บินลัดฟ้า ภาค 2 แบบมั่ว ๆ ๆ

ดาหลา & ปะการัง

เท่าที่รู้ แล เท่าที่เห็น 
มันจะเป็นแบบนี้ มิใช่หรือ นั่น
บินขึ้นฟ้า พาระดับทีละชั้น
ไต่ระดับกดอากาศ  อย่างช้า ช้า 
แต่ไหงเพ่ กับตัน พี่ท่านน๊อ
ไม่ไต่เหรอระดับ ที่จัดไว้ 
ท่านวนนำเครื่องวิ่งทางบินไว
ถึงทางโค้วไร้รีรอเร่งไปในทันที
เท่าที่เห็น เท่าที่นั่ง คงใจร้อนเป็นแน่ 
เพราะอุแม่เจ้า เร่งทยานฟ้าแบบตั้งเริด
ไม่ไต่ฟ้า ต่างระดับแต่กลับเชิด
เกรงจะไม่เริด สิท่าน เรา เวียนหัว
สามหมื่นสามพันฟุต หลุดจากพื้นโลก 
อยากละโมบ หอมเฆม มาแอบแนบใจ
แต่ทำไม่ได้เพราะ อยู่ไกลแสนไกล
ต้องทำใจ อยูบ้านฟ้า ไม่ใช่นก 
ที่จะโฉบไป ฉาบมาร่าเริ่งฝัน
แต่ก็นั่นแหละนะ แค่ฝันก็เอมอิ่ม
เสียงใสๆ  สยการบินขอต้อนรับ
ท่านผู้โดยสารสารการบินเอื้องหลวง
นั่งมองฟ้าบนฟ้า อีกคราวแล้ว
ไม่ต่างแววทะเล ด้านล่าง มหาสมุทร
แปลกดีจัง ไหงฟ้า สวยราวสมมติ
ทะเลเวหา คล้ายดัง ทะเลไทย
เบื้องหน้า  มองฝ่าน หน้าต่างไป 
แอบเผลอใจ บนฟ้า  มานาเสน่หา
ขาว ๆๆอวบอิ่มงามจับตา
อย่าเอื้อมมือจับ เสียจริง ไอ
ก้อนขาว ขาว ถ้าจะนุ่ม,nv นะ
ขาวขาวระราวนุ่น แสงสาดส่อง
เหมือนวิมาน นางฟ้า ที่พึงมอง
สวยแล้วก็สวยจับหัวใจ
ผ่านไป 2 กลอนที่ ค่อนแต่ง
เพราะร้อนแรงอารมณ์ ที่ได้พบ
ไม่หนุกหนาน เดินทางเหมือนไปรบ
เพราะประสบ อาการไม่ดีที่ชอบใจ
ว่าแล้วไป ตั้งหลัก ก่อนนาพี่ที่รัก 
กลอนบ้าบ้า แบบนี้ ไปแอบเขียน
เพราะเวียน ศรีระษะ  มากนา หายาดม
ดมๆ โลกกลึงกลม ซบหน้านิ่ง ที่หมอนอิง............

ดาหลา มาเพี๊ยน  เปลียนไป๋  
เอิ๊ก ๆ ๆ