ช่างร้อนกระไร อะไรอย่างนี้ ออกจากห้องทุกที แทบจะไม่ไหว ร้อนกายร้อนใจอ่อนเหนื่อยเมื่อยเมือยในใจ เกลียด คน ที่ ไม่ รู้ ถึง ความ เจ็บ ของ เรา ทำไม ตั้งแต่เล็ก พ่อ จึง เป็น อย่างนี้ ไม่มีคำว่า กลับตัวซะเสียใหม่ เล่า โกรธความ ไม่มี ความนึกถึงในใจเรา เราโง่เง่า ปรือป่าว ไม่มีเลย ตลอดระยะเวลา ลงมา โอ้ช่วย ท่าน ไม่ให้พลันใครทำร้ายได้หนักเอ๋ย ได้โปรด อย่าทำ อย่างนี้ทุกวันเลย ในสาย............ลม บอกว่า เคย ชิน ชา น้ำตานอง
ทรายกะทะเล 9 พ.ย. 2547 05:28 น. - ID 65171 
703
4
0
9 พฤศจิกายน 2547 09:56 น. - comment id 366583
ใจเย็น ๆ เน้อ....ชีวิตนี้ยังอีกยาวไกล
9 พฤศจิกายน 2547 11:56 น. - comment id 366636
คำตัดพ้อที่คุณเขียน ถึงอย่างไรก็ตาม อดทนนะคะ ทุกอย่างจะดีขึ้น ค่ะ
9 พฤศจิกายน 2547 12:07 น. - comment id 366644
อย่าเพิ่งท้อแท้นะคะ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^-^
9 พฤศจิกายน 2547 21:52 น. - comment id 366882
อิ อิ แวะมาอ่าน...ค่ะ อิ อิ
9 พฤศจิกายน 2547 22:54 น. - comment id 366948
ชีวิตอีกยาวไกล จงข้ามไปอย่าทนท้อ อุปสรรคให้เราต่อ สู้หละหนออย่าท้อเลย *-*เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ*-*
9 พฤศจิกายน 2547 23:01 น. - comment id 366959
พ่อ-แม่เราต้องยกเว้น เพื่อเป็นศิริมงคลกับตัวเอง...อย่าคิดอะไรมากเลย ทำใจให้สงบ ให้มีความสุข ชีวิตจะร่มเย็น สวัสดีนะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
