:::::อย่า ! เอ๊า !! ก็บอกแล้วว่าอย่า !:::::

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

 อย่า  ! 
 	ห้ามคุณแล้วห้ามอย่างไรก็ไม่เชื่อ
เอาล่ะเมื่อห้ามไม่ได้ก็ไม่ห้าม
เรื่องนี้ยุงว่อนเชียวเดี๋ยวป๊าบตาม
ด้วยเสียงเผียะอีกยามยุงว่อนบิน
 	มันเกิดขึ้นในหมู่บ้านนานมาแล้ว
มีเพื่อนแก้วคนพื้นบางกับต่างถิ่น
เรือนติดกันจามไอก็ได้ยิน
คนหนึ่งดิ้นรนไกลไปหาปลา
 	ส่วนอีกคนอยู่บนดินกินเงินเดือน
มีชีวิตดีกว่าเพื่อนเรือนร่วมฝา
จึงปันแบ่งแกงไก่กันไปมา
จึงปันปลาตอบคืนแล้วชื่นใจ
 	เป็นเช่นนั้นจากวันเป็นเดือนปี
จากปีเก่าเก้าทีถึงปีใหม่
แล้วเรื่องที่ไม่คาดเห็นก็เป็นไป
คนขาดใจเพราะปลายคมมีดโถมแทง
 	อยู่บนบ้านกระทาชายคนขายปลา
กลิ่นคาวเลือดโชยมาขยะแขยง
เห็นสองร่างนางกับนายนึกอายแรง
เพราะถูกแทงตายคาที่แบบชีเปลือย
 	อยู่ไม่ไกลชายหาปลาตาแดงก่ำ
มือยังกำมีดคมวาวออกยาวเฟื้อย
กรามโปนปูดแต่ย่างไหวไปเฉื่อยเนือย
ไทยมุงแห่มาเรื่อยเป็นเรือนร้อย
 	ตร.สอบสวนเขาเจ้าของเรือน
ใยฆ่าเพื่อนและเมียสาวแล้วเหงาหงอย
เขาบอกเลือดขึ้นหน้าคราย้อนรอย
กลับมาเรือนเหมือนท้ายทอยมันถูกตี
 	ก็เพื่อนกันกินบนเรือนถ่ายเปื้อนเปรอะ
บนหลังคาดูเอาเถอะครับลูกพี่
...........................................
......................................................
 	เรื่องน้ำเน่าเล่าต่อไปคงไม่ดี
ใครไม่มีศีลข้อสามเชิญตามใจ .