เฝ้าออดอ้อน เว้าวอน ก่อนใครใคร เธอกับให้ คนไหน ไม่ใช่ฉัน ฤ เพียงเรา เพียรง้อ รอทุกวัน ใจเรามัน มิมีค่า ราคาเลย เธอมองข้าม ความหวังดี ที่มีให้ มองผ่านไป ตามทาง อย่างเมินเฉย จะรู้สึก บ้างไหม หรือไม่เลย ไม่เคยเอ่ย ให้ซึ้ง ตรึงทรวงใน แค่ปล่อยให้ ฉันหวั่นไหว ไปวันวัน แต่เธอนั้น ฝันซึ้ง ไปถึงไหน ไม่เคยมี ฉันสักนิด ในจิตใจ กับคนใหม่ เท่าไหร่ ก็เท่ากัน แต่กับฉัน ไม่เคย เลยสักนิด ก็ไม่ผิด ไม่รู้สึก นึกถึงฉัน ไม่เป็นไร หากวันนี้ ไม่มีกัน ขอความฝัน ที่เธอใฝ่ ดั่ง่ใจปอง ฉันคงไป ตามทาง อย่างเหงาเหงา จะเก็บเอา รักร้าว คราวหม่นหมอง เดินจากมา ทั้งอุรา น้ำตานอง เหมือนหันมอง เธอเก้อ เพ้อรำพึง จะไปสู่ บรรพชิต จิตห้ามหัก ทิ้งความรัก ปักอุรา คราคิดกึง ความอาวรณ์ ห่วงหา ที่ตราตรึง จะไปพึ่ง รสพระธรรม ค้ำชีวัน จะขอใช้ พระธรรม คำสั่งสอน ปลดนิวรณ์ อาทร ก่อนดับขันธ์ ภาวนา หวังไว้ ในสักวัน พบนิพพาน สู่สวรรค์ นิรันดร
3 ตุลาคม 2547 15:40 น. - comment id 343258
น่าสงสารเนอะ แต่ถ้าจะเข้าสู่บรรพชิตคงต้องทำใจให้สงบก่อนนะ ถ้าใจยังไม่สงบอย่าเข้าไปเลยขอบอก...
3 ตุลาคม 2547 22:08 น. - comment id 343372
อ้าว...เขียนให้ใครล่ะคะ เศร้าจังเลย มาอ่านแล้ว บอกไม่ถูกล่ะนะ แต่ก็นับว่าไปทางบุญได้ดีจังนะคะ
4 ตุลาคม 2547 06:14 น. - comment id 343470
ฉันจะไป .. ตามทาง .. ที่ต้องฝืน ด้วยเพราะยืน .. อยู่ตรงนี้ .. ไม่อาจไหว ทุ่มเทรัก .. ถักทอ .. สักเท่าไร ไม่เคยซึม .. ถึงหัวใจ .. ของเธอเลย หรือเพราะฉัน .. ฝันไว้ .. ไกลเกินคว้า เธอส่ายหน้า .. ระอาหน่าย .. คล้ายเมินเฉย คำบอกรัก .. ที่ฉันย้ำ .. ถูกละเลย เพราะพร่ำเอ่ย .. เธอจึงเห็น .. เป็นของตาย ....................................... สวัสดีค่ะ .. ขอร่วมความรู้สึกด้วยคนนะคะ .. กำลังคิดเหมือนกันว่า .. เมื่อถึงจุดที่หัวใจรับไม่ไหวแล้ว .. จะขอเดินจากไปเอง .. เมื่อรักไม่ได้รับการตอบรับ ..หัวใจก็ไร้แรงค่ะ ..
4 ตุลาคม 2547 09:55 น. - comment id 343549
เศร้าเอ๋ยเศร้า..เศร้าใจ..ใครทำเจ็บ เหน็บเอ๋ยเหน็บ..เหน็บหนาว..ร้าวหมองไหม้ ช้ำสุดช้ำ..ช้ำหนัก..พักหัวใจ ขอลาไป..สู่พระธรรม..สร้างกรรมดี ................................................................... เห็นด้วยกับ คุณ Nutty นะค่ะ ก่อนบวช..ต้องทำใจในสงบก่อน.. ...................................................................
4 ตุลาคม 2547 14:19 น. - comment id 343666
จะตัดใจ...เดินห่าง..จากความรัก.. พยายาม...ห้ามหักจิต...ปิดความหวัง... สิ้นเรี่ยวแรง...แฝงน้อยใจ...ไร้พลัง... เธอชิงชัง...ฝังรอยช้ำ...ย้ำชีวี...
9 ตุลาคม 2547 09:28 น. - comment id 347127
ขอบคุณ ทุกท่านครับ ฟังคำพระท่านเทศน์ ในวิทยุ หยิบมาเขียนดู ทางที่จุมีความสุขที่สุด คือหาหนทางไปสู่นิพพาน แต่ผมยังไม่รีบหา ขอบคุณครับ