กลางฝนพรำย่ำก้าวไปหนาวเหน็บ ใช่หนาวเจ็บหนาวท้อก่อความหมาย ยิ้มกลางลมแห่งวนฝนวันโปรยปราย ก้าวต่อไปท้าทายเผชิญโชคและโลกลวง หยาดยิ้มเยิ้มแย้มยิ้มย่ำย่าง ทุกท่าทางท่วงท่าท้าทุกข์ทวง ยิ้มไปพลางกลางฝนฟ้าทั้งดาดวง กังวลห่วงก็ร่วงโรยด้วยแรงใจ ช่างสาสุขทุกข์สาโศกก็โลกเปลี่ยน ยะเยือนเยียนเวียนหนาวฝนคนใจไหว โศกทุกข์ทังทุกข์ท้อมาจรไปแสนไกล จึงยิ้มไปกลางฝนรินด้วยยินดี โลกกลางฝนกลางกรุงยังยุ่งนัก บ้างหน้ายักษ์พักตร์ยิ้มยากหนักศักดิ์ศรี ริมทางเดินทางรถราแลนราวี คนเร่งรี่รถติดถี่จะหนีทิศทาง
5 สิงหาคม 2547 10:56 น. - comment id 306448
เขียนกลอนสื่ออารมณ์ได้เนี๊ยบเนียมมาก เลยครับ ไ พเราะจนเห็นความงามของเม็ด น้ำฝนและน้ำใจ ทำได้งามมากๆครับ ขอชม๚ะ๛ size>
5 สิงหาคม 2547 13:02 น. - comment id 306527
ฝนตก คนที่อยู่ในรถ ก็มองคนที่เดินอยู่บนถนน ช่างมีความสุขจังที่ได้ออกไปรับสัมผัสฝน ส่วนคนที่เดินอยู่บนถนน ก็ รำพันกับตนเองว่า ฝนตกแท้หนอ เปียกแล้วสิเรา .. สู้นั่งตากแอร์เย็นฉ่ำอยู่ในรถมิได้ ก็คงเหมือนอัลมิตรา .. ที่ถามเพื่อนๆว่า ฝนตกยัง ..ยัง .. งั้นเรายังไม่กลับ .. ฝนจะตกยัง .. ฝนตกแล้ว ฟ้าครึ้มเชียว .. เอ้าเหรอ งั้นเราจะกลับบ้านแล้ว น๊า ..
5 สิงหาคม 2547 14:49 น. - comment id 306592
เป็นไงบ้างนิติ...มาอ่านกลอนเพื่อนจ๊ะ ฝึกงานเสร็จแล้วยังเอ่ย....มายืนยิ้มกลางฝน ระวังไม่สบายนะ...อิอิ...
5 สิงหาคม 2547 16:25 น. - comment id 306644
ยิ้มไปกลางฝนรินด้วยยินดี ในวันนี้ที่ฝนตกหลดรินไหล เพราะได้ความเย็นชื่นรื่นหทัย สื่อให้เห็นความอุ่นไอในฝนพรำ *-*กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ*-*
5 สิงหาคม 2547 23:54 น. - comment id 307005
สวัสดีค่ะคุณนิติ... มาเยี่ยมชมบทกลอนที่คุณเขียนนะค่ะ อย่างไรก็ระวังป่วยไข้บ้างนะคะ เขียนได้ไพเราะค่ะ
24 สิงหาคม 2547 14:50 น. - comment id 315982
~__________~