หน้าส่วนตัว
:::มาจากชายขอบอารยธรรม 1:::
1. ย้อนวันคืนหาห้วงเยาว์
ขลาดเขลาเง่าโง่โซซ้ำ
เปื้อนโคลนทั้งร่างด่างดำ
ตรากตรำกรำงานปานควาย
2. มาจากชายขอบสังคม
ตกจมทุกข์ข้นจนพ่าย
สัมผัสหิวพาตาลาย
เกือบตายไร้อันใดกิน
3. แถนฟ้าเทวาคงชัง
บ่หลั่งฝนนองท้องถิ่น
คนนาหลั่งน้ำตาริน
เก็บกินเผือกกลอยมันกา
4. ต่อวันเนาพงดงดอน
หมดทางก็จรจบหล้า
เพื่อขอทานข้าวพริกปลา
ขอต่อเวลาชีวัน
5. เป็นประชาชนจนโซ
พุงโลหน้าตาน่าขัน
หัวโตสมองตีบตัน
บ่เป็นชนชั้นปัญญา
6. ได้ยินกาพย์ฉันท์คร่าวโคลง
หัวใจก็โยงเชื่อมหา
อยากร้อยบทพจนา
ก็สุดปัญญาวงดง
บทแทรก
(7. เกิดมามีหูตาใจ
ฝันได้ในสิ่งประสงค์
หากบ่ไกลเกินเวิ้งวง
คือคงดิ้นรนจนจร
8. มีกินสลับกับอด
ราวบทไท้ขีดไว้ก่อน
เหลืองหล่าหน้าเร้นนาคร
ราวซากอันหนอนหน่ายชัง
9. เป็นด้วยลายกรรมชำเรา
ฤาเวรบาปเก่าเหนี่ยวรั้ง
จึงเวียนไขว้เขวเก้กัง
ขัดสนกำลังร้อยพจน์
10. ให้ศัพท์ซึ้งสุดวิเศษ
จนกล่าวถ้วนเขตปรากฏ
ว่าถ้อยเนียนหอมพร้อมรส
ทิพย์ทดเสพซึ้งถ้วนทิศ
11. หมายใจขอจารโดยเจียม
ถ้อยคำอันเ รียมลิขิต
อาจเจือวลีมีพิษ
นั่นเป็นด้วยฤทธิ์ทุกข์ทบ )
บทสอด
(12. กล่อมลมหายใจด้วยไผ่สีกอ
กล่อมฤดีต่อด้วยช่อผักตบ
อุ่นหัวใจหนาวด้วยตาของวัน
อุ่นความคิดฝันด้วยมิตรที่คบ
แบ่งเขียดแบ่งกุ้งปันปูปันปลา
แบ่งปิ้งปลาร้าแบ่งแกงคั่วกบ
หาอยู่หากินปลูกกินปลูกใช้
ขิงข่าตะไคร้ลงไว้จนครบ
พวกไผ่พวกพร้าวมะนาวมะเฟือง
เขียวแดงขาวเหลืองค้นหาประสบ
ขอซื้อขอหามาปลูกมาฝัง
มีฝน-ชีวิตยัง ข้าน้อยนั่งนบ)
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 4 พ.ย. 2547 10:32 น. - ID 64871 
956
8
0
4 พฤศจิกายน 2547 10:51 น. - comment id 363419
มาตาม งาน คุณอัแล้วค่ะ สวยจัง
4 พฤศจิกายน 2547 10:59 น. - comment id 363433
^_^ แวะมาอ่านกลอนดีมีสาระค่ะ
4 พฤศจิกายน 2547 11:07 น. - comment id 363444
งานงามตามเคยนะพี่เอย ^o^
4 พฤศจิกายน 2547 11:59 น. - comment id 363513
ในนามของ ความงาม ย่อมมีโรยรา แต่หากสำหรับความเยี่ยมย่อมคงทน - ก่อพงษ์ เยี่ยมอยู่แล้วครับ
4 พฤศจิกายน 2547 12:17 น. - comment id 363527
แต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานคุณเสมอนะค่ะ
4 พฤศจิกายน 2547 13:18 น. - comment id 363611
อัลมิตรา..ผู้ไม่ค่อยรู้เรื่องราวในการใช้ชีวิตเป็นชาวชนบทนัก แต่อัลมิตราก็ไม่ใช่ผู้ที่ยินดีในชีวิตชาวกรุงสักเท่าใดนัก .. บางคราวที่สัญจร ภาพที่เลื่อนไหลผ่านกระจกรถยนต์ ทำให้รู้สึกดี รู้สึกอยากมีความสุข มีรอยยิ้ม เหมือนคนที่โบกมือหยอย ๆ ด้านนอก .. เสียงกระโดดน้ำ ตูม ตูม .. เสียงหัวเราะร่วน เสียงเชียร์ เอายัง.. เอายัง.. เอาล่ะน๊า.. ( เสียงสุดท้ายของอัลมิตราเอง) อยากจะร่วมสนุก แต่ก็เก้กังเต็มประดา ไม่รู้ว่าจะกล่าวเช่นไร ไม่รู้ว่าจะเผยทีท่าอย่างไร โอ้เราหนอ..เปิ่น ๆ เชย ๆ ชอบกล .. คงเหมือนที่ผ่านมา .. ในเวปบอร์ด ตัวหนังสือที่ผู้อ่านอาจจะไม่ทราบถึงความนัย ในอารมณ์ของผู้เขียน ไม่รู้ถึงอากัปกิริยาอันแท้จริง ไม่รู้ถึงน้ำเสียงและแววตาที่สื่อออกมาอย่างแจ่มแจ้ง .. ภาษิตจีนมีคำหนึ่งซึ่งคุ้นหูอยู่ว่า .. ไม่ต่อยตีกัน ไม่รู้จักกัน .. ผิดกันที่ อัลมิตรามิใช่จอมยุทธ ยังมีอีกมากมายที่อัลมิตราไม่รู้หลายอย่าง ประสบการณ์ที่ผ่านมาของอัลมิตราอยู่ในวงแคบ และอัลมิตราใคร่จะได้เรียนรู้ จากมิตร .. ขอบคุณค่ะสำหรับน้ำใจที่มีมอบแด่กัน มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
4 พฤศจิกายน 2547 19:21 น. - comment id 363858
สวัสดีครับคุณอัลมิตรา ขอบคุณในน้ำใจไมตรีเช่นเดียวกันครับ มิตรภาพมีค่าสำหรับผมเสมอ ขอบคุณคุณผู้หญิงไร้เงา คุณนาวา คุณextreme life คุณคนเมืองลิง คุณดาหลา&ปะการัง และขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน ผมไม่เคยลืมนึกถึงความเอื้อเฟื้อของเวปมาสเตอร์เลยครับ ขอบคุณมากๆด้วยครับผม
4 พฤศจิกายน 2547 21:37 น. - comment id 363948
เห็นชื่อเลยอยากอ่าน เพราะดีค่ะ อิ อิ แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ...
4 พฤศจิกายน 2547 22:59 น. - comment id 364045
เขียนได้ดีมากครับสำหรับชนบทบ้านนอกคอกนา คงต้องแวะมาขอคาราวะฝีมือด้วยความเคารพ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
