หน้าส่วนตัว
อรุณรุ่งเบิกฟ้า
กู่เสียงนกกา ไก่ขัน
ผันเปลี่ยนเคลื่อนตามวัน
ม่านหมอกปิดกั้นเส้นทาง.
โดดเดี่ยวเดียวดายอ้างว้าง
เคว้งคว้างในตัวตนสั่นไหว
กรีดย้ำท่วงทำนองของห้วงใจ
ลมหายใจเข้า-ออกบอกจริงลวง
โปรยปรายฝากผืนฟ้าสายลมผ่าว
ดวงดาวปลอบปลุกยามจ่อมเหงา
ฝากวิญญาณโอบซับพอแบ่งเบา
จินตนาการแห่งสองเรา..เบ่งบาน
คือริ้วรอยเป็นไปในชีวิต
ชะตาฟ้าลิขิตสวรรค์สร้าง
กำหนดกฎเกณฑ์เส้นทาง
ปล่อยวางความฝันอันโง่งม
**
จังหวะชีวิต..กับความใฝ่ฝัน
เลือกสรรแสวงหาความสุข
อเนก-อนันต์แต่ก็เป็นไปเพียงแค่..คิด
และ..ขัดต่อความเป็นจริง..ในสังคมปัจจุบัน
แต่ก็ยินดีต่อความเป็นอยู่.
แม้จะเจ็บปวด. ขมขื่น..บ้าง ตามสภาวะการณ์
ได้แต่รอ..รอคอยกาลเวลากลืนกลบ
ห้วงชีวิตนี้..ให้ผ่านไป..เพื่อที่จะพานพบสิ่งใหม่..ใหม่
และเข้าใจ..ความเป็นไปในถนนสายนี้..
ด้วยความรัก..และรอคอย..
ปลายภู 17 ก.ย. 2547 14:38 น. - ID 61540 
932
1
0
17 กันยายน 2547 15:16 น. - comment id 333254
ชีวิตลิขิตเอง เหมือนดังเพลงที่ร่ำรอง ขาดดนตรีขาดทำนอง แต่ยังร้องด้วยตัวเอง .............................. แวะมาเป็นกำลังใจ จากผู้ชาย ไร้ตัวตน **********************
17 กันยายน 2547 16:02 น. - comment id 333283
หากตัวตนของฉันดอกหญ้า มิได้มีราคาน่ายกย่อง มิเคยมีใครใครเค้าเหลียวมอง จะหมายปองเป็นดอกหญ้าในแจกัน.. หากวันนี้เป็นแค่เพียงแสงน้อย แค่หิ่งห้อยลอยตามลมห่มพราวไหว เป็นแมลงตัวน้อยกลางพงไพร ที่ข้างในกว้างใหญ่ด้วยใจจริง... จะคอยเป็นกำลังใจให้เธอนี้ แม้จะมีตัวเล็กน้อยด้อยสีแสง จะพยุงยามเธอล้าแม้ไร้แรง จะแอบแฝงอยู่ข้างข้างมาปลอบโยน... ถึงแม้อาจมิได้เป็นกล้วยไม้ มิได้เป็นแสงอุทัยในไพรสณฑ์ แต่ตัวฉันนั้นก็คือคนหนึ่งคน มีตัวตนที่มีฝันแม้ห่างไกล... ...คือรู้สึกกลั่นมาจากห้วงใจมิเสื่อมคลาย..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
