สร้อยหินสี สวมคอ..หมายต่อรัก มั่นคงนัก ชั่วฟ้า..ดินสลาย สร้อยคงคอ รักอยู่..มิรู้คลาย คอห่างกาย จึ่งขาดสร้อย..ที่ห้อยคอ สองมือสวม ใส่สร้อย..ละห้อยหา ภาพตรึงตรา มิวาย..เพราะสายศอ แม้สวรรค์ บั่นรัก..คิดจักรอ เพื่อสานต่อ พิศวาส..ทุกชาติเจอ สัมผัสรัก ส่งมอบ..จากขอบฟ้า รับรู้ว่า คอยดู..อยู่เสมอ ณ.วันนี้ โลกของฉัน..นั้นขาดเธอ น้ำตาเอ่อ ทุกครา..มองฟ้าไกล สร้อยยังสวม ติดคอ..รอเจ้าของ ถึงคราต้อง ตามส่ง..อย่าสงสัย ถึงเวลา พบกัน..ฉันจะไป ยื่นสร้อยให้ กับเธอ..พร้อมเจอกัน..@ เครื่องประดับราคาถูก..ชิ้นเดียวในร่างกายของเรานับสิบปี สร้อยหินหลากสี.แต่มันมีค่าเทียบเท่าชีวิตเรา. สักวันเราจะไปคืน..เธอตรงที่เราเคยนั่งมองอยู่ด้วยกัน.รักเธอเสมอ..
ผู้เฒ่า 13 พ.ย. 2547 21:22 น. - ID 65484 
1197
19
0
13 พฤศจิกายน 2547 21:38 น. - comment id 369664
ชื่นชอบการใช้ถ้อยคำที่ให้ความรู้สึกง่ายงามเช่นนี้มากครับ
13 พฤศจิกายน 2547 22:38 น. - comment id 369671
สร้อยเส้นนี้คงมีความหมายสูงค่ากว่ากำไล
13 พฤศจิกายน 2547 22:38 น. - comment id 369672
เรามีพลอยอยู่เม็ดนึงนะ สักวัน.. เราคงมีโอกาสเอาไปคืน แต่อาจจะไม่ได้คืนด้วยวิธีที่ได้มา... แต่ความรู้สึกเดียวกันกับคุณคือ...รักเสมอ..
13 พฤศจิกายน 2547 23:51 น. - comment id 369701
สร้อยยังสวม ติดคอ รอความหวัง ในภวังค์ ฝังจิต มิคิดถอน แม้นผ่านกาล นานเนา ที่เจ้าจร ไม่คลายคลอน กร่อนรัก ออกจากใจ จะรอวัน เจ้านั้น หวนคืนกลับ เพื่อมารับ สร้อยรัก หักหวั่นไหว คืนสัมพันธ์ รักมั่น กันวันใด เพียงรู้ไว้ ใจฉัน นิรันดร ครูขาคนเมืองกปิขอแจมนิดนะคะ งานกลอนตอนนี้ศิษย์ยังไม่ว่างเลยค่ะมีแต่งานๆและธุระยุ่งไปหมดค่ะ พรุ่งนี้ก็ช่วยงานแต่งอีกค่ะ ครูขอเวลาสักวันสองวันนะคะ.....ขอบคุณมากค่ะครู อิอิ
13 พฤศจิกายน 2547 23:57 น. - comment id 369703
มีแต่หัวใจอยู่หนึ่งดวงค่ะที่อยากคืนให้.. แต่ตามหาเจ้าของไม่เจอ.. หากใครพบ ช่วยบอกเขาที.. ผู้หญิงคนนี้เก็บไว้นานแล้ว.. งานเลี้ยงเพิ่งเลิกลา เหนื่อยจัง จึงหายเงียบไปนิดหนึ่ง กำลังคืนสู่สภาวะแล้ว สวัสดีค่ะ
14 พฤศจิกายน 2547 01:10 น. - comment id 369723
สร้อยสวยสวมคอคนสวย แต่ใจคนไม่สย สร้อยยังสวย คงความงาวตามความดีค่ะ ท่านผู้เฒ่า ฯ แวะมาชื่นชม ภาษางามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ยอมแพ้ค่ะ
14 พฤศจิกายน 2547 03:03 น. - comment id 369735
: )
14 พฤศจิกายน 2547 08:05 น. - comment id 369752
คืนของ..มิคืนใจ รู้บ้างไหม..รักเสมอ แม้จาก..พรากไกลเธอ ยังพร่ำเพ้อ..ละเมอครวญ ................................................. .................................................
14 พฤศจิกายน 2547 09:56 น. - comment id 369775
กำไลขวัญสวมติดกายคล้ายแทนภักดิ์ ไว้ร้อยรัดแทนสายใจใครกันหนอ เขามอบให้แล้วลาเลือนลืมรักรอ คำมั่นขอตราบวันตายคล้ายแทนใจ..แห่งสองเรา!
14 พฤศจิกายน 2547 10:08 น. - comment id 369777
ภาพแห่งความประทับใจ นั่นอยู่นานน่ะค่ะ คุณลุง... ยิ่งเห็นเครื่องประดับ..ก็ยิ่งหวนคิดเรื่องราวของความหลังไป... หลานลุง กุ้งหนามแดง ...
14 พฤศจิกายน 2547 10:49 น. - comment id 369791
หน้าส่วนตัว
เรน.. ไปเที่ยวมา .. นะคะ..
กี้ ..เพิ่งมาถึงเอง ...
..แป๊ปเดี๋ยว .. เรนเขียนกลอน ..ก่อนนะคะ..
..เรน ก็ มี.. สร้อยสวยๆ ..เยอะมากเลยคะ..
..ซื้อ ที่หน้ามอ . บ้านเรน ..
เรนมีตั้งเยอะ ..
..สีชมพู ..รูปหัวใจ .. เรนทำเอง..ด้วยคะ..
( ..แบบ เรน ..ขออวด นิ๊ดดนึง ..)
14 พฤศจิกายน 2547 12:38 น. - comment id 369836
ความทรงจำ...เป็นเพื่อนที่นำสุข เคยได้ยิน สร้อยนกเขา มันคืออะไรครับท่านผู้เฒ่า
14 พฤศจิกายน 2547 13:18 น. - comment id 369858
รวย นะ ท่าน ผู้เฒ่า
14 พฤศจิกายน 2547 14:44 น. - comment id 369888
แม้นแสนไกลเพียงใดจักไปถึง ห้วงคำนึงคอยคนเฝ้าค้นหา เจ้าของสร้อยถ้อยคำย้ำวาจา ห่างไกลตาสัญญามั่นนิรันดร.....ฯ ให้ความรู้สึกที่งดงาม..ในทุกถ้อยคำ..ชื่นชมมากค่ะ...ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ...ระลึกถึงเสมอค่ะ..
14 พฤศจิกายน 2547 16:09 น. - comment id 369972
ท่านอาจารย์ครับ เมกขอเก็บไว้ที่หน้าส่วนตัวนะครับ จะนำไปเป็นแบบของกลอนบทต่อไปของเมก เมกเขียนเสร็จแล้วครับ จะลองไล่เสียงดู +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
14 พฤศจิกายน 2547 17:41 น. - comment id 370065
คอห่างกาย จึ่งขาดสร้อย..ที่ห้อยคอ อ่านแล้วรู้สึกประทับใจในความรู้สึกและงานเขียนของท่านผู้เฒ่ามากค่ะ
14 พฤศจิกายน 2547 18:13 น. - comment id 370090
อย่ารำคาญสร้อยห้อยศอขอสวมให้ เป็นบ่วงใจมัดค่อยค่อยคอยถนอม หวังน้องนางรักษาไว้เจ้าใจจอม จูบขม่อมมัดจำไว้จากใจจริง
14 พฤศจิกายน 2547 21:31 น. - comment id 370239
คุณก่อพงษ์..ขอบคุณครับ.. คุณ1..ขอบคุณครับ..ทั้งสองสิ่งเป็นของราคาถูก ความต่างมันอยู่ที่ สิ่งที่อยู่ในของสองสิ่งนั้น...อย่างหนึ่ง มีมากจนจากหายตายไป อีกอย่างหนึ่ง จะเห็นค่าหรือไม่..คงต้องหาคำตอบเองแล้วคุณ.. คุณรดา..ไก่น่ะ มิเห็นค่าพลอย ไม่แปลกหรอก แต่คนทั้งๆที่รู้ว่าเป็นพลอย แล้วมิรู้ค่า นั้นน่าแปลก..บางทีอาจจะถึงเวลาที่คุณ.ตามพลอยแล้ว คนเมืองกปิ..วันนี้เห็นลงกลอนแล้ว ไปดูแล้วด้วย..งานยุ่งก็พักผ่อนมากๆ ไม่สบายขอให้หายไวไวนะ.. คุณกอกก..ขอบคุณครับ.แล้วไปเก็บหัวใจของใครไว้ คืนๆเขาไปเถอะ บาปนะคุณ.. คุณดาหลาฯ ขอบคุณครับ..คุณก็เขียนได้ดีขึ้นเรื่อยๆครับ พยายามมากๆครับ..คงต้องเอาใจใส่ให้มากขึ้นกว่าเดิม.สำคัญใจคุณต้องรักด้วย.. คุณสีน้ำฟ้า..ขอบคุณครับ..เข้ามาแล้วไม่บอกอะไร..ผมต้องนึกเอง.สงสัยกำลังนินทาอะไรผมหรือเปล่า... คุณเมจิค..ขอบคุณครับ..เจ้าของสร้อยหินสี เขาตายไป เกือบ20ปีแล้วครับ... คุณพุด..ขอบคุณครับ..สร้อยครับสร้อย..กำไลเรื่องที่แล้ว..ต่อไปคงต้องเขียน ต่างหู กับแหวน จะได้ครบ..ลองเขียนดูซิครับ.. คุณกุ้ง..ขอบคุณครับ..ทุกสิ่งทุกอย่าง ที่นานนั้นต้องอยู่ในใจครับ..กระทั่งสร้อยก็คงเผาไปพร้อมกัน..แต่ใจ...อาจจะได้ไปเจอกันอีก.. คุณฤกษ์..ขอบคุณครับ..สร้อยนกเขา..ผมจำได้ไม่ชัดนัก..น่าจะเป็น ลายใต้คอ..ของนกเขา..ยังไงซะคุณฤกษ์ ลองสอบถามคนเลี้ยงนกเขา อีกครั้งนะครับ.. คุณสนิม..ขอบคุณครับ..ของราคาถูกกับห้วงความรู้สึก..จะว่าแพงก็คงใช่ครับ.. คุณราชิกา..ขอบคุณครับ..กำลังจะไปตอบคมเคียวพอดี..ครับ ระลึกถึงเสมอเช่นกัน..ดูแลสุขภาพนะครับ.. พ่อขุนแผน..รออ่านนะ.เน้นการใช้คำด้วย.. คุณเพียงพลิ้ว..ขอบคุณครับ ผมจะหมั่นไปดูงานเขียนของคุณนะ.อย่าคิดว่าผมเป็นครูอาจารย์อะไรเลย..แนะนำกันเพื่อวาดฝันให้สวย... คุณชัยชนะ..สร้อยหินเส้นนี้ ผมห้อยมาเกือบ20ปีแล้ว..ป่านนี้เจ้าของสร้อยเขารอผมอยู่ หรือไปเกิดแล้ว ก็มิทราบเลยคุณ.. ตัวซน..เรารออ่าน เรื่องสร้อย ของตัวซนอยู่นะ..คิดเนื้อเรื่องไว้ก่อน แล้วค่อยๆเขียน.. สวัสดีทุกท่านครับ ขอให้ทุกท่านมีความสุข
14 พฤศจิกายน 2547 22:21 น. - comment id 370263
สร้อยแทนใจ รับไว้ ใช่ไร้ค่า ผ่านเวลา ล่วงเลย ไม่เคยห่าง ยังติดสอย ห้อยตาม ทุกเส้นทาง ถึงอยากวาง ขว้างไกล หัวใจเรา @@@@@@@@@@@ ผมมีเส้นนึงครับ ใส่มันจนเก่า ขาดแล้วขาดอีก เดี๋ยวนี้มันยากอกินกว่าจะซ่อมมันแล้ว แต่ยังเก็บไว้น่ะครับ แทนความรู้สึก ในบางช่วงเวลา ผมชอบจังเรื่องนี้ ขอเก็บไว้ น่ะครับ ( ตามสบายคุณเรไร) ขอบคุณครับ
14 พฤศจิกายน 2547 22:48 น. - comment id 370285
งามดุจสายสร้อยครับ
แก้วประเสริฐ.
14 พฤศจิกายน 2547 23:24 น. - comment id 370314
...มองสร้อยหิน...สีสวย...ด้วยความรัก ...มาทายทัก...เก็บมาฝาก...จากเชียงใหม่ ...ช่างถักทอ...ขอพิทักษ์...รักษ์เอาไว้ ....มาถามไถ่...ว่าสุขกาย...สบายดี ...อากาศหนาว...หรือเปล่า...ผู้เฒ่าจ๋า ...เรนด้วยหนา...ฝนตกไหม...ในตอนนี้ ...นครนายก...ฝนแห้ง...แล้งสิ้นดี ...ร้อนเต็มที่...มีแอร์...แต่ไม่เย็น
14 พฤศจิกายน 2547 23:29 น. - comment id 370317
สร้อยดั่งบาศก์ บ่วงรัด ดัดชีวิต ให้ลิขิต ก้าวย่าง ไม่สนอง มีสร้อยผูก คอไว้ ให้ตรึกตรอง มีสร้อยเป็น โซ่ทอง คล้องชีวี ขออภัยมือใหม่หัดเขียน จ้า !!!
15 พฤศจิกายน 2547 13:02 น. - comment id 370588
คุณเรไร..ขอบคุณครับ..ตามสบายดังว่า..บางครั้ง บางความรู้สึก..แม้จะเจ็บปวด แต่เราก็ยังต้องการให้มันอยู่กับเราตลอดไป.. คุณแก้วประเสริฐ..ขอบคุณครับ.. คุณผัก..ขอบคุณครับ..เขียนได้ดีทีเดียวกลอน.. คุณไส้เค็ม..ลองเขียนดูซิครับ..ค่อยๆศึกษา.ผมจะคอยดูให้..สวัสดีทุกท่านครับ... ตัวซน..สงสัยเจ้าของสร้อย.เขามาเยี่ยมเรา..ตัวซนคอยดูดีๆนะ..เห็นตัวแล้ว จับไว้ให้เราหน่อย ทิ้งเราไปนาน เกือบ20ปีแล้ว.... สวัสดีทุกท่านครับ..
15 พฤศจิกายน 2547 13:18 น. - comment id 370604
สวัสดีค่ะ...คุณครู....เอ...มาช้าไปป่าวน๊อส์ สายสร้อยเส้นสวยมอบด้วยรัก มั่นคงนักคิดรักจิตมิแปรผัน ถึงวันเวลาผ่านเนินนานวัน ยังผูกพัน มั่นคง นิรันดร ู^__^ คุณครูขา...ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลยค่ะ ว่างก็แบบแป๊บ - แป๊บ เดี๋ยวโน้นนี้ ไม่ว่ากันนะ.......
15 พฤศจิกายน 2547 21:59 น. - comment id 370927
ตามสบาย แมงกุ๊ดจี่ ค่อยๆเขียนนะ งานอื่นน่ะสำคัญกว่า เขียนกลอนน่ะ แค่ผ่อนคลาย .. ขยันอ่าน..ขยันคิดเปรียบเทียบ..การเขียนกลอนจะง่าย และมีข้อมูลเพิ่ม สวัสดีนะ
15 พฤศจิกายน 2547 23:49 น. - comment id 371002
คุณลุง.. เรน กลัวจัง...
16 พฤศจิกายน 2547 12:48 น. - comment id 371207
กลัวอะไร โตแล้ว ยังกลัวผี อีกเหรอ..เราอยู่ไม่ต้องกลัวหรอก..
16 พฤศจิกายน 2547 16:36 น. - comment id 371395
เขิน...อาจารย์ชม เห่อเฮ้อเฮอๆๆๆๆ ขอบคุณค่ะ.....
17 พฤศจิกายน 2547 22:52 น. - comment id 372436
สวมสายสร้อยติดคอรอเขาใกล้ จะได้ยื่นกับไปให้เธอนั้น ด้วยวันก่อนตอนรักและผูกพัน เรามีสร้อยของเธอนั้นมาคล้องคอ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ เหมือนผู้หญิงไร้เงาเลย มีเส้นหนึ่งค่ะ ยังไม่ได้ถอดเลย ใส่ไว้เตือนความทรงจำที่ดี ๆ อิอิ อ้อ ลืมกระพริบตา 3 ครั้ง แถมน้ำชาเขียวแก้วหนึ่งด้วยค่ะ อิอิ*-*
18 พฤศจิกายน 2547 22:38 น. - comment id 373062
.....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................(อย่าพึ่งเอาไม้ตะพดเพ่นกระบานเราล่ะ เหอๆๆ.......อ่านดูกลอนเราซะก่อน...555...เป็นไง..เพ่...จินตนาการกว้างไกลดีไม๊?...นี่ต้องจ้องมองแล้วพิจารณาดีๆๆนะ....แล้วจะแลเห็นถึงอรรถภาษาที่เรียงร้อยรจนาได้....อย่างภาพศิลป์ภาพหนึ่งซึ่ง......########) ..............ก็หาให้..ได้เรื่องสักเรื่องก่อนไป....
21 พฤศจิกายน 2547 00:50 น. - comment id 374303
ขอบคุณคุณผัก.คนไร้เงานะครับ.. ทะเลเหงา..ก็อ่านอยู่นะกลอนของคุณ ต้องพยายามรวบรวมสมาธิ และตั้งใจเขียนมากกว่านั้น สวัสดีทุกท่านนะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
