เสียงฟ้าร้องก้องนภายามหน้าฝน เมฆเบื้องบนสีครามงามสดใส กระยางเจ้าขาวผ่องเหินล่องไป มวลแมกไม้ออกช่อลออตา เสียงอึ่งอ่างครางระงมผสมผสาน วิเวกหวานจับใจกระไรหนา กาเหว่าเจ้าเสียงหวานขานรับมา แดนท้องนาวันนี้มีครื้นเครง อบ..อบ..กบร้องรำตามประสา น้ำในนาไหลลงคูดูโหลงเหลง กบน้อยใหญ่พร้อมใจกันร้องเพลง ไม่ข่มเหงรังแกเพื่อนเหมือนคนเรา ณ บัดนั้นกบผู้เฒ่าป่าวประกาศ เตือนเหล่าญาติพี่น้องของกบเฒ่า ท่านทั้งหลายเป็นกบเคารพเรา เป็นผู้เฒ่าเราเกิดก่อนจะสอนธรรม ประเพณีมีไว้ให้จำศีล ออกหากินได้ชั่วคราวเช้าเย็นค่ำ หมดหน้าฝนต้องอดทนถือศีลธรรม ยามฝนพรำเราอภัยให้หากิน อย่าเอาอย่างมนุษย์มนาปัญญาหยาบ สร้างแต่บาปทุกมื้อไม่ถือศีล อยู่เพื่อกินอยู่เพื่อนเล่นเป็นอาจินต์ เห็นแก่กินแก่งแย่งไม่แบ่งปัน กินเพื่ออยู่เตรียมเข้ารูอยู่จำศีล อย่าหลงกลิ่นติดรสจงอดกลั้น อย่าเอาอย่างพวกมนุษย์สิ้นสุดกัน มนุษย์นั้นรูปกลิ่นรสเหมาหมดเลย ณ บัดนั้นกบคำนับสดับนิ่ง ไม่มีสิ่งรบกวนชวนเฉลย กบผู้เฒ่าจึงเล่าต่อขอชมเชย ลูกหลานเอ๋ยจงฝึกหัดดัดกายใจ เจ้ากบสาวกบหนุ่มสองกลุ่มนั้น จงขยันหมั่นขุดรูอยู่อาศัย จงหลบหลีกให้พ้นคนจัญไร พวกมือไวถ้าจับได้ตายแน่นอน โอ้คนไซร้เห็นแก่ได้ไม่อายบาป จิตใจหยาบต่ำช้ากว่าตัวหนอน จับกบได้หักขาไม่อาวรณ์ กบเดือดร้อนช่างประไรให้เขาสบาย พวกกบแก่ก็อย่าเพลินเกินวัยแก่ จงเผื่อแผ่อย่าพัวพันสำคัญหมาย อย่าหลงร่างติดรูว่าอยู่สบาย คิดถึงตายไว้ให้บ่อยหัดปล่อยวาง อย่าทำอย่างพวกมนุษย์สุดโง่เขลา ยิ่งแก่เฒ่ายิ่งโลภมากไม่อยากห่าง แก่ใกล้ตายยังอยากได้ไม่จืดจาง ไม่ละวางแม้สุดท้ายอยากได้โลง กบตัวเมียแก่แก่เป็นแม่บ้าน อย่าคิดอ่านกินสุราตราแม่โขง มีเงินทองก็ต้องถือไว้ซื้อโลง อย่าขี้โกงเอาไปก๊งจงจดจำ อย่าเอาอย่างยายเฒ่าคนชาวบ้าน ด่าลูกหลานยามเมาทุกเช้าค่ำ เมาทุกวันแถมเกียจคร้านงานไม่ทำ ยังมีคำด่าลูกหลานท่านให้ดี พวกกบหนุ่มมาประชุมเป็นกลุ่มใหญ่ จงตั้งใจฟังบรรยายต่อไปนี้ ช่วยดูแลแก้ปัญหาสามัคคี ประเพณีอันดีงามอย่าข้ามไป อย่าเอาอย่างหนุ่มไทยสมัยนี้ ชวนกันตีชวนกันต่อยไม่ค่อยใส ใช้เงินเก่งข่มเหงพ่อขอเรื่อยไป ล้วนนิสัยเสเพลเนรคุณ กบสาวรุ่นหุ่นสวยอย่าขวยเขิน อย่าเพลิดเพลินเพลงสตริงวิ่งกันวุ่น ให้รู้จักกตัญญูผู้มีคุณ รู้บาปบุญคุณโทษอย่าโกรธกัน อย่าเอาอย่างลูกสาวของชาวบ้าน ไม่เอาการเอางานอ่านแฟชั่น พากันดิ้นพากันเต้นไม่เว้นวัน ชักชวนกันเข้าร้านผลาญเงินทอง เยาวชนกบน้อยอย่าปล่อยปละ อุตสาหะเขียนอ่านขยันท่อง อันวิชาเป็นที่มาแห่งเงินทอง จำเป็นต้องรู้ไว้ไม่เสียงาน อย่าเอาอย่างลูกซนของคนเขา พอตื่นเช้าก็หายลับไม่กลับบ้าน หนีโรงเรียนมั่วสุมกลุ่มอันธพาล กวนชาวบ้านร้านถิ่นสิ้นนิยม ณ บัดนั้นฝนซาเวลาบ่าย ผู้บรรยายเหนื่อยมากจนปากขม มีแถมท้ายอีกนิดปิดอบรม ขอเอ่ยชมชาวกบที่พบกัน กบมันดื้อหรือคนดีชี้บอกด้วย คิดจนป่วยคิดไม่ออกช่วยบอกฉัน ถ้าใครดีจะเอาอย่างแถมรางวัล จะเสกสรรเป็นบทกลอนไว้สอนตน
หิ่งห้อย เพียงดิน 17 พ.ย. 2547 22:55 น. - ID 65752 
766
5
0
18 พฤศจิกายน 2547 00:12 น. - comment id 372481
แปลกดีเหมือนกัน โพส เกิน เขาคงเก็บไป คืนอีกสองวันเองแหละคะ
18 พฤศจิกายน 2547 00:20 น. - comment id 372487
สอนคติดีนะคับ
18 พฤศจิกายน 2547 01:49 น. - comment id 372520
จงเตือนตน เตือนใจ ให้เตือนจิต ตนจงคิด เตือนใจ ใครจะเหมือน ตนไม่เตือนตน แล้วใครมัน จะเตือน ตนแชเชือน ใครเตือนก็ป่วยการ งง เหมือนกันเรา 555+
18 พฤศจิกายน 2547 21:08 น. - comment id 372992
ขอบคุณทุกทานที่เข้ามาอ่านนะครับผม ^_^
18 พฤศจิกายน 2547 23:09 น. - comment id 373097
อุปมาเปรียบเทียบ เล่าเรื่องให้เกิดความสนใจได้ดีมากครับ
19 พฤศจิกายน 2547 11:30 น. - comment id 373305
^_^ เขียนได้ดีมากๆค่ะ แฝงข้อคิดด้วยขอบคุณมากๆค่ะ
19 พฤศจิกายน 2547 13:07 น. - comment id 373401
ขอบคุณมาก ๆ นะครับ ^_^
19 พฤศจิกายน 2547 15:04 น. - comment id 373502
ไม่จริงมั๊ง อิ อิ.....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
