::: บทแทรก มาจากชายขอบอารยธรรม :::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

:::มาจากชายขอบอารยธรรม 1:::
1.  ย้อนวันคืนหาห้วงเยาว์
     ขลาดเขลาเง่าโง่โซซ้ำ
     เปื้อนโคลนทั้งร่างด่างดำ
     ตรากตรำกรำงานปานควาย
2.  มาจากชายขอบสังคม
     ตกจมทุกข์ข้นจนพ่าย
     สัมผัสหิวพาตาลาย
     เกือบตายไร้อันใดกิน
3.  แถนฟ้าเทวาคงชัง
     บ่หลั่งฝนนองท้องถิ่น
     คนนาหลั่งน้ำตาริน
     เก็บกินเผือกกลอยมันกา
4.  ต่อวันเนาพงดงดอน
     หมดทางก็จรจบหล้า
     เพื่อขอทานข้าวพริกปลา
     ขอต่อเวลาชีวัน
5.  เป็นประชาชนจนโซ
     พุงโลหน้าตาน่าขัน
     หัวโตสมองตีบตัน
     บ่เป็นชนชั้นปัญญา
6.  ได้ยินกาพย์ฉันท์คร่าวโคลง
     หัวใจก็โยงเชื่อมหา
     อยากร้อยบทพจนา
     ก็สุดปัญญาวงดง
บทแทรก 
(7.	เกิดมามีหูตาใจ
	ฝันได้ในสิ่งประสงค์
	หากบ่ไกลเกินเวิ้งวง
	คือคงดิ้นรนจนจร
8.	มีกินสลับกับอด
	ราวบทไท้ขีดไว้ก่อน
	เหลืองหล่าหน้าเร้นนาคร
	ราวซากอันหนอนหน่ายชัง
9.	เป็นด้วยลายกรรมชำเรา
	ฤาเวรบาปเก่าเหนี่ยวรั้ง
	จึงเวียนไขว้เขวเก้กัง
	ขัดสนกำลังร้อยพจน์
10.	ให้ศัพท์ซึ้งสุดวิเศษ
	จนกล่าวถ้วนเขตปรากฏ
	ว่าถ้อยเนียนหอมพร้อมรส
	ทิพย์ทดเสพซึ้งถ้วนทิศ
11.	หมายใจขอจารโดยเจียม
	ถ้อยคำอันเ รียมลิขิต
	อาจเจือวลีมีพิษ
	นั่นเป็นด้วยฤทธิ์ทุกข์ทบ )
บทสอด  
	
(12.	กล่อมลมหายใจด้วยไผ่สีกอ
	กล่อมฤดีต่อด้วยช่อผักตบ
	อุ่นหัวใจหนาวด้วยตาของวัน
	อุ่นความคิดฝันด้วยมิตรที่คบ
	แบ่งเขียดแบ่งกุ้งปันปูปันปลา
	แบ่งปิ้งปลาร้าแบ่งแกงคั่วกบ
	หาอยู่หากินปลูกกินปลูกใช้
	ขิงข่าตะไคร้ลงไว้จนครบ
	พวกไผ่พวกพร้าวมะนาวมะเฟือง
	เขียวแดงขาวเหลืองค้นหาประสบ
	ขอซื้อขอหามาปลูกมาฝัง
	มีฝน-ชีวิตยัง   ข้าน้อยนั่งนบ)