ขอบคุณไกด์ใจดี

คนเมืองลิง

หญิงไร้เงา สาวหวาน บ้านเรือนไทย
อ้อนให้ไกด์ ใจดี พาไปเที่ยว
ชวนน้องรักชมอักษรช่วยอ้อนเชียว
ไม่ลดเลี้ยว เกี่ยวก้อย จำนรรจา
  พี่กอกกก็ใจดีเป็นที่หนึ่ง
ไม่ขัดขึ้ง พึงพอใจ ไปหรรษา
มาเถิดน้อง พี่พา ไปทัศนา
นัดเวลา นัดสถาน ทันท่วงที
  จุดมุ่งหมายสู่เขาค้อต่อภูเรือ
ด้วยเอื้อเฟื้อ จากพี่ปราย ไกด์เศรษฐี
ธารน้ำใจเ ปี่ยมล้น ท้นทวี
มอบไมตรี พาน้อง ท่องเที่ยวไทย
  คนเมืองลิงเลิ่กลั่ก อยากไปด้วย
สามสาวสวย ไม่ขัด เดี๋ยวจัดให้
คนเมืองลิง สุดฝืน ตื้นตันใจ 
น้ำตาไหล ในปีติ เต็มสองตา
 เที่ยวละไม ไทยแลนด์ ดินแดนหนาว
ทั้งสี่สาว สวยเด่น เป็นหรรษา
ร่วมขับร้อง สรวลเส แสนเฮฮา
ทุกเวลา เรื่องราว สุดเร้าใจ
 ตะลอนทัวร์ ทั่วภู ดูเขาค้อ
ไม่มีท้อ ต่อลมหนาว ที่พัดไหว
ตั้งท่าทาง วางมาด อย่างมั่นใจ
ถ่ายรูปไว้ ให้ระลึก คึกอารมณ์
  นอนกางเต๊นท์ เย็นฉ่ำ ดื่มด่ำทั่ว
หนาวทั้งตัว หัวใจ ไม่สาสม
ยินเสียงเพลง แว่วมา กับสายลม
น้ำค้างพรม พร่างพราว สกาวจินต์
  เพลงแสงจันทร์หวานวาบ กำซาบซึ้ง
หวนคิดถึง คนไกล ให้ถวิล
อารมณ์เพลง แว่วหวาน ซ่านชีวิน
ดั่งเพลงพิณ ขับขาน กังวานไพร
  สี่พี่น้อง ท่องเที่ยว เลี้ยวลัดเลาะ
ฟังเพลงเพราะ เจาะจง ตรงที่ไหน
เที่ยวเมืองเลย ถึงหรือเปล่า ไม่เข้าใจ
หลงทางไกล เลยเมือง เลื่องลือเลย
  ถึงภูเรือ สุดหนาว ชาวสยาม
คนล้นหลาม ถามไถ่ ใคร่เฉลย
หนาวที่สุด ในไทย ใช่ไหมเอย
ที่เมืองเลย คือภูเรือ หนาวเนื้อจริง
  หมดเวลา ต้องลับ กลับสู่บ้าน
ความสำราญ ซ่านไว้ ในใจหญิง
ฝากขอบคุณ พี่กอกก จากใจจริง
คนเมืองลิง คนนี้ ไม่มีลืม
                                          
ผู้หญิงไร้เงา
ขอขอบคุณไกด์ใจดีที่นำเที่ยว
พร้อมเก็บเกี่ยวความสุขสนุกให้
แสนสดชื่นรื่นจิตคิดสมใจ
ครั้งที่ไปท่องเขาค้อรอตะวัน
อากาศนั้นช่างหนาวเหน็บน่าเจ็บปวด
แต่ความจริงมิร้าวรวดให้เหหัน
เพราะความอุ่นยามชิดใกล้ใจผูกพัน
ระหว่างเราทั้งหลายนั้นช่างสุขใจ
รออาทิตย์ยามรุ่งของพรุ่งนี้
อย่างสุขขีในฤดีมิหวั่นไหว
แถมนอนชมธรรมชาติประหลาดใจ
เพราะไม่ยอมหลับใหลใต้แสงจันทร์
คุยหยอกล้อพอต่อสานและขานกล่าว
ถึงเรื่องราวที่ดลจิตคิดใฝ่ฝัน
อีกทั้งเรื่องมากมายในชีวัน
ที่เราสื่อถึงกันช่างสุขใจ
จนอาทิตย์แสงทองส่องขับขาน
อีกดอกไม้ที่เบิกบานรับแสงใส
ช่างแสนสุขหนักหนาพาหทัย
ได้เบิกบานเหมือนพฤกษ์ไพรในพนา
แถมเท่านั้นยังไม่พอยังขอเที่ยว
ไปเก็บเกี่ยวภูเรือเพื่อหรรษา
ไกด์ก็แสนจะตามใจให้ทันตา
ขับรถไปเริงราพาไปเลย
ถึงเมืองเลยมิให้เชยให้เหมือนชื่อ
ที่เขาลื่อเอาไว้ให้เปิดเผย
ขับเกินไปเพียงนิดคิดถูกเลย
ว่าเราได้ถึงเลยจึงเอ่ยมา
แถมภูเรือไม่อยากเชื่อช่างงามงด
ธรรมชาติที่ปรากฏสวยหนักหนา
อีกอากาศแสนเหน็บหนาวร้าวกายา
แต่จิตใจกับหรรษาดั่งตะวัน
ที่เบิกบานเจิดจ้าอย่างกล้าแกร่ง
แถมส่องแสงให้กายอุ่นคุ้นใจฉัน
ทำให้ลบความเหน็บหนาวร้าวชีวัน
ไปได้ครึ่งเหมือนกันในทันที
ซึ่งทั้งหมดขอเก็บไว้ในสำนึก
ความรู้สึกกับไกด์ในวันนี้
จะไม่ลืมความห่วงใยมิตรไมตรี
ที่พี่ไกด์ใจดีมอบให้มา