ความรักสีดำ.. จิ๊กซอร์หัดเขียน..

ผู้เฒ่า

สิ้นแสง..มืด..สลัว..
เหมือน..ขิตกาลส่งมิ..สาร 
ชี..มืดมิ..ต้อง..ซาน 
สุ..ฉานยังมา..กลับ..ตา
        ณ.ห้วงหน..ลาอ่อน..นัก
แม้ความ..ร้าง..ไม่มา..
รัง..มันต์ตก..ได้เวลา
ดั่ง..ดาคล้อย..มาเลือนไป
       เมียง..หาบุ..ฝันจะเห็น
เดือนก็..ข้างแรมไม่..ใส
เวิ้งนภามืด..เหมือนกับใจ
ที่หมอง..โศกสลดรัน..ครวญ
       หลั่งน้ำ..เอ่อล้นบน..หน้า
ทด..ค่าหวังให้มี..หวน
แต่เมื่อสิ้น..ทางร้างรัญ..
ขอ..ตรวนกำ..ยามผันแปร
       ฝากสาย..พรม..เป็นทิวเสียง
สื่อสำ..แสร้งพบลบ..แผล
แม้ความหวังห่าง..เธอไม่..
ฉัน..แพ้มิอาจเผย..คำ
       ได้แต่งมงำ..เปรียบน้ำ..
ที่..พร่างตก..ทุกคืนค่ำ
..เบาแผ่ว..พื้นชื่นประจำ
แต่ไร้คำไร้..สำเนียง..
       เปรียบ..บอกยอกย้อนที่..เงื่อน
ไร้เสียง..คอยตามให้..หวัง
ซ่อน..ไว้ฟันช้า..ระล้า..ลัง
แต่ก็..ดาบ..จม..เรา
       เพราะ..วิตของคนบน..ยาก
จะเอ่ย..ก็ไม่เป็น..ใครเขา
กระ..ฟ้ายังซ่อน..มิเห็น..
ฉันคน..ฤาจะเห็นแสง..ตา.
       ไม่เจ็บ..ชาชินเพียง..สุข
ไม่มี..ร้อนใจกระ..หนา
ไม่มี..ใจด้อยน้อย..รา
ไม่มี..ไม่มีคนบน..ใจ
..
       ดาวกระ..ยิบระ..คู่กับฟ้า
ดวง..ทราแสงสลดมิ..ใส
มองท้อง..ยังเป็นฟ้าทุก..ไป
ฉันทำ..มองไปมาหมด..คน
       ขออำ..ฟ้าและเธอเลิก..พร่ำ
สิ้น..คำสิ้น..แสดงหน
เหลือเพียง..รอยหมองต้องทุกข์..
บน..ความคิด..นิรันดร์   @.
เศร้า..น้ำ..พริบ..ยับ..สด..ลา..นิจ..เว..ล้า..รัก..ไกล..หา..สิ..มอง..โซ่..นัล..
คราบ..ทน..ลับ..สรูย์..มัว..จิต..ลิ..สง..วิต..สม..ครา..หลัน..เป็น..ซม..รีย์..
สาย..ไป..ชี..เคลื่อน..กาน..ฟ้า..แจ่ม..ดับ..ไหม้..ทด..ถ้อย..ตา..ใบ..แทน..
ใจ..จวน..หน..ลม..พลิ้ว..เนียง..รอย..ไกล..เฉลย..ค่า..เพ้อ..เงียบ..ค้าง..อุ..
พื้น..แนว..เบา..เสียง..ดัง..คำ..ซ่อน..เตือน..ความ..ดาบ..ไม..ช้า..ระ..คม..
ทุกข์..ไร..จัน..แรง..ถนน..ร่าง..ความ..ปาก..เช่น..ค่า..สิ้น..ช้ำ..เย็น..เขลา..
เร้น..เงา..คน..ทั่ง..พรู..ฝัง..
เอาคำไปใส่ให้ได้ใจความ..และสามารถเปลี่ยนคำได้ ถ้ามีความหมายใกล้เคียงหรือดีกว่า...
ลองดูนะตัวซน..เวลาไม่จำกัด เสร็จแล้วลงให้ดูด้วย..
ขออภัยที่ตัองขี้นตามหน้ากลอน เพราะไม่รู้จะส่งทางไหน..สวัสดีทุกท่านครับ..