เธอถามฟ้า ว่าหนาวมั้ย เมื่อไล้ฝน เธอถามตน ว่าเหงามั้ย เมื่อไร้เขา เธอถามจันทร์ ว่าเหงามั้ย เมื่อไร้ดาว เธอถามเงา ว่าเหงามั้ย ในบางครา เธอถามหญ้า ว่าเหงามั้ย เมื่อไล้น้ำ เธอถามซ้ำ ว่าหนาวมั้ย ใบไม้จ๋า เธอถามลม ที่พรมพร่าง บางเวลา โอ๊ะเธอนี่บ้า พูดจา อยู่คนเดียว
11 พฤศจิกายน 2547 07:00 น. - comment id 367860
ผลิใบอ่อนแตกช่อชูกอรัก ดอกแห่งภักดิ์ผลแห่งพลีใจเราสอง ดอกนิยามความหอมธรรมนำครรลอง ดอกเพชรหอมกระจายคล้ายชีพเรา.. ดอกเสน่หาบานสายคล้ายสิ้นหวัง ดอกโศกฝังซ่อนไว้แทนใจเหงา ดอกพิสวาสรอชาติหน้าสนิทเนา สำหรับเราดอกกระทมบานเต็มช่อขอกล้ำกลืน!
11 พฤศจิกายน 2547 11:27 น. - comment id 367904
ไม่บ้าค่ะ แค่เหงาเอง
11 พฤศจิกายน 2547 12:56 น. - comment id 367961
ความเหงาที่เราเฝ้าชิดใกล้ ความเดียวดายที่เราได้ถามหา ความเศร้าที่ยังเฝ้าไม่ยอมห่างสักครา ก็แสดงให้รู้ว่าเรายังมีความห่วงหาและผูกพัน *-*สงสัยเพราะเราผูกพันกับสิ่งเหล่านั้น เราเลยพยายามจะติดต่อสื่อสารอยู่เรื่อยมั้งค่ะ แต่คงไม่ได้บ้าหรอก เพราะถ้าบ้า แสดงว่าผู้หญิงไร้เงาก็บ้าอยู่ อิอิ*-*
11 พฤศจิกายน 2547 17:27 น. - comment id 368203
อาการนี้ เป็นบ่อยนะเนี่ย สงสัยอัลมิตราบ้าไปแล้ว .. ดีจัง คนบ้า ทำอะไรไม่ผิด..
12 พฤศจิกายน 2547 11:22 น. - comment id 368691
อิ อิ น่ารักค่ะ อิ อิ..