เดินข้ามเส้น กั้นขวาง สู่ทางรัก ลงสลัก ปักหมุด สุดใจหมาย ได้เล้าโลม ชมรูป กอดจูบกาย สติตาย คล้ายผีวิ่ง มาสิงสู่ ธารารมณ์ เวียนว่าย ไปไม่สิ้น ใฝ่ถวิล เคียงเคย หวังเชยชู้ สายสวาท พาดผ่าน พล่านพร่างพรู ได้รับรู้ ลิ้มลอง ต้องหทัย ระรี้ริก รื่นเริง หลงเหลิงชม คลื่นอารมณ์ ถั่งโถม ทนไม่ไหว ระเริงรัก เลยล่องลอย ปล่อยกายใจ ไหลเลื่อนไป ตามจิตวาด ปรารถนา ลืมวันคืน ปล่อยมัน ให้ผันผ่าน จนถึงกาล ล่วงลับ กลับห่วงหา อีกด้านหนึ่ง เสี้ยวกระผีก ซีกชีวา จึงไขว่คว้า ตามติด ชีวิตจริง เรื่องสำคัญ ผ่านเลย ไม่เคยมอง ใช่จะหมอง ต้องอดสู เพราะผู้หญิง ไช่จะห่าง ร้างไร้ ไม่แอบอิง หวนประวิง จิตร้อน อ่อนใจกาย ระเริงรัก เมื่อร้าว หนาวหัวอก น้ำตาตก รินหลั่ง หวังหดหาย คนเคยคู่ เลยลับ มากลับกลาย สิ้นสลาย มลายลง ตรงใจเรา
8 พฤศจิกายน 2547 10:07 น. - comment id 365910
ใช้คำได้สวยงาม ความหมายดีครับ
8 พฤศจิกายน 2547 12:46 น. - comment id 365984
ครับผม สงสัยหลายอารมณ์จัง เขียนถูกแบบแล้วครับ ...สวัสดีครับ...
8 พฤศจิกายน 2547 14:07 น. - comment id 366066
เพียงเพื่อผ่านมาเป็นกำลังใจให้เธอคนดี +.+ กลอนน่ารักดีนะค่ะ+.+ ( ^ . ^ )...คิดถึงจ้า...( ^ . ^ )