กลัวแล้ว..นะแก้วตา ขนดอกไม้ ใส่คัน..รถสิบล้อ หมายจะต่อ สายใย..เสน่หา แม้นสงสาร ขานขอ..ต่อสัญญา รถบุปผา คงไม่เน่า นะเจ้าจอม แม้นยังบึ้ง ขึงขัง..ดั่งข่มเหง เรานักเลง ยอมนิด..คิดถนอม ก็รักดอก บอกสิ้น..ว่ายินยอม อยากจะซ้อม นวลอนงค์..เชิญลงมือ ขอเพียงแต่ แย้มยิ้ม..ให้อิ่มจิต ต่อชีวิต สัญญา..ไม่กล้าหือ ใช้ซักผ้า มิเคยนึก..จะฝึกปรือ หรือให้ถือ ผ้าถูบ้าน..ล้างจานเอา โถแม่คุณ ยอมทุกอย่าง..มิห่างหาย หัวใจวาย ตายรับ..ความอับเฉา ถ้าโลกนี้ ห่างเช่น..มิเห็นเงา อันตัวเรา จะอยู่ไป..ทำไมกัน หยิบยาพิษ หมายปอง..ตรึกตรองซ้ำ เห็นดำดำ ไม่น่าดี..กลัวสีสรร หันคว้าเชือก ผูกยาก..ลำบากพลัน กลัวมิทัน ใจวาย..จะคลายเกลียว เอ๊ะลองมีด สักที..จะดีไหม โอ๊ยไม่ไหว เลือดหยาด..คงหวาดเสียว จะโดดน้ำ สำลัก..กลัวนักเชียว อยู่เปล่าเปลี่ยว อยากตาย..มิง่ายเลย โปรดสงสาร วานแจ้ง..แถลงไข ผิดอะไร ยังคอย..ถ้อยเฉลย แม้นสิ้นใย ลืมเลือน..มิเหมือนเคย ปืนนั้นเอย ยิงเปรี้ยง..อย่าเลี้ยงกัน@
ผู้เฒ่า 18 พ.ย. 2547 21:26 น. - ID 65806 
1907
26
0
18 พฤศจิกายน 2547 21:49 น. - comment id 373019
สวัสดีค่ะท่านผู้เฒ่า ง้อได้น่ารักมากๆค่ะ โอ้โห กานต์ชื่นชมมากเลยค่ะ ใจถึงมากๆค่ะ แล้วไม่กลัวเหรอคะ
18 พฤศจิกายน 2547 22:05 น. - comment id 373032
...สุดยอดเลยครับ อาจารย์... โดนลูกง้อเข้าไปที แม้นใจแข็งดั่งหิน หินก็ทลาย เพราะสายวารีแห่งวาจา ... อย่าคิดสั้นเลยครับ โลกนี้ยังมีอะไรดีๆอีกเยอะ (แหะๆๆ สุนัขน้อยคอยเลียปาก) ...+++...+++.++++...+++...
18 พฤศจิกายน 2547 22:10 น. - comment id 373035
เหอๆๆๆๆๆเดี๋ยวเราจะมาช่วยสงเคราะห์ให้ก็แล้วกัน เรื่องแบบนี้ถนัดนักแล ..........ยกเว้นเรื่องการแสแสร้งแต่งเรื่องเขียน.. หุหุ........เพราะสมองไร้การพัฒนาหมดเวลาเรื่องการคิด... ........................................................................
18 พฤศจิกายน 2547 22:39 น. - comment id 373063
ง่ะ......ครูขาง้อได้ดุเดือดเลือดพล่านดีแท้....งั้นก็ได้ค่ะครูจ๋อหายงอนก็ได้ยอมแล้วค่ะ...อย่าเล่นปืนผาหน้าไม้ดิคะ..เสียวมันลั่นค่ะ เลิกหน้าบึ้ง ขึ้งโกรธ หายโกรธเขา ทำหน้าเง้า หน้างอ แต่พอสวย เขามาง้อ พอใจ ให้ระทวย ยอมดีด้วย เพราะรัก หนักหน่วงใจ ของกำนัล เต็มคันรถ ปรากฏเห็น ส่งมาเป็น มาลี สีสดใส ใจจึงอ่อน กร่อนขึ้ง ซึ้งทรวงใน ปลื้มฤทัย เสน่หา พารัญจวน ยอมทุกอย่าง อย่างพี่ ไม่มีแล้ว ถ้าคลาดแคล้ว คู่กัน พลันกำสรวล อย่าทำร้าย กายใจ จงใคร่ครวญ คิดทบทวน ให้ดี นะพี่ยา.. ทั้งยาพิษ มีดเชือก ทางเลือกหรือ ปืนที่ถือ เกิดลั่น หวั่นผวา แต่นี้ไป ไม่งอน วอนสัญญา นะพี่จ๋า เริ่มต้นใหม่ ดีไหมเอย... อย่าเอาไม้มะยมมาขู่เสียให้ยากเลยค่ะครู อิอิ... จ๋อดื้อด้าน ตัวจริงเสียงจริง.. ปิ๊งๆๆครูพร้อมกับยกชาเขียวคารวะครูหนึ่งจอก....ก่อนแจวจ้า..ไปละก๊า
18 พฤศจิกายน 2547 22:48 น. - comment id 373072
นาน ๆ จะเห็นท่านผู้เฒ่าอารมณ์ดีสักครั้ง(ในเรื่องบทกลอน) เพราะส่วนมากจะได้อ่านหวานปนเศร้ามากกว่า มาคราวนี้ได้อารมณ์สนุก ผมว่าถ้าอ่านแล้วไม่อมยิ้มก็ใจแข็งเกินคนละครับ
18 พฤศจิกายน 2547 23:22 น. - comment id 373116
ง้อเก่งจังครับท่านอาจารย์ จิ๊จิ๊ อย่างนี้ต้องขอเก็บครับ ศิษย์หัวช้า ไม่เหมือนพี่อุ๊ คนเมืองลิงหัวจะไวกว่าเสมอครับท่านอาจารย์ +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
18 พฤศจิกายน 2547 23:22 น. - comment id 373119
ยิ้มหวานเลยค่ะ แบบชัยชนะว่าค่ะ น่ารักจัง
18 พฤศจิกายน 2547 23:38 น. - comment id 373132
ง้อใครเหรอคะ เฒ่า ขา น่ารักมากเลยค่ะ
19 พฤศจิกายน 2547 00:10 น. - comment id 373147
เมื่อพี่ง้อขอโทษเลิกโกรธขึ้ง ด้วยว่าซึ้งในไมตรีที่มีให้ เอาเป็นว่าจะยอมให้อภัย แต่ครั้งหน้าขอบอกไว้ไม่มีทาง อิอิ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
19 พฤศจิกายน 2547 00:51 น. - comment id 373164
เห็นด้วยค่ะคุณครูผู้เฒ่า .. จินตนการ .. เปลี่ยนสิ่งที่ทำให้เกิดการสร้างสรรค์งาน .. แอบย่องมาดูจินตนาการของคุณครูค่ะ .. อิอิ .................... ปล. หายเกรงไม้มะยมแล้วจะเขียนงานมาให้ตรวจนะคะ .. แว๊บบบบบบบบบ
19 พฤศจิกายน 2547 00:51 น. - comment id 373165
เห็นด้วยค่ะคุณครูผู้เฒ่า .. จินตนการ .. เป็นสิ่งที่ทำให้เกิดการสร้างสรรค์งาน .. แอบย่องมาดูจินตนาการของคุณครูค่ะ .. อิอิ .................... ปล. หายเกรงไม้มะยมแล้วจะเขียนงานมาให้ตรวจนะคะ .. แว๊บบบบบบบบบ
19 พฤศจิกายน 2547 00:54 น. - comment id 373167
อ่า .. คณครูขา .. ลบทิ้งไปอันนึงนะคะ .. หมายเลข 380595 น่ะค่ะ .. พิมพ์ผิดไป .. คลิกส่งแล้วเหลือบไปเห็น .. stop ไม่ทันอีกต่างหาก .. ทำตาปริบ ๆ 3 ครั้ง .. ขอโทษค่ะ .. ^__^ ....................
19 พฤศจิกายน 2547 01:19 น. - comment id 373174
มารายงานตัวยามดึกค่ะ.. อีกสักสองชั่วโมง ต้องเดินทางไกล ตะลอนไปเพื่อหาหัวใจตัวเองให้เจอ อิ้ อิ้.. อีกหลายวันค่ะกว่าจะกลับ.. ห่วงใยว่าครูท่านจะคิดถึง จึงต้องมาบอกกล่าวกันสักนิด.. จะไปเก็บเกี่ยวหาฝันนะคะ อาจจะได้อะไรดีๆ มาถ่ายทอดเป็นกลอนบ้าง ตามประสาคนไร้ใจค่ะ (อิ้ อิ้ สำนวนน้ำเน่า).. ฝากคุณครูช่วยตีจ๋อด้วยค่ะ ดื้อเหลือเกิน.. เจอกลอน *ง้อ* เข้าหน่อยทำขี้ตู่ แล้วว่าหายงอนคุณครูแล้ว.. หารู้ไม่ว่าครูท่านง้อ *ใคร*.. แล้วจะมารายงานตัวเมื่อกลับมานะคะ.. ฝากความคิดถึงทุกๆ ท่านในไทยโพม..ด้วยค่ะ.. ปิ๊ง ปิ๊ง ปิ๊ง .. สวัสดีค่ะ
19 พฤศจิกายน 2547 01:57 น. - comment id 373177
แล้วใครทำ ให้ผู้เฒ่า ต้องงอนง้อ ให้วอนขอ หมายผูก เสน่หา ถึงกับยิน ยอมตาย วายชีวา ข้าพเจ้า ว่าคิดสั้น จะบรรลัย อิอิ ตีหนึ่ง ครึ่ง แล้ว อ่ะ ไปนอนดีฝ่า ...
19 พฤศจิกายน 2547 06:47 น. - comment id 373183
หน้าส่วนตัว
คุณลุง .. เหมือนพ่อ เรนเลยคะ .. แบบเรนเห็นภาพ ตอนที่พ่อ ..เรน .. ง้อมามี้ .. ด้วยดิคะ อิอิอิ.. เมื่อคืน .. เรน.. สมมติ ..ตัวเองเป็นมามี้ .. แต่งกลอนตอบ .. คุณลุง .. คิดคำตั้งนาน ..
.. และ..แล้ว .. เรนก็หลับ ซาหนิท..บนโซฟา ..
แบบเรน ..ลืมปิดคอมฯ ..ด้วยดิคะ ..
ตื่นมาอีกที .. ก็ ตอนนี้เลยคะ .. อิอิอิ ..
เรน..เขียนได้ ..ประโยคเดียว ..เองคะ..
จะบึ้งตึง .. วางท่า ..ทำหน้าง้ำ ..
......
ตอน น้า น ..เรน จำได้ .. พ่อบอกให้เรน ..
..ชวนมี้ .. ไปดูละคร ..
เรน.. อ้อนมี้ .. ตั้งนาน .. แต่มี้ .. หน้าง้ำ..อิอิอิ..
เรน ..นั่งในรถ .. อึดอัด ..มากเลยคะ ..
สงสาร .. พ่อ.. ด้วยดิคะ ..
กลับถึงบ้าน .. เรนเข้าห้อง .. ร้องไห้ ..
วาดรูป.. พ่อ..กับมี้ ..
เรน ..อยากเขียน ให้เก่งๆ.. เหมือนคุณลุง..
บทกวีของคุณลุง .. สร้าง.. ความรู้สึก ...
ให้เรน .. ได้เห็นภาพ .. ชัดเจน ..
..คุณลุง ..เข้มแข็ง ..
และอ่อนโยน .. เข้าใจ..เด็กๆ.. ด้วยดิคะ..
.. เรน ..รัก..ความรู้สึก ..ตรงนี้ มากเลยคะ..
พยายาม..เขียนพล็อตเรื่อง .. ที่ใกล้ตัว..
ไม .. เรนเขียน ไม่ได้ ..
อาจเพราะ ..เรน..หัวไม่ดี.. แน่ๆเล้ย ย
บทที่ .. คุณลุงสอน .. เรนก็อ่าน ..ตั้งร้อยๆรอบ..
..ไม .. เรน ก็ยังเขียน สู้ พี่เมก ..ไม่ได้..ซักที .. นะคะ..
..
เรน ..ก็อยากเป็น ..คนเก่งของคุณลุง...
แบบ พี่เมก ...
19 พฤศจิกายน 2547 07:10 น. - comment id 373188
ถ้าไม่มีจินตนาการ ก็ยากที่จะเขียน ฉะนั้น ก็จงเสแสร้งแต่งเรื่องเขียนให้ได้ เห็นด้วยกับคำนี้อย่างยิ่งเลย ใช่..ว่าเรื่องที่เขียนจะเป็นเรื่องจริงซะทั้งหมด ทุกคนที่นี่ ย่อมมีจินตนาการ.. รดา อยากเป็นผู้หญิงคนนี้จัง อิอิ ชี้นกเป็นไม้ ชี้หมาเป็นกระจงเนี่ย 555 ขอให้มีความสุข...สวัสดีค่ะ (เลียนแบบอีกแล้ว)
19 พฤศจิกายน 2547 08:09 น. - comment id 373201
..กี้ เรน ..เห็น ..รัยแปลกๆ..ด้วยดิคะ ..
คุณลุง ...ไม่ต้องกลัว..นะคะ ..
เรน ..จะอยู่ ..เป็นเพื่อน ..คุณลุง นะคะ..
เรน ..ไม่กลัว ..
19 พฤศจิกายน 2547 08:51 น. - comment id 373218
สวัสดีค่ะ....คุณครู ถ้าไม่มีจินตนาการ ก็ยากที่จะเขียน ฉะนั้น ก็จงเสแสร้งแต่งเรื่องเขียนให้ได้.... มะกรูด...จิตนาการไม่ค่อยเก่งด้วยสิ.....เสแสร้งด้วย? .....กำลังหัดอ่าน สำเพ็ง เก๋งตั้ง ริมฝั่งน้ำ... ไม่ได้อู้นะค่ะ ตอนนี้ก็หาอ่านหลักภาษาไทยอยู่นะค่ะครู....เปิดพจฯ ด้วยซี เพราะมะกรูด ความรู้น้อย.... พร้อมเมื่อไหร่จะนำการบ้านมาให้ตรวจนะค่ะ คุณครู...นิราศภูเขาทองยังไม่ได้เลยค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ เพราะมะกรูด...ไปห้องสมุด มาแล้วเมื่อวาน ไปได้หนังสือ มา 4 เล่ม แต่ก็ขอบคุณครู มากๆ ค่ะ จะทำให้ได้เสี้ยวเล็กๆ ของคุณครู.... ^___^ ........่ขอบคุณ...คุณครู
19 พฤศจิกายน 2547 09:14 น. - comment id 373224
เจ้าจอม ?????????????
19 พฤศจิกายน 2547 09:24 น. - comment id 373229
ดาเข้ามาอ่านผลงานดีดีค่ะ...ขอบคุณที่ให้ศึกษานะค่ะ...
19 พฤศจิกายน 2547 09:56 น. - comment id 373248
นานๆ จะเห็นคุณลุงเขียนด้วยรอยยิ้ม.. ยินดีที่มีลุงอาจารย์ มาคอยง้อ..ลูกๆ หลานๆ ค่ะ.. หลานลุง..ตามเสียงเด็กขี้แย..มาค่ะ.. กุ้งหนามแดง..
19 พฤศจิกายน 2547 10:26 น. - comment id 373269
หากความผิดนั้นใหญ่อภัยยาก ยอมให้พรากจากกันอย่าหวั่นไหว ตัวฉันเองพลาดพลั้งไม่ตั้งใจ ปล่อยเธอไปให้พ้นฉันคนเลว ***รู้สึกจะแต่งมั่วๆ ยังไงพิกลนะครับทนอ่านก็แล้วกันครับท่านผู้เฒ่าฯ รักษาสุขภาพนะครับ
19 พฤศจิกายน 2547 10:38 น. - comment id 373280
อ่านแล้วสนุกมากเลยค่ะ เห็นภาพต่อไปเลย พอแดดอ่อนเย็นเพลินชวนเดินเล่น ตายายเข็นกล้าไม้ไปในสวน ช่วนกันปลูกผูกกอต่อขบวน ที่เปลญวนซึ้งสองนั่งมองกัน
19 พฤศจิกายน 2547 12:40 น. - comment id 373363
หง่า...มาสวย เอ่ย..มาสายอ่ะค่ะ อิอิ..แอบมาอ่านค่ะ..ท่านจารย์ ของเรากะลังง้อใครนะคะ ฉงฉัย อ่านะ วังนี้ม่ายมีการบ้านมาส่งนะคะ ... กลอนเพราะจังค่ะ อ่านแล้วอมยิ้มไปด้วยอ่ะค่ะ
19 พฤศจิกายน 2547 13:21 น. - comment id 373415
รูปน่ารักค่ะ อิอิ ...
19 พฤศจิกายน 2547 14:26 น. - comment id 373471
คุณเพียงพลิ้ว..ขอบคุณครับ.ไม่น่ากลัวครับออกมาจากเนตยิงไม่ได้แน่.. คุณยวนฯ..ขอบคุณครับ.ลองเขียนแนวนี้ดูบ้างครับ..ธรรมดาจะชอบเขียนเศร้าๆ คุณทะเลทราย..ขอบคุณครับ..เราอยู่ในสังคมการเขียน ก็จำเป็นที่จะต้องปรับตัว- คุณดูจิ้งจก ตุ๊กแกซิ..สัญชาติญาณของเขาไม่หมด..ตราบที่ยังมีชีวิต.. คนเมืองกปิ..ขอบคุณครับ. เลิกหน้าบึ้ง ขึ้งโกรธ หายโกรธเขา ..โกรธ-โกรธ.. คุณเอาคำว่า ลงโทษ..แทนตรงไหนก็ได้ครับ.. ยอมทุกอย่าง อย่างพี่ ไม่มีแล้ว..อย่าง.. เอาออกหนึ่งตัว..หาคำแทน คุณเขียนได้ดีนะ..นับว่าเรียนได้เร็วจริงๆ..ชม..โดยเฉพาะเสียงกลอน- ทุกบท..ความหมายก็ดีพอได้..เอารางวัลไป..กะปิหนึ่งกระปุก.. คุณชัยชนะ ขอบคุณครับ..ลองเปลี่ยนแนวเขียนบ้างครับ ตลกๆบ้างจะได้ไม่เครียด พ่อขุนแผน..อย่ามัวแต่หวานจ๋อยนัก..นอกจากหูจะยาน ..อารมณ์อื่นจะไม่ได้ฝึกเขียน คุณพุด..ขอบคุณครับ..บอกจริงๆว่า แม้จะไม่ได้เข้าไปโพสตอบ แต่ก็อ่านและ- ระลึกถึงคุณพุดอยู่เสมอ..ยิ่งช่วงนี้เวลาน้อยมากเลยครับ.. คุณดาหลา-ปะการัง..ขอบคุณครับ..ง้อ เจ้าจอมครับ.. คนไร้เงา..ขอบคุณครับ..จะบอกว่า.เวลาเขียนก็ระลึกถึงคุณ.กลัวหนุ่มอุบล- เขาจะค้อนเอาครับ..คนนั้นน่ารัก คุณสีม่วง..ขอบคุณครับ..เรียกสั้นๆนะครับ..ผมว่าสีชมพูแบบใหม่ ดีนะคุณ- ดูอบอุ่น แล้วก็สดใส กว่าสีม่วง..ซึ่งดูอ้างว้าง แล้วก็เย็นชา แข็งๆ คุณกอกก..ขอบคุณครับ..ไม่ทราบทันหรือเปล่า เดินทางอย่าลืมเตรียมข้าวของ- จำเป็นให้เรียบร้อยนะครับ..ช่วงนี้สงสัยจะหนาว..แล้วถ้าเจอตัวความฝัน- เก็บมาฝากผมบ้างนะครับ.. คุณซาละเปาไส้เค็ม..ดึกแล้วยังไม่นอนอีก..อากาศเย็นแล้ว ระวังสุขภาพนะครับ เขียนกลอนได้เกือบดีแล้ว..ค่อยๆ ฝึกหัดไปนะครับ.. คุณรดา..ขอบคุณครับ..ลองดูซิครับ หลายๆอารมณ์..เป็นการปรับตัวเองไปด้วย- แต่ดูๆ คุณไม่ใช่สุภาพสตรี แนว..เห็นนกแล้วบอกว่า ปลา หรอกครับ- เช่นกันครับ ขอให้มีความสุข รักษาสุขภาพด้วยครับ.. คุณแมงกุ๊ดจี่..ขอบคุณครับ..ผมส่งเมล์ นิราศภูเขาทอง ไปให้คุณหลายวันแล้ว.. ทำไม ไม่ถึง..เดี๋ยวผมส่งไปใหม่นะครับ..ยังไงก็ก๊อปปี้..ข้อมูลที่คุณเมกกะ เอามาลงไว้ ศึกษาด้วย..ส่วนการเขียน คุณค่อยๆคิด ค่อยๆเขียนครับ.. พื้นฐานคือเสียงและ สัมผัสบังคับเขียนเสร็จค่อยๆอ่าน หาข้อบกพร่อง- แก้ไขไป..ไม่ต้องกลัวผิดครับ..ตรวจทานดีๆแล้วค่อยลง.. คุณสหายร่วมวัยขอบคุณมากครับ ที่กรุณาแวะมาเยี่ยมเยียน..จ้องมา- หลายวันแล้ว ..จะไปเยี่ยมคุณที่บ้าน..เข้ามาบ้านกลอนไทยทีไร หมุนๆวนๆ- อยู่จนหมดเวลาทุกทีคำว่า..เจ้าจอม..ผมเขียนปล่อยครับ..ละความหมายไว้- ผมหมายถึง ใครสักคนที่เรียกประจำที่นี่..เชื่อว่า..ที่บ้านกลอนนี่ มีผู้ทราบ- ความหมายมิใช่น้อย ร่วมทั้งเจ้าจอมด้วย..เป็นการสื่อในกลุ่ม เจาะจงเฉพาะ- บุคคลจะว่าไป ถ้าง้อ..พร้อมกันสักสิบคน..ผมคงมีภาพเป็นตัวประหลาดไปแล้ว ถ้ายังไง..ยังเปลี่ยนคำและความหมายได้ครับ..ถ้าไปลงเวบอื่น.. คุณกัลลดา..ขอบคุณครับ.ยังไม่ได้แจ้งเป็นทางการเลย ใช่คุณดาหลาหรือเปล่า ส่วนกลอนเขียนมานะครับ ค่อยๆเขียน ผมจะดูให้..แล้วคุณยังไม่ได้ส่งที่อยู่ มาให้ผม..ผมจัดการเรื่องซี.ดี. เกือบเสร็จแล้ว.. คุณกุ้งฯ..ขอบคุณครับ..คุณลองเขียนแบบตลกๆบ้างก็ดีนะ..หลายๆอารมณ์ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ ขอบคุณครับ..กลอนที่คุณเขียนมา..ต่อไปคุณเขียนกลอน ก็มั่วให้เป็นแบบนี้ตลอดไปนะครับ..ผมจะคอยอ่านครับ.. คุณอาภาภัส..ขอบคุณครับ..ยินดีที่คุณชอบ..กลอนที่คุณเขียนมา เสียงดีมากครับ แต่เวลาลงเรื่อง เอาแบบอ่านง่ายๆหน่อยนะครับ คนแก่ ตาลาย ตัวซน..รูปนี้ เราชอบนะ เข้าใจหา..อ้าว..แล้วไงไม่อยากฟังล่ะ..จะดื้อแล้วซิท่า เราติดเรื่องสั้นอยู่เรื่อง..ไว้เราเปลี่ยนเป็นหาการบ้าน ให้ตัวซนดีกว่า..พักนี้เรารู้สึก ไม่ค่อยสบาย อากาศเปลี่ยน ตัวซนก็ดูแลตัวเองมากๆ อย่าให้เป็นภาระของมี้นัก ขยันเรียนแล้วก็อย่านอนดึก เกมส์..ก็เล่นแต่พอประมาณ..กลอนน่ะค่อยๆเขียน เรารู้ว่าตัวซนทำได้ดีมากแล้ว เห็นพ่อขุนแผน บอกว่าตัวซนขี้เกียจเขียนจริงหรือเปล่า...เอาเถอะ..ที่สำคัญ คือหนังสือเรียน อย่าลืม.. คุณสาวดำฯ ขอบคุณครับ..ค่อยๆเขียนไปครับ ไม่ต้องรีบ ตรวจทานให้ดี..พื้นฐานคุณ พอจะเข้าใจแล้ว ลองเน้นที่ความหมายนะครับ คุณลอยไปในสายลม ขอบคุณครับ..โอกาสหน้าเรียนเชิญมาชมอีกครับ. ขอบคุณทุกท่านอีกครั้ง สวัสดีครับ ขอให้ทุกท่านมีความสุข
19 พฤศจิกายน 2547 14:28 น. - comment id 373473
เอ่อ ... อยากไปลองใช้ดูมาบ้างครับวิธี ง้อนี่ แต่...โดยเฉพาะ บทนี้ โปรดสงสาร วานแจ้ง..แถลงไข ผิดอะไร ยังคอย..ถ้อยเฉลย แม้นสิ้นใย ลืมเลือน..มิเหมือนเคย ปืนนั้นเอย ยิงเปรี้ยง..อย่าเลี้ยงกัน@ ไม่ขอลองครับ ท่าทางจะเป็นไข้โป้ง ตายแน่ จะแง่งอน ปั้นปึ่ง ไปถึงไหน ว้าวุ่นใจ เปล่าเปล่า เจ้างามขำ ให้พี่ทำ อย่างไร ไม่เอ่ยคำ เดี๋ยวพ่อปล้ำ เสียดีไหม ได้เลิกงอน ห้า..ห้า..ห้า.. อิอิอิ สวัสดีครับ :)
19 พฤศจิกายน 2547 16:16 น. - comment id 373582
อ่านแล้วคิดถึงอดีตแฟนแสนงอนครับท่านผู้เฒ่า ^o^
19 พฤศจิกายน 2547 18:01 น. - comment id 373642
ท่าทางท่านผู้เฒ่า..จะง้อเก่งน่าดู...แต่อยากรู้ว่า..เจ้าจอม..อยู่ไหนน้อ!!!...บอกหน่อยได้มั้ยคะ... กลอนน่ารักมากค่ะ..ชอบจัง!!!.ราชิกา...ส่งเมล์ให้แล้วนะคะ...ถ้าไม่ได้รับจะส่งให้ใหม่ค่ะ..กลัวไม่ได้ซีดีอ่ะ...ดูแลตัวเองด้วยนะ...เป็นห่วงค่ะ...
19 พฤศจิกายน 2547 21:47 น. - comment id 373775
..คุณลุง .. ก็เหมือนใครๆ..
ที่มองว่า เรน .. เป็นภาระ ..
..เหมือนมามี้เลยคะ ..
ตอนนี้ .. เรน มีเงินเดือน ..แล้วนะ ..
ค่าคุมงาน .. ก่อสร้าง ..รั้ว.. อิอิอิ ..
มามี้ให้เรน .. เป็นรายวัน ..
เก็บใส่ กระปุก .. ตอนปิดเทอม ..
เรน จะไปหา .. คุณลุง ..
ระวัง .. ระกา น ..
เรน มีเพื่อน .. ตั้งสิบๆ ๆๆ...
กินเก่ง ด้วยดิคะ ..
พี่ชายเรน .. บอกเลิกเลยคะ ..
เลี้ยง ..ไม่ไห ว.. นะดิคะ ..
.................
ที่ที่ฉัน เคยคุ้น .. อบอุ่นนัก..
ขอเอนพัก .. ซบกาย ..เพื่อคล้ายร้อน..
บ้านแห่งนี้ .. มีค่า ..เอื้ออาทร ..
สื่อบทกลอน .. เพลงหวาน ..เป็นงานเด่น..
ยามเหนื่อยล้า เปิดอ่าน .. บนลานฝัน ..
เพื่อนพี่ฉัน มากมาย .. ทักทายเล่น...
มีร่มเงา .. เมตตา .. ไม่ซ่อนเร้น ..
สิ่งที่เห็น .. คือยิ้ม .. ที่พิมพ์ใจ ..
สังคมเล็ก .. ก่อเกิด .. ที่เพริดแพร้ว ..
ปลูกเป็นแนว ..สร้างฐาน .. ประสานใหม่ ..
จากส่วนลึก มิลวง .. คือห่วงใย ..
ความใส่ใจ .. พี่มอบ .. ฉันขอบคุณ ..
..เรน ..เขียนตั้งสามชั่วโมง นะคะ..
..( ..เรน ..อาบน้ำ ..แป๊ป ..)
..แป๊ปเดี๋ยว .. เรนจะมาแก้ไข ..นะคะ..
..อย่าเชื่อ ..พี่เมกดิคะ..
19 พฤศจิกายน 2547 22:50 น. - comment id 373804
ที่ที่ฉันเคยคุ้นอบอุ่นนัก.. ขอเอนพักซบกายเพื่อคล้ายร้อน..เพื่อคลายร้อน บ้านแห่งนี้มีค่าเอื้ออาทร .. สื่อบทกลอนเพลงหวานเป็นงานเด่น..สื่อบทกลอนมาดหมายหลายประเด็น ยามเหนื่อยล้าเปิดอ่านบนลานฝัน เหมือนลานฝัน. เพื่อนพี่ฉันมากมายทักทายเล่น... อยู่ร่วมกันมากมายหญิง-ชายเห็น มีร่มเงาเมตตาไม่ซ่อนเร้น .สามัคคีพี่น้องมิต้องเกณฑ์ สิ่งที่เห็นคือยิ้มที่พิมพ์ใจ เป็นเพื่อนเล่นเย้ายิ้มแสนอิ่มใจ สังคมเล็ก ก่อเกิดที่เพริดแพร้ว กำเนิดความเพริดแพร้ว ปลูกเป็นแนวสร้างฐานประสานใหม่ ..ร่วมเป็นแนวสร้างบทความสดใส จากส่วนลึกมิลวงคือห่วงใย .. ความใส่ใจพี่มอบฉันขอบคุณ .ส่งมอบฉันขอบคุณ.. บ้านกลอนไทยมิตรภาพตราบดินฟ้า ความเมตตาโอบเอื้อคอยเกื้อหนุน วอนผู้ใหญ่คงคำคิดค้ำจุน โปรดการุญถนอมมิตรนิจนิรันดร์ เราไม่เคยมองว่าตัวซน เป็นภาระเลย..บางครั้งเห็นหายไป ยังนึกเป็นห่วง.. กลัวว่าจะไม่สบาย..หนังสือจะเรียนรู้เรื่องหรือเปล่า..ดื้อกับมี้หรือเปล่า.. กลอนน่ะ มีเวลาว่างก็ค่อยๆเขียนไป..อย่านอนดึกนักนะ.. คุณเรไร ขอบคุณครับ..วิธีง้อ ที่ดีที่สุด ไว้มีโอกาส จะบอกครับ.. คุณex..ขอบคุณครับ..ผู้ชายเราก็คงมีประสพการณ์ ทำนองนี้ทุกคน.. คุณราชิกา..ขอบคุณครับ..ผมง้อใครไม่เก่งหรอกครับ พูดไม่เก่ง ยิ้มก็- ไม่เก่ง..เจ้าจอมก็อยู่ในความคิดไงครับ..เมล์เดี๋ยวไปดูอีกทีครับ สวัสดีทุกท่านครับ.ขอให้มีความสุข..
20 พฤศจิกายน 2547 09:46 น. - comment id 373882
เพราะบาดเจ็บที่ใจใครเล่ารู้ จึงหดหู่เงียบงำทำหงอยเหงา ทุกข์ในอกมากมายไม่บรรเทา ไล่คว้าเงายากจริงจะอิงเปรย ที่ผ่านมาก็เห็นประเด็นนั้น สายสัมพันธ์แนบแน่นเธอแค่นเผย หากเสียดายหัวใจเหมือนไม่เคย จึงละเลยดูแลแต่วันวาน มาสำนึกตอนนี้คิดดีหรือ เทียวตามตื้อพลอดพร่ำลำนำหวาน ฉันชี้นกชี้ไม้จงใจพาล เธอเพียรขานก็ใช่ไม่ขัดคำ เอ่ยสัญญาสาบานหว่านอักษร ฉันคงไม่ใจอ่อนแต่ย้อนขำ ยื่นปืนให้คิดหรือว่ามิกล้าทำ กดเปรี้ยงย้ำคาที่สองทีเอย
20 พฤศจิกายน 2547 16:12 น. - comment id 374081
มาช้าหน่อยท่านผู้เฒ่า แต่ก็มาอ่านงานของท่านทุกครับ
แก้วประเสริฐ.
20 พฤศจิกายน 2547 23:41 น. - comment id 374291
คุณแก้วประเสริฐ ขอบคุณครับ..มาหาจินตนาการหรือเปล่าครับ ว่างๆ ว่าจะเมล์ไปคุยด้วยอยู่เหมือนกัน.. คุณอัลมิตรา ขอบคุณครับ... ยิงอกครับ เจ้านาย ซ้ายหรือขวา มิเวทนา ทำลง อย่าสงสาร อยู่ต่อไป ทดท้อ ทรมาน เชิญประหาร หยิบปืนใส่ ให้กับมือ สงบนิ่ง หยัดยืน มิขืนขัด เพียงสองนัด ชัดใส่ จะตายหรือ ถ้าเจ้าจอม ใจดำ ดั่งคำลือ ปืนที่ถือ ยิงอย่าโม้ หมดโม่เลย จะไปฟ้อง พญายม เจ้าข่มเหง อุตส่าห์เกรง ยอมให้ เปิดใจเผย แม้สักนิด ขัดใจ ยังไม่เคย กระนั้นเลย ยังใจดำ ทำลงคอ มิเกลียดโกรธ โทษเจ้า เพราะเข้าใจ จงอาศัย คานบรรเจิด ไปเถิดหนอ คิดลงคาน นานหน่อย เราคอยรอ จะไปขอ เอาขึ้นหิ้ง นะลิงเอย.. สวัสดีทั้งสองท่านครับ ขอให้มีความสุข.. อ้อ..ตัวซน เขียนกลอนเสร็จแล้ว เอามาลงนะ ไม่ต้องกังวลอะไร ดีหรือไม่ดี..เราจะดูเอง อย่านอนดึกนะ สวัสดีครับ..
21 พฤศจิกายน 2547 22:19 น. - comment id 374630
..อิอิอิ .. เรนขำ..
พี่อัลมิ .. สู้ๆๆ..
..พี่อัลมิ ..สู้ตาย .. ไว้ลาย ..พี่อัลมิ..
..เรน เชียร์ .. พี่อัลมิ.. นะคะ ..
แบบ ..เรนจะมาอ่านอีก ..
..ก็ เรน ..อยากรู้ เนี่ยน๊า .. อิอิอิ ..
ซาแว้ปป ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
