ลมหนาว และ ร้าวโศก

รำนำ


ลมหนาวอะคร้าวพัด 
ลุระบัดสะบัดปลาย
เสียดผิวระริ้วผาย
ดุจร่ายกระจายมนตร์
เสกเป่าและเร้าโศก
วิปโยคกระโชกกล
บันดาลสะท้านฝน
ลวะท้นจะล้นนัยย์
ยิ่งหนาวสิร้าวนัก
จดสลักประจักษ์ใจ
หนาวเฝือจะเหลือไหน
ฤดิไห้กระไอลม
ยืนแกร่งจะแสร้งเก่ง
สิบ่เกรงผิว์เคว้งตรม
กลบอัสสุชลขม
จะมิล้มและก้มยอม				
comments powered by Disqus
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    28 ตุลาคม 2547 07:05 น. - comment id 358638

    ไม่ใช่คนร่ำรวยสวยศักดิ์ศรี
    ไม่เคยมีเงินทองดังกองฝัน
    มีแต่ใจมอบไว้ให้คืนวัน
    กับรำพันพร่ำเพ้อเสนอมา
    
    ไม่เคยมีเวทมนต์มาดลใจ
    แค่อาลัยเลิศหรูกว่าภูผา
    แบกความทุกข์รอยช้ำกับน้ำตา
    เก็บเอามามอบฝากจากฤทัย
    
    ใจปราณีสีแดงดั่งดวงนี้
    เก็บใจพี่สักดวงด้วยได้ไหม
    ยังไม่เคยลักลอบมอบให้ใคร
    เอาเยื่อใยห่อหุ้มจงคุ้มครอง
    
    
  • รำนำ

    28 ตุลาคม 2547 08:25 น. - comment id 358649

    อืมม์..
    เป็นการทักทายที่ทำให้จำแม่นจังเลยค่ะ อิอิ
    
    แบบว่า เห็นหลายที่ ..จำแม่นเลยค่ะ
    ยินดีที่รู้จักนะคะ
    มีอะไรแนะนำ รบกวนด้วยค่ะ
  • asila

    1 พฤศจิกายน 2547 14:50 น. - comment id 361587

    ...................................
  • หลงกวี

    15 พฤศจิกายน 2547 09:11 น. - comment id 370475

    ลมหนาวมักพัดพาความเศร้า
    และรอยร้าวในอดีตมาเยือนเสมอ
  • รำนำ

    17 พฤศจิกายน 2547 04:41 น. - comment id 371827

    อิอิ พอดีพี่รัมอยู่ที่มันหนาวทั้งปีสิคะ แย่หน่อยนะคะน้องหลง
    
    แบบนี้ท่าจะเศร้าทุกวันแน่แล้ว

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน