โอ้ ..ชีวิต

โอ้ ..ชีวิต
โยนใจไปในเพลง
ความเครียดเบียดคนตกขอบ
รู้รอบจัดเกินเมินขม
ดีนักจักหาปรารมภ์
ชั่วนักหักล่มกลางดิน..*
โอ้หนอเวลาคืนไม่ได้..*
คืนวันผ่านไปให้ถวิล
นึกแม่หลั่งน้ำตาร่วงริน
หมดสิ้นความจำเคยสำคัญ
ถึงซบนบกราบแทบเท้าแม่
ก็ไม่แล สนใจ..ลูกขวัญ
รอยร้าวจารึก...จนจาบัลย์
เกินสาวเสกสรรค์..ให้แม่จำ
โอ้หนอ ละอ่อน ของลูกเอ๋ย
แม่เคย เป็นหลัก ..รักครวญคร่ำ
บัดนี้ เฉยชา..จนเจ็บช้ำ
โทษกรรม..เกินนำ..สังขารคืน
ดวงจิต แม่ลอย ไปโลกฝัน
รำพัน คำใด..ให้สุดฝืน
ไม่รับ ไม่รู้..ต้องกล้ำกลืน
ความแก่...จุดยืน..ของทุกคน
เห็นแม่โยนใจไปในเพลง
ยามร้องบรรเลงมิสับสน
แต่ถามสิ่งใดมิยินยล
ใจแม่จรดล...ในเพลง...
ถ้าแม่ของคุณยังคุยกันรู้เรื่อง
คุยสิ่งดีดีน่ารักให้แม่ฟัง...เพื่อยามระลึกถึงความหลัง
ในวันหน้า
คุณจะได้ไม่ต้องเสียน้ำตา...เหมือนเรา
ทิกิ_tiki

เซลสมองที่เสื่อมถอยไป เราไม่ทันนึกว่า
มันจะมาเร็วเกินกว่าที่จะคิด หมอเคยติงไว้เมื่อ
ปลายปีที่แล้ว ว่าโรคนี้มันจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
เราก็ต่างหัวเราะขำหมอ ว่าอะไร คุณแม่ก็ยังดีดี
อยู่นี่นา เพียงแต่เริ่มมีพฤติกรรมแปลกออกไป
เช่น ทักว่า * หายไป สามปีแล้วได้มังนะ ไม่เห็นเลย*.
.* ลืมแล้วนะ ว่าอะไรนะ* อย่างนี้เสมอๆ
เสียดายที่ช่วงเวลาที่ใครบางคนเตือนไว้
ว่าให้ โด๊บวิตามินกันแก่ ที่เขาให้มาอย่างเร่งด่วน
เมื่อสองปีที่แล้ว กล่องหนึ่งมัน 2400 เราก็
ไม่รวยขนาดจะซื้อมาให้แม่กินได้ตลอด
แต่ช่วงนั้น เมื่อให้แม่กินเช้าเย็น ตามกำกับ
ท่านก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด...
.....แต่วันนี้ วันที่ลูกก็เครียด ยุ่งกับงานจนลืม
ว่าควรจะไปดูแลแม่อย่างไรให้ถึงที่สุดนั้น..
ระยะเวลาชั่วเดือนสองเดือนที่มองภายนอก
เห็นแม่ปกติธรรมดา แต่ภายในเซลสมองเสื่อมถอยลงไป
อย่างน่าตกใจ ผลคือท่านแทบจะจำอะไรไม่ได้..
นอกจากอยู่ในโลกหนังสือ อ่านไป..
และมีความสุขที่สุด ในการร้องเพลง คาราโอเกะ...
ร้องได้ ตามคำที่อยู่บนจอ แต่นอกจอเมื่อออกจาก
ห้องร้องเพลงนั้นแล้ว..สติ สัมปชัญญะ ไม่เห็นอีกแล้ว
ให้ลูกพร่ำถามพูดอย่างใด ก็ราวคนแปลกหน้า ..โอ้ แม่จ๋า
เวลา ๒๔:๕๕ นาฬิกา
คืนแรม ๑๐ ค่ำ เดือน ๙ สยาม ราชอาณาจักรไทย
พระพฤหัส ๙ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๔๗
September 9th,2004
สยาม ราชอาณาจักรไทย
Siam, The Kingdom of Thailand.
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติ พุทธศักราช ๒๕๓๗
Copy rights All rights reserved.
ทิกิ_tiki
โอ้ ..ชีวิต

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

tiki 10 ก.ย. 2547 01:15 น. - ID 60901

739

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/60901 ที่มา: เคาะเขียนเดี๋ยวนี้หน้าคอมพ์ค่ะ , ทิกิ_tiki

comments powered by Disqus

เงาพระจันทร์

10 กันยายน 2547 02:41 น. - comment id 328069

อ่านแล้วจะร้องไห้  บอกไม่ถูกว่าทำไม  แต่รู้สึกเข้าใจในความรู้สึก

yaya

10 กันยายน 2547 03:44 น. - comment id 328080
```
eautiful say.  its very nice, but sound very sad too.
```

tiki

10 กันยายน 2547 08:37 น. - comment id 328119

อ่านแล้วจะร้องไห้  บอกไม่ถูกว่าทำไม  แต่รู้สึกเข้าใจในความรู้สึก  
 : 7916 - เงาพระจันทร์  
 : 334391 - 10 ก.ย. 47 - 02:41  

          ขอบคุณที่เข้าใจความเศร้า สลดใจ
        ของตัวเอง..ไม่มีอะไรจะช้ำใจลูกเท่ากับ
       ที่จะรู้ว่าไม่มีปัญญาจะ ทดแทนพระคุณแม่
       ให้แม่ได้รู้สึกสำนึกสำเหนียกอีกแล้ว...
       ดูแลแม่คุณไว้ให้ดีดีกันนะคะ

tiki

10 กันยายน 2547 08:39 น. - comment id 328120

eautiful say.  its very nice, but sound very sad too.  
 จาก : yaya  
: 334404 - 10 ก.ย. 47 - 03:44  

              เมื่อคืนกลับมาจากเยี่ยมคุณแม่ ตัวเอง
ก็ต้องโยนตัวเองไปในเพลงบรรเลงมาตลอดเส้นทางขับรถกลับที่พักเช่นกัน...เพื่อไม่ให้
ต้องรำพันออกมาเป็นน้ำตา...ว่าช้าไปแล้วหรือ..

)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

10 กันยายน 2547 11:10 น. - comment id 328203
```
เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้คนดี
```

ตะแหง่ว

10 กันยายน 2547 11:45 น. - comment id 328213

อ่านแล้วคิดถึงแม่ค่ะ .... ถึงโทรศัพท์ก็ไม่หายคิดถึงเท่ากับกลับไปกอด....

คนเมืองลิง

10 กันยายน 2547 11:53 น. - comment id 328220
```
เป็นกำลังใจให้นะคะ^_^
```

ทิกิ_tiki ไม่ลงทะเบียน

10 กันยายน 2547 12:23 น. - comment id 328246

เข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้คนดี

 
: 5564 - )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((  
 : 334531 - 10 ก.ย. 47 - 11:10  

เป็นกำลังใจให้นะคะ^_^  
 : 9011 - คนเมืองลิง  
 : 334549 - 10 ก.ย. 47 - 11:53  

-ขอบคุณในกำลังใจค่ะ

ทิกิ_tiki ไม่ลงทะเบียน

10 กันยายน 2547 12:24 น. - comment id 328249

อ่านแล้วคิดถึงแม่ค่ะ .... ถึงโทรศัพท์ก็ไม่หายคิดถึงเท่ากับกลับไปกอด....  
 : 5453 - ตะแหง่ว  
: 334542 - 10 ก.ย. 47 - 11:45  
           คิดถึงมากอยากให้ท่านมาอยู่ด้วยกัน
       แต่มันเป็นไปไม่ได้...

Robert TingNongNoi

10 กันยายน 2547 13:48 น. - comment id 328337
```
 
เศร้าครับ  ๚ะ๛

size> 
```

tiki

10 กันยายน 2547 15:01 น. - comment id 328391

เป็นเช่นนั้นแหละค่ะ ความทุกข์ทรมาณใจแห่ง
ลูก...ประพฤติกับแม่ดีดี ถ้าแม่มีชีวิตอยู่
เพราะเมื่อท่านเป็นอย่างนี้ หรือ ถ้าท่านล่วงลับ
ไปแล้วเราจะไปประพฤติดีเทิดทูนแม่เรา
ก็ได้แต่ในความฝันเท่านั้นแหละค่ะ

เมกกะ

10 กันยายน 2547 15:20 น. - comment id 328400

โอ้ร่มไทรใบหนาว่าสดชื่น
แสนร่มรื่นเย็นใจให้ร้อนหาย
มีเถาวัลย์พันคู่อยู่มากมาย
เราเย็นกายเย็นใจไต้ร่มมัน

ร่มแม่เย็นกว่าร่มไทรในขั้นต้น
ท่านบรรดลทุกอย่างและสร้างสรรค์
ลูกป่วยกายแม่ป่วยใจไปตามกัน
แสนสุขสรรค์แม่นั้นช่วยบรรเทา


+-*-+-*-+  +-*-+-*-+ปู้ชายอารมดี+-*-+-*-+  +-*-+-*-+

tiki

10 กันยายน 2547 15:51 น. - comment id 328439

หลายครั้งที่นั่งมองคุณแม่...แล้วเศร้าที่
ไม่สามารถถ่ายทอดความคิดด้านธรรมอัน
เป็นเส้นทางปฎิบัตินี้ให้คุณแม่ท่านยึดมั่น
ไว้ได้.......
            ได้แต่รำพึงถึงโอกาสที่เคยมีหลาย
ครั้ง ตั้งใจว่าจะพาคุณแม่ไปเข้ากลุ่มผู้ปฏิบัติ
ธรรม จำได้ว่าท่านเคยไปฝึกปฎิบัติกับพระ
อาจารย์ขาวแห่งวัดชลประทานมาระยะหนึ่ง
เมื่อข้าพเจ้ายังเด็ก

          และ ครั้งหนึ่ง ท่านก็ตามเพื่อนคนหนึ่ง
ขึ้นไปสวดมนต์ในวัดแห่งหนึ่งทางอีสานซึ่งมีการ
สวดมนต์ปลุกเสกพระฉลองสิ่งก่อสร้างในวัดนั้น
ซึ่งสามารถสื่อวาระที่ท่าน แผ่เมตตาได้ คือได้
เห็นท่านมาปรากฎกายในฝัน โดยไม่รู้ว่าท่าน
ได้เดินทางไปต่างจังหวัดในขณะนั้นเลย

               จึงเป็นความลำบากใจที่จะเขียนเกี่ยว
กับธรรมะเป็นอย่างยิ่ง แต่สำหรับผู้ที่สู่เส้นทาง
อายุสูงมากแล้ว อันเป็นสัญญานบอกถึงวาระอีก
ไม่นานที่จะต้องละกายสังขารไปสู่ภพชาติใหม่
การระลึกหนทางปฏิบัติที่ถูกที่ควรนั้นเป็นเรื่อง
ควรกำหนดไว้เสียแต่เมื่อยังมีสติสัมปชัญญะดี
อยู่ เมื่อสังขารยังไม่ร่วงชรามากเกินไป

+ comment แสดงความคิดเห็น