คลื่นใต้น้ำ

เรไร

ตอนที่ฉัน เป็นเด็ก ยังเล็กนัก
เฝ้าหลงรัก นที ที่ไพศาล
เห็นทะเล ครั้งใด ใจลนลาน
ว่าเมื่อกาล เติบใหญ่ ได้ล่องเล
ต่อกำปั่น อย่างโง่เขลา เอาไว้แล่น
หวังท่องแดน ตั้งใจ ไม่หันเห
ด้วยไม่รู้ อันตราย ในทะเล
ลมเกเร คลื่นสาดซ้ำ ลำกระเด็น
เห็นราบเรียบ เปรียบกระจก อกประมาท
มิเคยหวาด หวั่นอันใด ไม่เคยเห็น
คลื่นบนน้ำ ดังมา ซ่ากระเซ็น
ยังรู้เป็น รู้หลบคลื่น ไม่ตื่นกลัว
คำโบราณ ขานไข เอาไว้ว่า
ใต้ธารา ยากจะเดา เงาสลัว
ระรื่นลิ่ว ผิวน้ำ ระวังตัว
ที่น่ากลัว คลื่นใต้น้ำ จำให้ดี
เรือของเรา ต่อเอง ด้วยโฉดเขลา
เขาเย้ยเอา ว่าเสนียด โดนเสียดสี
จะสู้คลื่น อย่างไร ในวารี
สำเภานี้ หรือจะล่อง ท้องทะเล
หามีใคร เสี้ยมบอก ตอกหมุดหมัน
เรือของฉัน ต่อด้วยใจ หาใช้เล่ห์
ด้วยกำลัง หวังแล่นลม ชมทะเล
ใช่เกเร ต่อเรือ เพื่อรุกราน 
ประจัญบาน กระซวก พวกใจเสาะ
ทำสะเดาะ รู้แจ้ง แกล้งสงสาร
ให้โลกรู้ ข้าสร้างเรือ เพื่อตำนาน
เห็นโจษจาน ได้สู้คลื่น ผืนนที
คลื่นใต้น้ำ ธรรมชาติ ที่ว่าร้าย
ก็ยังบ่ายเบียงภัยได้หลบหนี
คลื่นใต้น้ำ กระหน่ำ ซ้ำชีวี
ก็ยังดีกว่า คลื่นโหม ทึ่คนทำ

@@@@@@@@@@@@@@@@
      คลื่นถั่งโถม บนผิวน้ำ ยังทำใจ
      ข้างล่างไซร้ ไม่ฝืนเดิน เกินกำลัง
@@@@@@@@@@@@@@@@