โอ้หนอตัวเราเหงาจิต ชีวิตอ้างว้างเหน็บหนาว เพื่อนกันวันนี้มีเงา เธอโศรกฉันเศร้าเหงาใจ ใครหนอใครกันปันแบ่ง ที่แห่งหัวใจให้บ้าง ช่วยใจวังเวงเคว้คว้าง เลิกร้างห่างเหงาเศร้าตรม ขอเพียงเสี้ยวใจสักนิด ขอปิดกั้นทางขื่นขม สักนิดจิตได้ชื่นชม สุขสมเราสองครองใจ ถึงแม้สองกายไกลห่าง หนทางห่างไกลเพียงไหน ขอเพียงเรานั้นมั่นใจ หัวใจอยู่ใกล้ชิดกัน
พระจันทร์เสียงใส 18 พ.ย. 2547 15:03 น. - ID 65783 
741
7
0
18 พฤศจิกายน 2547 21:14 น. - comment id 372998
อยู่ไกลกันก็เหงา เป็นธรรมดาเนอะ มาอยู่เป็นเพื่อนนะคะ
19 พฤศจิกายน 2547 13:51 น. - comment id 373453
เหงาเหมือนกันค่ะ อิ อิ...
19 พฤศจิกายน 2547 18:30 น. - comment id 373655
บางทีเพื่อนแท้ของเราก็ความเหงาดีๆนี่แหละค่ะ
20 พฤศจิกายน 2547 16:04 น. - comment id 374075
หน้าส่วนตัว
โถจิตมนุษย์สุดแสนแวดวงล้อม
ที่โหมพยอมด้วยตัณหาน่าอดสู
หมุ่นหมกเมาเฝ้ากามามาเชิดชู
ยากจะกู่ก้องเพรียกเรียกกลับมา
ลมเอ๋ยลมห่มพรากจากวสันต์
นำเหมันห์ผันผวนป่วนจิตหา
ร้อนหรือเย็นไม่รู้กาลเวลา
เหมือนมนุษย์สัตว์หนาเร้าเคล้าอารมณ์.
แก้วประเสริฐ.
24 พฤศจิกายน 2547 17:17 น. - comment id 376993
หากกามาหรือราคะน่าอดสู ชีพที่อยู่คงไร้ซึ่งกังขา เร่งหาวัดเพื่อพำนักพักกายา อย่าหันหน้าสู่ทางโลกโศรกโสมม
16 กุมภาพันธ์ 2548 19:44 น. - comment id 414064
มาเหงาด้วยครับ :]
16 มีนาคม 2548 21:18 น. - comment id 414281
ความเหงาทำให้เราได้อยู่กับตัวเองนะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
