ฉันเป็นเพียงคนที่รักเธอ แต่ไม่ใช่คนที่เธออยากจะรัก ฉันแค่อยากจะเป็นที่พิงพัก ทั้งๆที่เธอไม่อยากจะพักพิง ฉันเป็นแค่คนที่มีรักจริง แต่เธอกลับทิ้งรักของฉันไป ฉันอยากเป็นคนที่สำคัญ แต่เธอนั้นไม่เคยเห็น อยากเข้าไปในใจเธอช่างยากเย็น เพราะรักของเธอ...มีกำแพง ฉันไม่อาจแทนที่เขา ความปวดร้าวนี้รับไม่ไหว ฉันไม่อาจเป็นคนของใจ จึงขอตัดใจ...ไกลจากเธอ
4 พฤศจิกายน 2547 10:59 น. - comment id 363432
กลอนบทนี้ ใครอ่านแล้วโดนใจ เก็บเอากลับบ้านได้นะ ไม่ว่ากัน
4 พฤศจิกายน 2547 11:13 น. - comment id 363457
เศร้ามากมายเลยครับ เมกจำได้นะ ตอนนั้น ความรู้สึกเหมือนโลกดับ ใจวูบ เบาหวิว การบอกลาคนที่ตนรัก มันเป็นอะไรที่สาหัสมากครับน้องจิ๊บ +-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+
4 พฤศจิกายน 2547 12:26 น. - comment id 363538
ฉันเป็นเพียงคนที่รักเธอ และรู้เสมอในใจเธอนั้น ไม่เคยรักไม่เคยคิดผูกพัน จึงขอลาไกลจากกันสักที *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*