ยินเสียงแว่วแผ่วกระซิบว่าคิดถึง พร่ำรำพึงออดอ้อนวอนภาษา ว่าห่วงใยยิ่งนัก...เจ้ากานดา ใยเจ้าราแรมโรยโหยอ่อนแรง พี่เฝ้าส่งคำกลอนมาสอนสั่ง อีกทั้งยังมีหวานซ่อนอ่อนไหว ช่วยฟูมฟักรักเจ้าด้วยหัวใจ ให้เจ้าได้ชื่นชอบออกทางกลอน.... ด้วยน้องนี้ด้อยนักในความรู้ ได้คุณครูสั่งสอนไม่ห่างหาย คอยอบรมบ่มนิสัยบ่มิวาย ช่วยผ่อนคลายยามบรรเลงเพลงกวี...
milkkyway 3 ก.ย. 2547 19:19 น. - ID 60346 
672
3
0
3 กันยายน 2547 19:40 น. - comment id 323238
ยังเขียนได้ดี แต่ขอสัมผัสระหว่างบทนะคะ มิลกี้เวย์ เดี่ยวไปธุระก่อนนะคะ
4 กันยายน 2547 08:18 น. - comment id 323654
ดีมากครับ กับการวอนด้วยความห่วงหา ที่แฝงออกมาพร้อมกับความเอื้ออาทร ตัวบท ซึ้งตรึงใจกับหัวใจที่ใสพิสุทธ์ งดงามมากครับ ๚ะ๛ size>
7 กันยายน 2547 13:15 น. - comment id 326067
ขอบคุณ พี่ทิกิ มากกำลังปรับปรุงตัวเองเต็มที่เลย ขอบคุณ คุณ Robert TingNongNoi มาให้กำลังใจกันอีกแล้ว.... ...กำลังใจที่จะเขียนมีมากเลย...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
