ลมเพลมพัด กระชากพาฝัน หอบรักหอบความหวังแห่งคิดถึง ซึ่งเดินทางจากไกลมาถึงโค้งขอบฟ้า เห็นความรักความหวังรออยู่ตรงหน้า เริ่มคิดที่จะเอื้อมมีไปยิบไปคว้า แต่สุดท้ายก็หมดหวังล้มไม่เป็นท่า เมื่อสิ่งที่คิดจับจองหมายปองรัก หวังจะคว้ามาเป็นคู่ชูรักข้างกายนี้ สุดท้ายนั้นเป็นเพียงภาพฝันอันเลื่อนลางลวงตา เป็นแค่นิยามฝันพร่ำเพ้อวันฝนพร่ำๆ อยากรินน้ำตาให้มันหรั่งไหลนักที่ไม่ประจัก กับความโง่เขลาเบาปัญญาของฉันตัวเรา ทำไมนะช่างโง่เขลาเบาปัญญายิ่งนัก มองไมออกหรือยังไง อันไหนความจริงอันไหนคือสิ่งลวงตาคือนิมิตแห่งภาพฝัน ช่างสมควรแล้วเป็นแน่แท้ที่โดนเขาลวงเขาหลอก สุดท้ายต้องมาโทษตัวเราเองที่โง่เง่าไร้สมองเบาปัญญา อยากแต่งอ่ะคะ มั่วซะ คิกๆๆๆ
18 ตุลาคม 2547 01:49 น. - comment id 352752
ฟ้าเหมือนผีไม่มีศาล วนเวียนอยู่แถวๆเวพกลอน อิอิ ล่องไปล่องมา ว่าจะล่องลอยไปบ้านพี่เมกแระ เอ้ยย..บ้านหวาน อิอิ เข้าไปในห้อง แล้วก้อๆๆๆทำไรดีละ ^__^ *+-*-+-*-+*ผู้หญิงอ่อนไหว..♡..แต่ไม่อ่อนแอ*+-*-+-*-+*
18 ตุลาคม 2547 08:38 น. - comment id 352812
บางอย่างต้องให้คนอื่นช่วยดูค่ะ ดูเองไม่ออก เคยเป็นค่ะ
18 ตุลาคม 2547 11:02 น. - comment id 352882
คิคิ น่ารักจังเลยจ๊ะ
18 ตุลาคม 2547 14:37 น. - comment id 352973
จุดมุ่งหมายรายล้อมด้วยกุหลาบ หอมสวยตราบเท่าที่มือถือไปได้ แต่หนามแหลมแซมทิ่มอันตราย จึงต้องกลายเป็นแผลใจไปนานวัน กลอนของคนอกหักนะเนี่ยะ ^o^
18 ตุลาคม 2547 18:44 น. - comment id 353131
อยู่ในโลกแห่งความจริง.. รับความจริง.. ทำในสิ่งที่ดีที่สุด แล้วจะพบทางที่งดงาม.. มาทักทายนะคะ สวัสดีค่ะ