คืนเดือนมืด ดำมิด ลมหนาวพัดแรง น้ำค้างรินรดใบไม้ลงพรมใบหญ้า ดวงดาวเลือนหายไปในไอหมอกเยือก เรี่ยวแรงของชีวิตเจียนหลุดลอย ด้วยยากที่จะทานทนพิษหนาว ลมกระหน่ำซ้ำอีก กรามขบกดจนเกิดเสียงลั่น สะเทือนกะโหลกสมอง ร่างเปียกปอนสะท้าน ราวถูกจับกระชากสะบัด --------------- คืนนั้นฉันผ่านมันมาได้ แต่คืนนี้ที่มีเธอ เขา และฉันอยู่ในห้องนี้ หัวใจของคนอ่อนไหวกำลังจะแตกทำลาย ยังจะมีความหนาวเหน็บเจ็บปวดใด สากรรจ์เท่านี้อีกหรือ ฉันอยากกลับไปมีน้ำตาอีกครั้ง เพื่อจะได้ร้องไห้ ฉันอยากกลับไปอยู่ในท้องของแม่ เพื่อที่จะรับรู้เพียงความรัก และความอาทรเต็มวิญญาณ --------------- เสียงลมหายใจของเธอและเขา เยือกเฉียบ เสียดเข้าไปสุดปลายสำนึกของฉัน --------------- ก่อนการสิ้นสุดของกระแสสำนึก อันปวดระบมและหมุนคว้าง วิญญาณของฉันละเมอเจ็บร้าว .. เสียดายหัวใจ .
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 20 ต.ค. 2547 22:23 น. - ID 63961 
765
13
0
20 ตุลาคม 2547 22:25 น. - comment id 354751
เขียนไว้ใน นาม เพีย คำปัน ครับผม
20 ตุลาคม 2547 23:28 น. - comment id 354810
อืมส์... อ่านแล้วหนาวเหน็บ... สุดขั้ว..หัวใจ... ขอตัวไปนอนห่มผ้าก่อนแล้วกัน.... หนาวจัง..
20 ตุลาคม 2547 23:39 น. - comment id 354818
ขอให้อบอุ่นครับ
21 ตุลาคม 2547 00:38 น. - comment id 354869
ช่วงนี้อากาศหนาวมากเลยค่ะ งั้นอย่าลืมห่มผ้าหนา ๆ นะคะ อิอิ
21 ตุลาคม 2547 02:52 น. - comment id 354907
กลายมาเป็นลูกค้าประจำของคุณก่อพงษ์เสียแล้ว.. -- คืนที่หนาวเยือกที่สุดนั้น คือ.. เมื่อได้จบความสัมพันธ์ สิ้นสวาท รักของเรา.. เก่า จนสายใยขาด เพียงเพราะเธอพลาด.. เผลอใจไปกับใครอีกคน -- เจ็บจนหัวใจ ด้าน ชา ลมหายใจเหนื่อยล้า .. เหน็บหนาว สับสน ไม่อยากมีชีวิตต่อไป ในวังวน เกลียด จนไม่อยากพบเจอผู้คน รอบ .. รอบตัว -- คืนที่หนาวเยือกที่สุดนั้น คือคืนที่ความผูกพันระหว่างเรา .. จบลง ...
21 ตุลาคม 2547 04:00 น. - comment id 354916
ขอบคุณคุณผู้หญิงไร้เงา คุณก็สวมเสื้อหนาๆด้วยนะครับ คุณสีน้ำฟ้าครับ นั่นเลย ความรู้สึกของผมล่ะ ขอบคุณมากๆครับผม-ผมชอบการใช้คำของคุณนะครับ
21 ตุลาคม 2547 05:07 น. - comment id 354922
หนาวแบบนี้... ห่มผ้าห่ม ใส่เสื้อกันหนาว จะหายเหรอคะ เพราะมันหนาวไปถึงห้วงลึกของความรู้สึก สุดขั้วหัวใจ หนาวจนเจ็บไปถึงกระดูก แทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆแบบนั้นน่ะ ... ลมหนาวมาแล้ว ทำตัวให้อุ่นๆเข้าไว้ค่ะ :) อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณก่อพงษ์ ...
21 ตุลาคม 2547 05:50 น. - comment id 354929
อรุณสวัสดิ์ครับคุณตุ๊กตาไล่ฝน ดีใจที่ได้พบกันเช้านี้ ความหนาวใดๆก็ไม่ได้อยู่เป็นนิรันดร์ ใช่ไหม หนาวสุด แล้ว ก็กลับมาอุ่นได้ล่ะ ถ้าหัวใจไม่แหลกยับลงไปก่อน
21 ตุลาคม 2547 06:44 น. - comment id 354939
หนาวเหน็บเจ็บที่ใจ เหมือนมีไฟแต่หนาวสั่น หนาวเนื้อห่มเสื้อพลัน หนาวใจนั้นสั่นไม่หยุด
21 ตุลาคม 2547 07:02 น. - comment id 354955
หน้าส่วนตัว
สวัดีครับ.............
มาเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
คนเรียงถ้อยร้อยลำเป็นคำกลอน
คิดยอกย้อนแตกต่างล้วนสร้างสรรค์
บ้างลำนำคำฝากจากร้อยพัน
จุดเดียวกันกวีไทยให้คำนึง
แวะมาเป็นกำลังใจให้กันและกัน
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
21 ตุลาคม 2547 07:15 น. - comment id 354974
ต้องใช้ผ้าห่มสามผืนถึงจะดีค่ะ
21 ตุลาคม 2547 12:15 น. - comment id 355113
มาหนาวด้วยคนค่ะ
21 ตุลาคม 2547 12:41 น. - comment id 355127
ยิ้มครับคุณชัยชนะ คุณ)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**((( คุณคนเมืองลิง
21 ตุลาคม 2547 13:20 น. - comment id 355165
ยังเหลือที่ยังก๊อบไม่เสร็จอีก 7 ม้วนนะคะพี่พงษ์ มายิ้มให้พี่ค่ะ คิดถึงพี่นะคะ ถนอมสุขภาพด้วยค่ะ
21 ตุลาคม 2547 13:51 น. - comment id 355202
ขอบคุณครับคุณมัท ด้วยความปรารถนาดีเช่นกันครับผม
21 ตุลาคม 2547 14:16 น. - comment id 355231
เศร้าเหลือเกิน..
21 ตุลาคม 2547 15:46 น. - comment id 355292
หนาวปานกระดูกแทบจะแตกสลาย ทรมานปางตายด้วยความร้ายของความหนาว
21 ตุลาคม 2547 17:47 น. - comment id 355368
หนาว..เพราะการกระทำของเขาสองคนนั้น หนาว..จนวิญญาณหลุดลอย หนาว..กับคนที่ไร้หัวใจ หนาว..เหลือเกิน สวัสดีค่ะ
21 ตุลาคม 2547 18:50 น. - comment id 355394
สวัสดีครับมิตรใหม่คุณฟ้าปราย หนาวกายก็หนาวมากครับคุณยโส ใช่เลยที่คุณว่าคุณกอกก ขอบคุณที่มาทักทายให้หายหนาว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
