คนอย่างฉันต่อหน้า ไม่ยอมพูด หน้าบึ้งบูดไม่ค่อยยิ้มกิ่มไปไหน ไม่แสดงแจ่มแจ้งว่ารักไป ปากกับใจ ไม่เห็น จะตรงกัน ห่วงแสนห่วง แต่ดวงเราคงเป็นอย่างนี้ ไม่เคยมี ได้ไปไหน....ไปสุขสรรค์ มีแต่พูดเรื่อง งาน งาน การบ้านกัน อยู่อย่างพลัน ฉัน คิดกับเธอดี เธอไม่รู้ ไม่มี วันได้รู้ ว่าเช้าตรู่ ตื่นขึ้นมาก็คิดถึงวิถี ทางเดินเรา ก็คล้ายกัน ไม่หวั่นมี จะสู้มีไปให้ ได้ ไม่ ทิ้งกัน อยากจะกอดเธอไว้ในใจนั้น ไม่คิดฉันทางชู้สาว อบอุ่นผลัน ฉัน รักเธอ รู้บ้างไหม อยากบอกกัน ปาก ก็ แข็ง.......เพียงคำเดียว ว่ารักเธอ เพราะ ว่า สิ่งร้าย อาจจะผ่านไปใสไม่ช้า พยายามมาเคลัยร์ตัวเองให้ให้เก้อ เปลี่ยนจากร้ายกลายเป็นดี ดีนะเออ ไม่พลั้งเผลอทำผิดพลั่งอีกต่อไป จึ่ง.........บอกมา ทะเลจ๋า อย่าแหสงหน่าย เวลาบ่ายเช้าเย็น เห็นสุขใส โปรดเถิด ให้เขา นั้น เข้าใจเราบ้างฟ้าดินไง ที่ได้เห็น ว่า ฉันนั้น ปาก แข็งจริง.................... .........เพียงคำเดียว ว่ารักเธอ.........................
11 พฤศจิกายน 2547 08:43 น. - comment id 367871
:-)
11 พฤศจิกายน 2547 14:02 น. - comment id 368014
อยากจะบอกเธอมารักเธอปักใจ แต่ก็ไม่กล้าเผยความนัยจากใจหญิง ยังคงนิ่งไม่กล้าจะพูดจริง ทุกให้ทุกสิ่งเปิดเผยความ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
11 พฤศจิกายน 2547 14:22 น. - comment id 368035
อยากบอกรัก แต่ตอนนี้ยังไม่กล้า อยากบอกว่า ใจห่วงใยเธอเสมอ อยากให้รุ้คำจากใจว่ารักเธอ แต่ตอนนี้คงได้แต่เพ้อข้างเดียว .................................... ปากแข็ง แต่ใจอ่อน...เนอะ