เพียงแต่ตาปะตาประหม่านัก สำลักรักล้นปรี่ไม่มีเปรียบ แววตากล้าแกร่งเหลือเกินเกินใครเทียบ บางครั้งเยียบเย็นลึกรู้สึกได้ นัยน์ตานี้มีผีเสื้อสีม่วงอ่อน บินเชยช้อนก้านกลุ่มพุ่มดอกไม้ กลิ่นเกสรอ่อนหวานละมุนละไม เสาวคนธ์หล่นไหลละอองลอย นัยน์ตานี้มีดอกไม้สีชมพู ลอยดอกอยู่อย่างเคว้งคว้างกลางสระสร้อย มีม่านฝนหล่นแต้มแตะปรอยปรอย เจ้าดอกน้อยลอยลิบถึงเรือนริม นัยน์ตานี้มีฟ้าสีฟ้าฟ้า เมฆชิงช้าเชือกไกวไหวลมพริ้ม มีตะวันใกล้จะตกสีทับทิม นกน่ารักลักยิ้มเมื่อยิ้มแย้ม นัยน์ตานี้มีน้ำค้างกลางกุหลาบ ย้อนเห็นภาพจุมพิตลงตรงริมแก้ม กระซิบพลอดสอดสุขไร้โศกแซม เคยกริ่งแกมกับใจก็ผ่อนคลาย เราเจอกันวันนี้ที่นัยน์ตา ให้ประหม่าพาพรั่นหวั่นใจหาย ดอกรักกล่นเกลื่อนกลาดดาษกระจาย แต่สุดท้ายแค่ฝันพลันวูบไป
16 พฤศจิกายน 2547 09:20 น. - comment id 371102
ยินดีที่ได้รู้จักกันนะครับ
16 พฤศจิกายน 2547 11:37 น. - comment id 371183
ตื่นมา ขอให้เจอแต่สิ่งดีดีแล้วกันนะคะ
18 พฤศจิกายน 2547 17:43 น. - comment id 372883
^ __ ^
20 พฤศจิกายน 2547 18:47 น. - comment id 374143
:)
22 พฤศจิกายน 2547 13:46 น. - comment id 375009
เคยมีคนบอกแจมว่า .. คำซ้ำ กับ เล่นคำ ไม่เหมือนกัน อืมม...
14 ธันวาคม 2547 17:53 น. - comment id 388605
อยากให้เธอหลับตา แล้วคิดถึงใครสักคน ที่มีความสุขที่เปี่ยมล้น ยังอยู่ตรงนี้อีกหนึ่งคน ฉันไม่ใช่คนรูปหล่อ ฉันไม่ใช่คนเสียงดี ฉันคือคนคนนี้คนธรรมดาคนนี้ที่พิมพ์ข้อความนี้ให้เธอ