ต้องจากจร ถิ่นฐาน ไกลบ้านเกิด ความหวังเลิศ หาได้ ในเมืองใหญ่ จำขายนา ขายดิน ถิ่นอาศัย ศิวิไลซ์ ฝันไว้ ให้ตัวเอง ออกเดินย่ำ หางาน มันหลายที่ แรงยังมี ลากสังขาร รอวันเก่า ได้งานที่ คนจน ทนเช่นเรา ลูกจ้างเขา หนักก็เอา เราก็สู้ ใจเริ่มคิด ตั้งตัว ในบ้านใหม่ ไม่เป็นไร ถึงผุพัง อย่างรังหนู เห็นตึกใหญ่ แหงนคอ ขึ้นมองดู เราจะสู้ สร้างตัว ไม่กลัวงาน ละเลงหวัง ละลายฝัน ในเมืองกรุง ต่างหมายมุ่ง รุ่งเรือง ประเทืองฝัน ต่างดั้นด้น ค้นหา ไขว่คว้ามัน ถึงวันนั้น ไม่มี ที่แทรกกาย คงกลับไป ตายรัง ยังบ้านเกิด ถิ่นกำเนิด เคยละทิ้ง สิ่งมุ่งหมาย มาสร้างหวัง อักน้อยนิด คิดขึ้นใหม่ ไม่ต้องใหญ่ เลิศหรู เหมือนอยู่เมือง เก็บกระถิน ริมรั้ว ไม่กลัวอด ถึงรันทด จะจำไว้ ไม่ฝันเฟื่อง คงพบทาง หมายมุ่ง ให้รุ่งเรือง เพื่อลืมเรื่อง ประมาท เคยพลาดมา จะอาสา พัฒนา ให้บ้านฉัน จะสร้างสรร ดินนี้ ให้มีค่า จะกอบโกย กล้ากำ นำศรัทธา จะไม่ลา ล้างไป ไกลบ้านเลย
ketana 31 ก.ค. 2547 22:38 น. - ID 58251 
3929
3
0
31 กรกฎาคม 2547 22:50 น. - comment id 303632
เขียนได้ดีมีความหมายมากค่ะ ชอบรั้วกระถิน
31 กรกฎาคม 2547 23:19 น. - comment id 303648
ผมเคยเป็นคนเมืองนะ ออกมานานแล้ว.. ปัจจุบันเฉียดเข้าไปทีไรเวียนหัวทุกที.. เรื่องนี้เขียนดีนะ พยายามเขียนบ่อยๆ.. คุณเป็นคนหนึ่งที่เขียนเรื่องเศร้าได้ดี.. สวัสดีนะหนุ่มน้อย..
31 กรกฎาคม 2547 23:21 น. - comment id 303650
คนป่า มุ่งสู่เมือง เฟื่องวิจิตร สู้ชีวิต สร้างฝัน วันสวยใส เก็บกอบกำ สินทรัพย์ กลับบ้านไป พัฒนาให้ ถิ่นเกิด กำเนิดดี คนเมือง มุ่งสู่ป่า คราเศร้าหมอง ธรรมชาติต้อง รักษา ให้สุขศรี เก็บพลัง สร้างหวัง ชีวิตนี้ กลับคืนที่ เมืองใหญ่ ให้สู้ลุย..!!!!
1 สิงหาคม 2547 09:28 น. - comment id 303757
เป็นบทกลอนเพื่อชีวิตที่ดีมากบทหนึ่ง ใช้คำกระ ชับเรียบง่ายสื่อความหมายตรงเป้า เก่งครับ๚ะ๛ size>
1 สิงหาคม 2547 11:00 น. - comment id 303838
มาอ่านเป็นกำลังใจนะครับ เขียนได้ดีนะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
