นางอิจฉา

ketana

ดั่งนางฟ้า จุติ นิมิตมา
จากนภา สรวงสวรรค์ ที่ชั้นไหน
เป็นเทวี คู่อุรา เทวาใด
นางถึงได้ งามซึ้ง ตรึงฤดี
เมื่อคราแรก ที่พบ จ้องสบตา
ปรารถนา คนึงหวล นวลฉวี
คอยหายใจ ไร้สุข ทุกนาที
หัวใจพี่ แทบวอดวาย มลายลง
เป็นนางเอก ในใจ ให้ฉันบ้าง
ความอ้างว้าง จางหาย คงไหลหลง
จิตระกำ เพ้อครวญถึง นวลอนงค์
ใจเจ้าคง สิ้นศรัทธา พาวกวน
ดวงหทัย เธอคง ทรนงนัก
ไม่เคยปัก รักใคร ได้สักหน
ทั้งที่เธอ งดงาม หวามกมล
แต่ไร้คน ข้างกาย หมายภิรมย์ 
วิปริต จิตใจ ให้ผันแปร
ไร้รักแท้ ฤทัยนาง ช่างขื่นขม
คงห่างชาย ร้างคู่ เป็นชู้ชม
จิตเจ้าบ่ม ริษยา อิจฉากัน
เป็นขวากหนาม ตามตำ ให้ช้ำชอก
มาแกล้งหลอก ผลุบโผล่ โอ้จอมขวัญ
จะอิจฉา กันไป ถึงไหนกัน
กระทั่งฝัน ยังรังควาน ผลาญหัวใจ
เห็นดอกรัก บานที่ไหน ไปถากถาง
คอยขัดขวาง เกินคน จะทนไหว
ให้เหมือนตัว เวียนวน คนไร้ใจ
แล้วเมื่อใด จะเลิกคิด ริษยา
คงเป็นกรรม ทำมา แต่คราก่อน
จึงมาย้อน ให้เธอวาด ปรารถนา
พรหมลิขิต ขีดเส้น เกณฑ์ชะตา
ให้เกิดมา อิจฉา ทุกชาติไป 
 
หวังพระธรรม คำสั่งสอน วิงวอนว่า
โปรดเถิดหนา เพื่อนาง ปล่อยวางได้
รู้ถูกผิด สมาทาน วานเห็นใจ
เผื่อวันใด หน้ามน พ้นทรมาน