นิศาชลหล่นไล้ยอดใบหญ้า.. แสงนิศากรส่องกุกล่องใส.. สายลมโลมผิวสยิวใจ.. หริ่งเรไรบรรเลงเพลงอำลา.. นับบัดนี้ต่อไปเหมือนตายจาก.. เหลือเพียงซากสัมพันธ์เกินฝันหา.. ตั้งแต่นี้ต่อไปจะไกลตา.. โอ้เกินกลั้นแล้วอุราน้ำตานอง.. มองเห็นภาพใบน้อยยิ่งซึมเศร้า.. น้ำตาซึมซับจับใจหมอง.. แด่คนที่เรามั่นฝันครอบครอง..รักเราสองคงมั่น..จงฝันดี.. ...................
9 กันยายน 2547 09:54 น. - comment id 327486
หวาน ซึ้ง ถึวอารมณ์กวีดีน่ะครับ ............................................ แวะมาเป็นกำลังใจ...ครับ *******************************
9 กันยายน 2547 11:27 น. - comment id 327532
อ่านแล้วเกินกั้นใจในความงามครับ ๚ะ๛ size>
9 กันยายน 2547 12:30 น. - comment id 327621
เห็นแต่รูป จูบแต่เงา เศร้าสร้อยจิต ยิ่งนึกคิด ถึงวานวัน ยิ่งหวั่นไหว กาลเวลา กำหนดสิ่ง ยิ่งเศร้าใจ เปลี่ยนแปรไป ลาลับ กับเวลา ***แวะมาเยี่ยมครับ